زۋھرا دەگەن قىز بالا،
بەتى - الما، ءجۇزى - اي،
ساۋساقتارى كۇمىستەي،
ءسۇمبىل شاش، كوزى - قۇرالاي.
ءتۇن سايىن كوككە قارايدى،
اقىرىن ءۇنسىز جىلايدى.
«جارقىراپ جۇلدىز بولسام!»- دەپ،
جالىنىپ كوكتەن سۇرايدى.
كوز جاسىن كوك كورەدى،
تىلەگىن ءتاڭىرىم بەرەدى.
ءبىر ءتۇنى ۇيىقتاپ جاتقاندا،
پەرىشتە كوكتەن كەلەدى.
تىنىش جاتقان ءسابيدى
وياتۋعا قيمايدى.
جۇمساق، جىلى اق الماس
قاناتپەن جۇزدەن سيپايدى.
كەز اشقاندا زۋھرا قىز
بولدى سۇلۋ ءبىر جۇلدىز.
جارقىراپ نۇرىن توگىپ تۇر،
توكپەيدى ءبىراق نۇر كۇندىز.
عازيزا، سەن دە، قاراعىم،
جاقسى وقىپ ساباعىڭ،
سۇلۋلىققا ۇمتىلىپ،
تاڭىرىدەن تىلەپ، جاس توگىپ،
سۇرا جالىن - زۋھرا بول!

---