جۇرگەندە قاتال تۇرمىس يلەۋىندە،
بىلمەيمىن، ءسۇيدىم بە مەن، سۇيمەدىم بە...
جاستىقتا جالىن اتىپ سۇيسەم ەگەر،
تۇسپەس ەم دەل مىناداي كۇيگە مۇلدە.
مەن ناعىز ماحابباتتى ارماندايمىن،
(ونى مەن جوعالتىپ تا العاندايمىن...)
اق قازدار اراسىنان اققۋىمدى
اجىراتا بىلمەگەن سورماڭدايمىن.
وتىنەم سەنەن عافۋ، اسىل جارىم،
كورسەتپە تارپاڭ مىنەز، تاسىنباعىن.
سەن مەنەن وت ىزدەمە، قۇرمەت ىزدە،
ورتەنىپ جانا-جانا باسىلعامىن.

---