مەن جازبايمىن ولەڭدى ەرمەك ءۇشىن،
جوق-باردى، ەرتەگىنى تەرمەك ءۇشىن.
كوكىرەگى سەزىمدى، ءتىلى ورامدى،
جازدىم ۇلگى جاستارعا بەرمەك ءۇشىن.
بۇل ءسوزدى تاسىر ۇقپاس، تالاپتى ۇعار،
كوڭىلىنىڭ كوزى اشىق، سەرگەك ءۇشىن.

ءتۇزۋ كەل، قيسىق-قىڭىر، قىرىن كەلمەي،
سىرتىن تانىپ ءىس بىتپەس، سىرىن كورمەي.
شۋ دەگەندە قۇلاعىڭ توساڭسيدى.
وسكەن سوڭ مۇنداي ءسوزدى بۇرىن كورمەي.
تاڭ قالامىن الدىڭعى ايتقاندى ۇقپاي،
جانە ايتا بەر دەيدى جۇرت تىنىم بەرمەي.

ءسوز ايتتىم "ازىرەت ءالى"، "ايداھارسىز"،
مۇندا جوق "التىن يەك، سارى-الا قىز".
كارىلىكتى جامانداپ، ءولىم تىلەپ،
بولسىن دەگەن جەرىم جوق جىگىت ارسىز.
اسىرە قىزىل ەمەس دەپ جيرەنبەڭىز،
ءتۇبى تەرەڭ ءسوز ارتىق، ءبىر بايقارسىز.

باتىردان بارىمتاشى تۋار داڭعوي،
قىزشىل دا، قىزىقشىل دا اۋرە جان عوي.
ارسىز، مالسىز، اقىلسىز، شارۋاسىز،
ەلىرمەلى ماسكۇنەم بايقالعان عوي.
بەس-التى ميسىز باڭگى كۇلسە ءماز بوپ،
قيناماي قىزىل ءتىلدى كەل، ءتىلدى ال، قوي!

ولەڭى بار ونەرلى ءىنىم، سىزگە
جالىنامىن، مۇنداي ءسوز ايتپا بىزگە.
وزگە تۇگىل وزىڭە پايداسى جوق،
ەسىل ونەر قور بولىپ كەتەر تۇزگە.
ءسانقوي، داڭعوي، ويناسشى، كەرىم-كەربەز،
قانشا قىزىق بولادى وزىڭىزگە؟

---