مۇجىق پەن جاساۋىل
ءبىر مۇجىق دالادا ءجۇرىپ، ءبىرتۇرلى ادەمى تاس تاۋىپ الىپ، كورشىسىنەن سۇرادى:
— بۇل تاستى نەعىلسام بولادى ەكەن؟ — دەپ.
كورشىسى ايتتى:
— پاتشاعا الىپ بار، — دەپ.
سونىمەن، مۇجىق كەلىپ، پاتشانىڭ الدىنداعى جاساۋىلىنىڭ اياعىنا جىعىلىپ، مەنى پاتشاعا جولىقتىر دەپ تىلەك ەتتى.
— نە جۇمىسىڭ بار؟ — دەدى ولار.
— پاتشاعا سىي الىپ كەلەمىن، — دەدى مۇجىق.
جاساۋىل ايتتى:
— پاتشا ساعان نە سىي بەرسە، جارتىسىن ماعان بەر، بولماسا جولىقتىرمايمىن.
مۇجىق بۇعان رازى بولدى.
مۇنان سوڭ، مۇجىقتى پاتشاعا الىپ كەلىستى. پاتشا تاسىن الىپ، مۇجىققا الدا رازى بولسىن ايتىپ، مىڭ تەڭگە بەرىپ ەدى، مۇجىق اياعىنا جىعىلىپ:
— تاقسىر، مىڭ تەڭگەنى المايمىن، ارقاما ەلۋ شىبىق سالدىرىڭىز، — دەدى
پاتشا ءبىر ماعىناسى بار شىعار دەپ، جاساۋىلىنا بۇيىردى: «اقىرىن عانا مۇنىڭ ارقاسىنا ەلۋ شىبىق سوق» دەپ. جيىرما بەس شىبىعىن سوعىپ بولعاندا مۇجىق ايتتى:
— ەندى ماعان بولار، قالعانىن بالەن جاساۋىلعا سالدىرىڭىز، العان سىيىمنىڭ جارتىسىن نە دە بولسا سوعان بەرمەكشى ەدىم.
بۇل جاساۋىلدى شاقىرتىپ، وعان كەلىستىرىپ جيىرما بەس شىبىق ۇردىردى. سونان سوڭ، بۇل ايلاسىنا رازى بولىپ، مۇجىققا پاتشا ەكى
مىڭ تەڭگە بەرگىزدى دەيدى.
You Might Also Like
-
كارىم دەگەن مەشەر ءوزى جۇمىسقا ءتاۋىر جىگىت تە بولسا، جۋىنىپ، كىرسىز كويلەك كيىپ، تازا جۇرۋمەن ءىسى جوق ەدى. اركىم ايتۋشى ەدى:
