نە پايدا كۇرسىنگەننەن، وكىنگەننەن،
نە پايدا داتكە قۋات بەكىنگەننەن،
الايدا، ەمحانادا كوز جۇمعاننان،
جاقسى ەدى عوي مايداننىڭ وتىندە ولگەن.
قۇربان عىپ جاستىعىمدى، جاس عۇمىردى،
جاۋىمنان جاسىرا الماي قاستىعىمدى.
جانىمدى اياماعان جاۋلارىمنان،
الا جاتار ەدىم عوي جاستىعىمدى.
وكىنبەن، مۇڭايمان دا، وكسىمەيمىن،
ءومىرىم، وسىلاي-اق ءوتشى مەيلىڭ.
الايدا، الاساپىران تىرشىلىكتىڭ،
الدىندا كۇرەسە الماي تەك سىلەيدىم!
كۇنىن كەرىپ جۇرگەم جوق جەتىم قۇلدىڭ،
ءبىراقتا نە ءبىتىردىم، نە تىندىردىم.
ءشوپ جيناعان ىنىنە سۋىردايىن،
ايتەۋىر تىرشىلىككە بەتىم بۇردىم.
قاراساز، قارا شالعىن ولەڭدە ءوستىم،
جىر جازسام، وعان جۇرتىم ولىمدەستىڭ.
ولسە ولەر مۇقاعالي ماقاتايەۆ،
ولتىرە الماس، الايدا ولەڭدى ەشكىم!
تۋعان جەر ساعىندىردى، كەلدى ەسىمە،
ءوزىم كەپىل ەندى ونى كورمەسىمە.
تاعىداي تاۋدا وسكەن تارلان ەدىم،
تاڭىلدىم ەمحانانىڭ بولمەسىنە.
كىم كەپىلدىك بەرەدى ولمەسىمە!
و، داۋرەن، نەتكەن عاجاپ سۇيىكتى ەدى!
جايىلعان جاسىل ماڭدا كيىكتەرى.
وتىرعان وڭاشادا، بيىكتەگى،
تاڭعى سامال جاتاتىن ءسۇيىپ مەنى.
ويناتىپ ومىراۋدا تاڭ سامالىن،
مەن العاش شىققان كۇندى قارسى الامىن.
ماڭگىلىك سول بيىكتە قالىپ قويماي،
نەسىنە بۇل تىرلىكتى اڭساعامىن؟!
قاسقا بۇلاق، قاسىڭنان نەگە كەتتىم؟!
He دەگەن جەل ايداعان كوبەلەكپىن.
ەركىندىك، ەركەلىكتى مىسە تۇتپاي،
تاسقا اكەپ ءوزىمدى-وزىم شەگەلەپپىن...

---