ءومىر دەيتىن تايعاناق مۇز-ايدىندا،
جىرلاپ كەتەم، الدىمەن جىلايمىن دا.
سورەدەگى كەرمەنى كەسىپ وتسەم،
ماعان ءالى جەتپەيدى قۇدايدىڭ دا.
مۇڭ مەن زارعا وندايدا شاڭ قاپتىرام،
قايعى دەيتىن قانشىقتى قان جاپتىرام.
ۇرى-ۋايىم تيەر دەپ قاي جاعىمنان،
سەكەم العان كيىكتەي اڭداپ تۇرام.
اتتاي ءجۇرىپ ءومىردىڭ باسپالداعىن،
ءبىرى مەنمىن قايعىدان قاشقان جاننىڭ.
كوزىم جاسىن كول ەتسەم سونەر مە ەكەن،
كومەيىمنەن لاپىلداپ، شاشقان جالىن؟!
جوق سوندىرمەن، سوندىرمەن، جىلامان دا،
قۋانىشتان مۇڭ جۋىق ءتىرى ادامعا.
دارياسى ءومىردىڭ شايقالمايدى،
دارمەنى جوق ءبىر پەندە جىلاعانعا.
جۇرگەمىن جوق قايعىنىڭ جۇگىن ارتىپ،
ەر سۇرىنسە ەڭكەيمەس، جىعىلار تىك.
ءبولىپ-جارعان ءقايسىبىر قۋانىشتان،
ويلاندىرعان وڭاشا مۇڭىم ارتىق...

---