بىرەۋ ماعان وت جاق دەپ قىلدى بۇيرىق،
جاعايىن دەپ ۇمتىلدىم، كوڭىل جۇيرىك.
وت جاققالى جاتقانىم –ءبىر ۇلكەن ءۇي،
وتىن جيىپ قويىپتى تالاي كۇندىك.

شاقپاق شاعىپ جىبەردىم، قۋعا ءتۇستى،
تۇتاندىرىپ الۋىم بولدى كۇشتى.
قىزىل وڭەش بولعاندا ازار جانىپ،
سوعان شەيىن اسىعىپ، ءىشىم پىستى.

وتقا اكەلىپ وتىندى سالىپ ەدى،
جالىن شىعىپ لاپىلداپ جانىپ ەدى.
ءۇي جىلىنسا، قايتەيىن، زالال دا كوپ،
جالىن بارىپ تالايدى شالىپ ەدى.

جالىن كەتىپ، ازدان سوڭ شوق بولدى قۇر،
وتىن ءبىتتى، ۇرسەم دە جانا الماي تۇر.
جالىندى وتتاي جايناعان، قايران، ءومىر،
شوق سونگەن سوڭ قاپ-قارا بولدى كومىر.

Yش-اق ءتۇرلi ءومiر بار: ءبارi دە – ماس،
بiر ءراۋiشتi بولادى شال مەنەن جاس.
ەڭ كەرەكتi دەگەنiڭ – ورتانشى ءومiر،
تۇگەل قولىڭ جەتپەيتiن بiر جانتالاس.

قاپى وتكiزبە سول كەزدiڭ بiر ساعاتىن،
وكiنiشi قالمايدى، كەتسە اعاتىڭ.
كۇنiء-تۇنi دەي كوpمe، عىلىم iزدە،
قالسىن دەسەڭ ارتىڭدا ادام اتىڭ.

ءومiردiڭ باسى – بالا، ورتاسى – ادام،
قارتايىپ، شال بولعان سوڭ كەتتi شاماڭ.
ماقتاپ جۇرگەن ءومiرiڭ وسى بولسا،
ءۇش-اق اۋىز ولەڭمەن بولدى تامام.

---