InfoHub Logo

سۋىلداي جاۋعان قالىڭ جاڭبىر تاڭەلەڭنەن سورعالاعانمەن، قاپتاعان بۇلت تۇسكە قاراي ايىققان ەدى، ءسويتىپ، قاراۋىتقان تارامدارى قىلدىرىقتاي بولىپ، شۇيكەشە ۇلپىلدەپ، الدى-الدىنا ىدىراعان ونى جەل ايداپ تەڭىزگە اكەتتى دە، سولاي بارعان سوڭ ول جاڭبىرمەن جانى جاي تاپقان تەڭىز بەتىنە قويۋ كولەڭكەسىن تاستاپ، كوگىلدىر تارتىپ تاعى دا شوقتاي تۇيىلە قالدى.

اسپاننىڭ تۇنەرگەن تۇنەك شىعىس دەڭگەيىندە ناجاعاي سۋماڭ قاقسا دا، ارالدىڭ تاس توبەسىندە شاڭقيعان كۇن شاقشيا جايناپ تۇرعان بولاتىن.

ارالعا ەگەر الىستان، تەڭىزدەن كوز جىبەرەتىن بولساڭىز، مەيرام كۇنگى ءبىر ساۋلەتتى شەركەۋگە مەزگەۋگە ءتيىس ەدى؛ مىرسىنداي بوپ جۋىلىپ-شايىلعان ءوزى جايناعان گۇلگە سىڭسي بەزەنىپ، جاڭبىردىڭ باداناداي تامشىسى — ءجۇزىمنىڭ سارى التىن جاس جاپىراعى ۇستىندە توپازعا، گليسينيدىڭ كۇلتەسىندە امەتيستكە قازوتى گ ۇلىنىڭ بورلاتىندا لاعىلعا ۇساپ، ءشوپ اتاۋلى مەن قالىڭ قاۋ بۇتا، اعاش جاپىراقتارىندا يزۋمرۋتتان اۋماي جاعالاي جالتىلداپ تۇرعان بولاتىن.

ءاردايىم جاڭبىر ارتىنان قۇلاققا ۇرعان تاناداي تىناتىن توڭىرەك جىم-جىرت؛ تاس اراسىنان كورىنبەي جۇيتكىپ، سۇتتىگەن مەن قارا بۇلدىرگەننىڭ، شىم-شىتىرىق شاتىسقان، حوش ءيىستى لومونوستىڭ تامىرى استىندا سىلدىر قاققان بۇلاقتىڭ سىڭعىرى ەمىس-ەمىس قانا ەتىلەدى. تومەندە سىزىلا سىلدىراعان تەڭىز. سارعالداقتىڭ كوككە كوتەرىلگەن سارى التىن نايزالارى سالماعىن سالعان ىلعالدى ءوزىنىڭ نازدى گۇلدەرىنەن سىبدىرسىز عانا سىلكىپ قويىپ، باياۋ عانا ىرعالا قالعان.

جايناعان جاسىل كوكوراي ۇستىندە قىلاڭ ۇرعان گليسينيي قىرمىزى كازوتى، راۋشانمەن تايتالاسقاندا، سۇتتىگەن گۇلدەرىنىڭ سارعىلت-جيرەن قامقاسى يريس پەن ليەۆكويدىڭ قوڭىر بارقىتىمەن توعىسىپ، گۇل اتاۋلى سكريپكا، فلەيتا ۆيولونچەلگە ۇساپ جىر جىرلاعانداي، سونشا ءبىر جارقىراپ، جاعالاي جايناي قالعان.

اشۋى جەتكەن شاراپشا اڭقىعان ىلعالدى اۋاعا ادام ەلتىگەندەي.

وق ءدارىنىڭ دۇمپۋىمەن وپىرىلا جارىلىپ، جارىق-جۇرىعىن تەمىردىڭ قويۋ تاتى باسقان سۇرعىلت جارتاستىڭ تۇبىندە، ءديناميتتىڭ قىشقىلتىم ءيىسى اڭقىعان ساپ-سارى ءارى سۇرعىلت تاستاردىڭ اراسىندا ۇستەرىندە تەرگە سىباعىسقان شوقپىت-شومىتى، اياقتارىندا كون شاباتالارى بار، تاسقاشاۋشى ءتورت مىعىم جىگىت تۇسكى استارىن الدارىنا الىپ وتىرعان ەدى.

كارتوپ پەن پوميدور قوسىپ ءزايتۇن مايىنا قۋىرىلىپ، داعاراداي جايپاق تاباققا جاسالعان سپرۋتتىڭ سىرىدەي ەتىن سۇيسىنە اساسىپ، بوتەلكەنىڭ اۋزىنان قىزىل شاراپتى وزدەرى الما-كەزەك قىلقىلداتىپ قويىسىپ وتىرعان بولاتىن.

بۇلاردىڭ ەكەۋى — ەگىزدىڭ سىڭارىنداي، بىر-بىرىنەن ايىرسا تانىعىسىز تاقىر باس جىگىتتەر ەدى؛ ەندى بىرەۋى — قاتپا دەنەسىنىڭ قۇنجىڭداعان قيمىلىمەن ءجۇنى جۇلىنعان كارى تورعايدى ەسكە سالعانداي، تالتيگەن، قيتار ءارى شويناق تا، ءتورتىنشىسى — ەكى يىعىنا ەكى كىسى مىنگەندەي، قابا ساقالدى ءارى قوڭقاق مۇرىندى كەلگەن، شاشى اپپاق قۋداي، ورتا جاستارداعى ادام بولاتىن.

تومارداي عىپ وپىرىپ العان نانىمەن شاراپقا مالىنعان مۇرتىن سيپاپ قويىپ، قاراۋىتقان اۋزىنا ناندى تاستاپ جىبەردى دە:

— بۇل — ەرتەگى، بۇل — وتىرىك انشەيىن! سۇمدىق دەرلىكتەي دانەمە دە ىستەگەم جوق... — دەدى ول تۇك باسقان يەگىن باياۋ عانا قوزعاپ.

ءوزىنىڭ كەر كوزدەرى قالىڭ قاسىنىڭ استىنان قامىعا، مىسقىلداي قاراپ وتىرعان ەدى؛ گۇجىلدەگەن داۋىسى قارلىعا شىققاندا، سويلەر سوزگە ساراڭ ءارى سامارقاۋ. ءوزى، ءسىرا، وق دارىگە ارناپ جارتاستان ساڭىلاۋ بۇرعىلايتىن بولۋ كەرەك، ويتكەنى قالپاعى، قاراقشىشا تۇكسيگەن تۇكتى بەتى، شومبال قولدارى مەن كوك شۇعادان تىگىلگەن كوستيۋمى تۇپ-تۇگەل تاستىڭ اپپاق ۇنتاعىنا كومىلگەن.

ونىڭ اڭگىمەسىن ۇيىپ تىڭداپ وتىرعان ءۇش جولداسى اۋزىنان ءسوزىن قاقپاعانمەن، ءبىراق: «ايتا بەر...» دەگەندەي، كوزىنە الما-كەزەك قاراپ قويىسادى.

اعارعان قاسىن قاعىپ، اڭگىمەسىن شەرتىپ وتىر ول:

— اندرەا گراسسو دەگەن وسى ادام دەريەۆنيامىزعا ۇرىشا تۇندەلەتىپ كەلگەن ەدى؛ قايىرشىشا كيىنگەن ءوزىنىڭ ەتىگى تۇستەس قالپاعى دا سونداي-اق جىرتىق ەكەن. اشكوز، ار-ۇياتتان ايرىلعان ءارى قاتال ادام ەدى ءوزى. جەتى جىلدان سوڭ ءبىزدىڭ قارتتار الدىندا ەلدەن بۇرىن قالپاقتارىن سىپىرسا دا، ءبىراق ول ولارعا باسىن ارەڭ عانا يزەگەن ەدى. اينالا قىرىق ميل جەردەي جۇرت وزىنە جاعالاي قارىزدار بولاتىن.

— ونداي ادامدار بولادى، — دەپ ەدى شويناق كۇرسىنىپ، باسىن شايقاپ قويىپ.

— كەزدەستىرىپ پە ەڭ؟ — دەدى وعان جالت قاراعان اڭگىمەشى مىسقىلداي سۇراپ.

قارت ءلام دەمەستەن قولىن ءبىر سىلكىپ، تاقىر باستار ءبىر كىسىدەي مىرس ەتىپ قويىسىپ، قوڭقاق مۇرىندى ادام شاراپتى ءسىمىرىپ سالدى دا، كوگىلدىر اسپاندا سامعاعان سۇڭقارعا كوز جىبەرە وتىرىپ، اڭگىمەسىن جالعاپ كەتتى.

— سالدىراتىن ۇيىنە قالايتىن تاستى تاسىتپاق بوپ وزگەلەرمەن بىرگە مەنى دە جالداپ العان كەزدە جاسىم ون ۇشتە ەدى. ءوزى بىزگە ايۋاننان دا ءارى قاتال قارايتىن، ءسويتىپ، لۋكينو دەگەن ءبىر جولداسىم وزىنە وسىنىسىن ايتقان كەزدە: «ەسەگىم — وزىمدىكى، سەن بولساڭ — وگەيسىڭ، سوندا سەنى نەلىكتەن اياۋعا ءتيىسپىن وسى؟» دەگەن ەدى ول. وسى سوزدەرى جۇرەگىمدى تىلكەمدەپ، وزىنە قادالا قاراي باستادىم. ءسويتىپ، قارت نەمەسە ايەل دەمەي، جۇرتتىڭ بارىنە ارسىزدىقپەن ءارى سۇرقيالىقپەن قارايتىنىن اڭعاردىم. ال ەندى، قۇرمەتتى ادامدار مۇنىڭ تەرىس دەگەن كەزدەرى ولاردىڭ كوزىنشە: «جارلى كۇنىمدە مەنى دە جان اياماعان بولاتىن» دەپ، بەت باقتىرمايتىن ەدى كۇلىپ. ءوزى پوپ، اتقىش، پوليسيامەن عانا ارالاسىپ-قۇرالاساتىن؛ قالعان جۇرت ونى تەك مۇقتاجدىقتان ابدەن قىسىلعان كەزدە عانا كورەتىن ەدى، وندايدا ول ولارعا ويىنا العانىن ىستەيتىن.

— ونداي ادامدار بولادى،— دەپ ەدى شويناق اقىرىن عانا قايتالاپ، ونىڭ بەتىنە قاسىنداعى ۇشەۋى دە ماقۇلداپ جالت قاراستى؛ تاقىرباستىڭ بىرەۋى وعان بوتەلكەدەگى شاراپتى ءۇن-تۇنسىز عانا ۇسىنىپ ەدى، قولىنا العان قارت ونى ىشەر الدىندا كۇنگە ۇستاپ ءبىر قاراپ قويىپ:

— مادوننانىڭ قاسيەتتى جۇرەگى ءۇشىن ىشەمىن! — دەدى.

— «ءارقاشان جارلىلار داۋلەتتىلەرگە، اقىماقتار اقىلدىلارعا جۇمىس ىستەگەن بولاتىن، ءاردايىم وسىلاي بولا دا بەرمەك» — دەيتىن ءوزى اۋىز جاپپاي.

اڭگىمەشى مىرس ەتىپ بوتەلكەگە قولىن سوزعانمەن، ءبىراق بوتەلكە بوساپ قالعان ەكەن. سولاي بولعان سوڭ ول ونى بالعا، كايلا شاشىلىپ، ءبىر شۋماق بيكفورد باۋى جىلانشا ءيىرىلىپ جاتقان تاستارعا قاراي لاقتىرا سالدى.

— قارشاداي مەنىڭ جانە قاسىمداعى جولداستارىمنىڭ جانىنا بۇل سوزدەر قاتتى باتقان ەدى: ويتكەنى، بۇل سوزدەر ءۇمىتىمىزدى ءۇزدىرىپ، ءتاۋىر ءومىر سۇرسەك دەگەن تىلەكتەن تۇڭىلدىرگەن بولاتىن. ءسويتىپ ءبىر كۇنى جاڭاعى لۋكينو دوستىم ەكەۋىمىز سالت اتپەن الدەقايدا كەتىپ بارا جاتقان ونى ىمىرتتا دالادان ۇشىراتىپ، سىپايى سويلەسەك تە، ءبىراق زىلمەن: «ءبىز سىزدەن جۇرتقا مەيىرىمدى بولۋىڭىزدى سۇرايمىز» — دەدىك.

تاقىرباستار قارقىلداي كۇلىپ، قيتار دا ءسال مىرس ەتىپ قويدى دا، اڭگىمەشى قاتتى ءبىر كۇرسىنىپ الدى.

— يا، ارينە، ەسۋاستىق! ايتسە دە، جاستىق شاق دەگەنىڭىز ادال كەلەدى. جاستىق شاق ءسوزدىڭ پارمەنىنە سەنەدى. جاستىق شاق دەگەنىڭىز كۇللى ءومىردىڭ ار-ۇياتى دەيمىن مەن ءوزىم...

— يا، سوندا ول نە دەدى؟ — دەدى قارت.

— سول جەردە ول بىزگە: «تىزگىنىمدى جىبەرىڭدەر، قاراقشىلار!» — دەپ، قوقيلانىپ اقىرا قويا بەردى. ءسويتىپ، تاپانشاسىن سۋىرىپ الىپ، ەكەۋىمىزگە كەزەكپە-كەزەك كورسەتىپ ەدى. ءبىز تۇرىپ: «گراسسو، ءسىزدىڭ بىزدەن قورقاتىن دا، بىزگە اشۋلاناتىن دا تۇگىڭىز جوق، ءبىز سىزگە انشەيىن اقىل ايتىپ تۇرمىز!» — دەدىك.

— مىناۋىڭ تاماشا ەكەن!— دەپ ەدى تاقىرباستاردىڭ بىرەۋى، ەكىنشىسى باسىن ماقۇلداي يزەپ قويدى دا، ەرنىن قاتتى جىمىرىپ العان شويناق ءبىر تاستى قيسىق ساۋساقتارىمەن تۇرتكىلەپ، اينالدىرىپ كورە باستادى.

تاماقتارىن وزدەرى ءىشىپ بولعان ەدى. بىرەۋى جىپ-جىڭىشكە شىبىقپەن ءشوپ باسىندا مولدىرەپ تۇرعان سۋ تامشىسىن قاعىپ، ەندى بىرەۋى ونىڭ قيمىلىنان كوز ايىرماي، قاتتى قىلتاناقپەن ءتىسىن شۇقىپ وتىرعان بولاتىن. كۇن بارعان سايىن اپتاپ، اڭىزاققا اينالعان كەز. شاڭقاي تۇستە شولتيعان كولەڭكەلەر ىلەزدە قۇرىپ، تەڭىز اقىرىن شالپىلداپ، بايسالدى اڭگىمە باياۋ عانا شەرتىلە بەردى:

— وسى كەزدەسۋ لۋكينونىڭ تاعدىرىنا قىرسىق بوپ تيگەن ەدى، ونىڭ اكەسى مەن اعاسى گراسسوعا قارىزدار بولاتىن. بايقۇس لۋكينو جۇدەپ-جاداپ، ازۋىن باسىپ، كوزدەرى دە قىزداردىڭ كوڭىلىنە ۇنايتىن كۇيىنەن ايىرىلعان ەدى. «اتتەگەن-اي، — دەدى ول ماعان ءبىر كۇنى، — ەكەۋىمىز شاتاق-اق ىستەگەن ەكەنبىز. قاسقىرعا ايتىلعان سوزدە قاسيەت بولۋشى ما ەدى ءتايىرى!» «لۋكينونى ءولتىرۋى مۇمكىن» — دەپ ويلادىم مەن. جىگىتكە جانە ونىڭ مەيىرىمدى ءۇي ىشىنە جانىم اشىپ كەتكەن ەدى. ءوزىم بولسام — جالعىز، جارلى اداممىن. انامنىڭ ولگەنى تەك سول عانا بولاتىن.

قوڭقاق مۇرىندى تاس قاشاۋشى اك جۇعىپ اپپاق بولعان قولىمەن ساقال-مۇرتىن ءبىر سيپاپ قويىپ ەدى، سول قولىنىڭ سۇق ساۋساعىنداعى، ءسىرا، اسا سالماقتى كەلگەندەي سىڭايى بار، جارقىراعان كۇمىس جۇزىگى كوزگە تۇسە كەتتى.

— ەگەر ءىستى اقىر اياعىنا دەيىن اپارعانىمدا، بۇل قىلىعىمنىڭ جۇرتقا پايداسى تيەتىن دە ەدى. ءبىر كۇنى گراسسونى كوشەدەن كەزدەستىرىپ، قاتارلاسا اياڭداي وتىرىپ: «ءسىز ءوزىڭىز ءبىر نىساپسىز، زالىم ادام ەكەنسىز، سىزبەن بىرگە جۇرت كۇن كورە المايتىن بولدى، ءسويتىپ ءجۇرىپ بىرەۋدىڭ قولىن قىشىتىپ، ول قول وزىڭىزگە پىشاق الا ۇمتىلۋى دا مۇمكىن. ودان دا بىزدەن اۋلاق، كەتىڭىز!» — دەدىم ءالىمنىڭ كەلگەنىنشە قىسقاسىنان قايىرىپ. «اقىماق ەكەنسىڭ، جىگىتىم!» — دەپ ەدى ول، ءبىراق مەن ايتقانىمنان قايتپاي تۇرىپ الدىم. «مازامدى الماعانىڭا قانشا بەرەيىن وزىڭە، ءبىر لير جەتە مە؟» — دەدى ول كۇلىپ. مۇنىسى نامىسىما تيگەنمەن، ءبىراق سىر بەرگەم جوق. «كەت دەيمىن مەن سىزگە!» مەن ونىڭ وڭ جاعىن الا، ءيىن تىرەسە ءجۇرىپ كەلە جاتىر ەدىم. بايقاۋسىزدا پىشاعىن سۋىرىپ الىپ، ماعان سالىپ كەپ جىبەردى ول. سول قولىڭمەن قيراتىپ قيمىلداي المايتىنىڭ ايدان انىق، ءسويتىپ ول كوكىرەگىمدى ءبىر ديۋيمدەي وسىپ ءتۇستى. ارينە، مەن ونى سول جەردە الىپ ۇردىم دا، دوڭىزشا، ءبىر تەپتىم. «ءسويتىپ، سەن كەتەسىڭ!» — دەدىم مەن ەڭبەكتەپ كەتىپ بارا جاتقان وعان.

قوس تاقىرباس اڭگىمەشىنىڭ بەتىنە كوز قيىعىن سەنىمسىزدەۋ تاستاپ تومەن قاراعاندا، ەڭكەيگەن شويناق اياق كيىمىنىڭ قايىس بەلدىگىن قايتا شەشىپ بايلاپ جاتقان ەدى.

— تاڭەرتەڭ، ۇيقىدان ءالى ويانا قويماعان كەزىمدە اتقىشتار كەلدى دە، مەنى گراسسونىڭ بالاسىنىڭ كىندىك اتاسى، مارشالعا الىپ باردى. «سەن ءوزىڭ ادال ادامسىڭ، چيرو، — دەدى ول،— وسى وتكەن ءتۇنى گراسسونى ولتىرمەك بولعانىڭدى مويىندايسىڭ عوي». بۇل ءالى دە جالعان نارسە دەگەنىممەن، ءبىراق مۇنداي ىستەرگە ولاردىڭ ءوز كوزقاراستارى بار عوي. سوتقا دەيىن اباقتىدا ەكى اي وتىردىم دا، سودان سوڭ سوت ماعان ءبىر جىل سەگىز ايعا ۇكىم شىعاردى. «جاقسى، — دەدىم مەن سۋديالارعا، — ءبىراق مەن ءىستى ءالى دە تىندى دەپ ەسەپتەمەيمىن!»

تاس اراسىنان ول باستالماعان ءبىر بوتەلكەنى الىپ، ونىڭ اۋزىن مۇرتىنا كومىپ، شاراپتى ۇزاق سىمىرگەن ەدى، تۇك باسقان جۇتقىنشاعى ۇزدىگە بۇلكىلدەپ، ساقالى شوشاڭداپ كەتتى. ءۇن-تۇنسىز قاسىندا وتىرعان ءۇش ادام ودان كوز ايىرعان جوق.

— بۇل اڭگىمەنىڭ تۇك قىزىعى جوق،— دەدى ول بوتەلكەنى جولداستارىنا بەرىپ، شاراپ شاشىراعان ساقالىن سيپاپ جاتىپ.

— دەريەۆنياعا قايتىپ كەلىسىمەن، وندا وزىمە ورىن جوق ەكەنى ايدان انىق ەدى، ويتكەنى جۇرتتىڭ ءبارى مەنەن قورىققان بولاتىن. وسى جىل ىشىندە تۇرمىس بۇرىنعىدان دا سوراقى بوپ كەتتى دەگەندى ايتتى لۋكينو. بايقۇستىڭ ءوزى ابدەن زارىعىپ ءجۇر ەكەن. ىشىمنەن: «سولاي»، — دەپ قويىپ، جاڭاعى گراسسوعا كەلىپ ەدىم، مەنى كورگەن جەردە ءوزى قاتتى شوشىپ كەتتى. «ءسويتىپ، مەن قايتىپ كەلدىم، — دەدىم مەن وعان، — ەندى سەن كەت!» ول مىلتىعىن جۇلىپ الىپ، اتىپ جىبەرگەنمەن، ءبىراق مىلتىعى قۇسقا ارناپ بىتىرامەن وقتالعان ەكەن، جانە ءوزى اياعىمنان اتقان ەدى. مەن ءتىپتى جىعىلعام دا جوق. «جازاتايىم ولتىرگەن كۇنىڭنىڭ وزىڭدە دە مەن ساعان كوردەن تۇرىپ كەلەتىن ەدىم، سەنى بۇل جەردەن قۋامىن دەپ مادونناعا انت ەتكەن بولاتىنمىن. سەن قيقار بولساڭ، مەن دە قيقارمىن». ەكەۋىمىز ۇستاسا تۇسكەندە، ابايسىزدا ونىڭ قولىن سىندىرىپ الدىم. ويتەيىن دەگەن جوق ەدىم، ماعان ەڭ الدىمەن ءوزى ۇمتىلدى. جۇگىرىپ جۇرت تا كەلىپ، مەنى الىپ كەتتى. بۇل جولى اباقتىدا ءۇش جىل توعىز اي وتىرىپ شىقتىم، ءسويتىپ مەرزىمىم بىتكەن كەزدە وسى وقيعاعا باستان-اياق قانىپ، ءوزىمدى جاقسى كورىپ كەتكەن باقىلاۋشى ادامىم ۇيىڭە قايتپاي-اق، ودان دا مەنىڭ اپۋليادا تۇراتىن كۇيەۋ بالامنىڭ قولىنا جۇمىسقا بار دەپ جىك-جاپپار بوپ جابىستى، كۇيەۋ بالاسىنىڭ ول جەردە قىرۋار جەرى مەن ءجۇزىم ەگىسى بار ەكەن. ايتسە دە، ارينە، باستاپ قويعان ىسىمنەن ايني العام جوق. ءسويتىپ، ارتىق ءسوز ايتىپ، كوكىمەۋگە بەل بايلاپ ۇيىمە قايتتىم، ون اۋىز ءسوزدىڭ توعىزى ارتىق بولاتىندىعىن سول كەزدە ءوزىم سەزگەن دە ەدىم. جۇرەگىمە جالعىز-اق: «كەت!» دەگەن ءسوزدى عانا تۇيگەن بولاتىنمىن. دەريەۆنياعا تاپ جەكسەنبى كۇنى، شەركەۋگە تۇپا-تۋرا ناماز ۇستىنە كەپ كىرگەن ەدىم. گراسسو سوندا ەكەن، مەنى سالعان جەردەن كورە قويىپ، ورنىنان اتىپ تۇردى دا: «ازاماتتار، مىنا جىگىت مەنى ولتىرگەلى كەلىپ تۇر، مۇنى مەنىڭ جانىمدى العىزعالى الباستى جىبەرىپ وتىر!» — دەپ، شەركەۋدى باسىنا كوتەرىپ، باجىلداپ قويا بەردى. وعان قولىم ءتيىپ، كوڭىلىمدەگى ءسوزىمدى ايتپاستان بۇرىن جۇرت مەنى قامالاپ كەتكەن ەدى. ايتسە دە ول ءبارىبىر ەدەنگە جۇرىنداي ۇشتى، سال اۋرۋى سوعىپ، ءتىلى كۇرمەلدى دە، كۇللى وڭ جاعى جانسىزدانىپ قالا بەردى. وسىدان سوڭ جەتى اپتا جاتىپ ءولىپ كەتتى... بار بولعانى وسى. ال ەندى جۇرت مەن جايىندا الدەنەدەي ءبىر ەرتەگى ويلاپ شىعارىپتى... سونشا سۇمدىق بولعانمەن، ءبىراق ءبارى دە — جالعان انشەيىن.

ول مىرس ەتىپ، كۇنگە ءبىر قاراپ قويدى دا:

— باستايتىن ۋاقىت بولدى...—دەپ ەدى.

ءۇش ادام ءۇن-تۇنسىز، ورىندارىنان جايلاپ تۇرعان كەزدە قوڭقاق مۇرىندى جارتاستىڭ باتتاسقان سارالا-سالتاق جارىق-جۇرىعىنا قادالا قارادى دا:

— جۇمىس ىستەيىك... — دەدى قايتالاپ.

تاس توبەگە شىققان كۇن كولەڭكە اتاۋلىنى كۇيدىرىپ جىبەرگەن ەدى.

كوكجيەكتە كولبەگەن بۇلت ۇستىنە ءتونىپ كەلگەن تەڭىز كوگىلدىرلەنە تۇسكەن بولاتىن.

---