قاريا
قۋداي اپپاق، دۋدىراعان قالىڭ شاش اعارىپ كەتكەن، كۇنى بويى تەمەكى سوراپتايدى.
قۇلقىنسارىدەن ويانادى، تۇرا سالىپ تەمەكى تارتپاسا، جىندى ادام سەكىلدى، ىمعا دا، دىمعا دا تۇسىنبەيدى.
ادامعا دا، قۇدايعا دا قاجەتى جوق، مىناۋ جارىق دۇنيەگە دە، ۇرىك-شارقىنا دا، جۇراعاتقا دا جات (ايتەۋىر اكە دەپ، اتا دەپ الداي سالىسقان بولادى)، ۇزاماي ءبىر كۇنى ءۇن-تۇنسىز ولە سالاتىن شىعار، مىناۋ مەششاننىڭ وتباسىنان، مىناۋ تۇكپىردەگى مىلقاۋ قالاشىقتان ماڭگىلىك جوعالار، سوندا عۇمىر بويى تەمەكى تۇتىنىنە قاقالىپ ونىڭ نە ءۇشىن، كىم ءۇشىن ءومىر سۇرگەنىن بىرەۋدەن سۇراپ كور، ءبىلىپ كور.
دەگەنمەن ونىڭ دا وز ورنى بار ەدى:
— اتا، تاماققا كەلىڭىز. كەسپە سۋىپ بارادى.
— ءجا، ىشە بەرىڭدەر، مەنسىز-اق ىشە بەرىڭدەر... مەن كەيىن... قالعان-قۇتقانعا دا رازىمىن...
ال شىندىعىندا، سول تاماقتى شىدامسىزدانا كۇتىپ وتىرعان — قۇلقىنسارىدەن.
— اتا، ەڭ بولماسا دامبالىڭىزدى اۋىستىرىپ كيمەيسىز بە، سىزدە ىشكيىم دەگەن قاتپار-قاتپار جاتقان جوق پا!
— مۇنىڭا دا راحمەت! قاتپار-قاتپار كەيسىڭ بە؟ شىراعىم-اۋ، مەندە جىرتىق شۇلعاۋ دا قالعان جوق قوي! بولسا ونى نەسىنە اياپ وتىر دەيسىڭ! كەلىن شىراق، ماعان ەندى تۇكتىڭ دە قاجەتى جوق. شۇكىر، از ءومىر سۇرگەم جوق، قاناعات كەرەك، قۇدايدان ەندىگى بار تىلەگىم — تەزىرەك ولسەم دەيمىن...
ال ونىڭ ساراڭدىعىندا شەك جوق، دىرىلدەپ-قالشىلداپ جيعان تەرگەنىن اڭدىپ ءجۇر، جارىق دۇنيەنى قيمايدى، جۇزگە جەتسەم دەپ كوكسەيدى.
نە ءۇشىن؟
ونى ءوزى دە بىلمەيدى.
"جاتتىڭ جانى — جۇمباق" دەسەدى. جوق، ءوز جانىڭ ودان دا جۇمباق.
1930.
You Might Also Like
-
زاموسكۆورەچە. شاتىرىندا كۇركەسى بار اعاش ءۇي. كوگىلدىر بوياۋمەن ادەمى سىرلانعان، تەرەزەلەرى جارقىراپ تۇر. الدىندا ۇيمەلەگەن توبىر، قازىنانىڭ ۇلكەن ماشيناسى. اشىق ەسىكتەن جوعارىعا شىعار باسپالداققا ت...
-
اينالدىرعان ەكى بولمەنى استان-كەستەن ەتىپ مازانى الا باستاعان كەزدە: «كەلىڭدەر، ەرتەگى ايتىپ بەرەيىن»، — دەپ جالىنىپ-جالبارىنىپ ءجۇرىپ، ءۇي ىشىنەن بەزىپ كەتكەن تىنىشتىقتى ارەڭ قايىر...
