قىزىل باتەڭكە
مەن ونى ءاسيانىڭ اياعىنان كوردىم.
سۋ جاڭا قىزىل بىلعارى باتەڭكە كوزىڭدى قىزىقتىرىپ، جالت-جۇلت ەتەدى.
— اپا! — دەدىم ۇيگە جۇگىرىپ كەلىپ. — ءاسياعا شەشەسى قانداي باتەڭكە ساتىپ اپەرگەنىن كوردىڭ بە؟ ءتۇۋ، قانداي ادەمى!
— كەشە ەتىك ساتىپ اپەردىم عوي. الدىڭ — قىس، باتەڭكەنىڭ قاجەتى نە ساعان؟
— ءتۇۋ، اپا، باتەڭكەدەن دە اياعىم توڭبايدى. الىپ بەر ماعان…
— قوي، ودان دا موينىڭا ورايتىن شالما ساتىپ اپەرەيىن.
— ءتۇۋ، شالما نە كەرەك سول؟ مەن بىلاي، پالتومنىڭ جاعاسىن كوتەرىپ، مىنە، ءبۇيتىپ جۇرە بەرمەيمىن بە… اپا، باتەڭكە…
— ەندەشە، ەتىگىڭدى دۇكەنگە قايتا وتكىزەيىن، — دەدى اپام مەنىڭ ءسوزىمدى ءبولىپ، ءبىراق جىلى شىراي بىلدىرمەدى. — قىستان باتەڭكەمەن-اق شىعاتىن بولساڭ، ەتىكتىڭ قاجەتى نە؟
— وھ، قانداي جاقسى! ەندى مەندە دە ادەمى باتەڭكە بولادى!
قۋانعانىمنان سەكىرىپ-سەكىرىپ ءتۇسىپ، اپامنىڭ بەتىنەن ءسۇيىپ الدىم.
سول كۇنى كەشكە اسيانىكىنەن ەش اينىمايتىن سۋ جاڭا قىزىل باتەڭكە كيىپ، مەن دە كوشەگە شىقتىم…
ارادا تالاي كۇن ءوتتى. قىزىل باتەڭكەنىڭ دە قىزىعى باسىلدى. ۇزاماي… ەكىنشى توقساننىڭ العاشقى وقۋ كۇنى باستالدى.
…ءبىز مەكتەپكە كەلگەندە، قار قىلامىقتاپ قانا تۇر ەدى، ۇلكەن ۇزىلىسكە شىققاندا بايقادىق، جاپالاقتاپ جاۋىپ كەتىپتى.
ساباقتان ۇيگە كۇن باتا قايتتىق. قار بوراپ تۇر. ۇيتقي ۇشقان ۇلپا قار بەتكە سابالاپ، كىرپىككە جابىسادى. كورىنىپ تۇرعان ۇيگە جەتكەنىمشە، باتەڭكەنىڭ قىسقا قونىشىنان قۇيىلعان سۋىق قار اياعىمدى قارىپ كەتتى. قالاي قالقالاسام دا بولار ەمەس. قوينىما جەل گۋلەپ، قار بوراسىنى دەنەمدى تۇرشىكتىرىپ جىبەردى. ي-ششاي!
ۇيگە جۇگىرىپ كىرسەم، اپام اسحانادا ءجۇر ەكەن.
— نەمەنە، توڭىپ قالدىڭ با؟ — دەدى دىردەكتەپ تۇرعان مەنى كورىپ، جۇزىندە جۇمباق كۇلكى بار.
مەن جاۋاپ ورنىنا قاتتى تىتىركەنىپ، توڭعانىمدى ءبىلدىردىم.
— قالاي، قىستان قىزىل باتەڭكەمەن شىعا الاسىڭ با؟ — مەن ۇندەگەن جوقپىن.
ەرتەڭىنە كۇن ءبىرجولاتا سۋىتىپ كەتتى. تۇندە جاۋعان قار شارباقتىڭ الدىن باسىپ قالىپتى. ۇيىلگەن قارعا لاقتاي سەكىرىپ، كورشى بالالارمەن ءبىراز وينادىق. وي، كۇن قانداي سۋىق، قالتىراپ كەتتىم!
— قاراعىم-اۋ، مۇنىڭ نە؟ — دەيدى اپام سىرتتان كىرگەن ماعان رەنجىپ.
اياعىما قاراسام، قونىشىمنان قۇيىلعان قار ەرىپ، سۋ بولعان باتەڭكەمنىڭ ەكى ۇرتى قۇددى جايىننىڭ باسىنداي جالپيىپ كەتىپتى. ءوزى باياعى جىلتىراعان ادەمى تۇسىنەن دە ايىرىلىپ قالعان ەكەن.
كەشە مەكتەپتەن قايتارداعى قاتتى توڭعانىم دا كەنەت ەسىمە ءتۇستى. بۇگىن قار ودان قالىڭ عوي، مىناۋمەن ءتىپتى مەكتەپكە دەيىن جەتە المايتىن دا شىعارمىن…
ەتىكتى دۇكەنگە نەگە قايتا وتكىز دەدىم ەكەن. اپامنىڭ كوز قاراسىنان دا وسى سۇراقتى ايتقىزباي ۇققاندايمىن.
مەكتەپكە باراتىن دا كەز جەتتى. باتەڭكەمنىڭ باۋىن وتكىزە الماي مىقشىڭداپ جاتىرمىن. ءىشى ءالى دەگدىمەپتى، شىلقىپ تۇر. ءوزىم باتەڭكە باۋىنىڭ ءبىرجولا وتپەي قويعانىن تىلەگەندەيمىن. شىنىندا دا، سونداي ءبىر كەرەمەت بولسا شە؟ وندا، ارينە، اپام، ءسوز جوق، ەتىكتى قايتا ساتىپ اپەرەر ەدى.
مەن سونى ويلاعانىمشا بولعان جوق، كەنەت قارا بىلعارى ەتىك… انادا اپام دۇكەنگە قايتا وتكىزبەك بولعان ءوزىمنىڭ قارا بىلعارى ەتىگىم ءدۇرس ەتىپ الدىما تۇسە قالماسى بار ما؟! قاراسام، اپام قاسىمدا كۇلىپ تۇر. قولىندا سۋ جاڭا قىزىل شالما.
«وي، اپاتايىم-اي!» قۋانىپ كەتكەن مەن ءبارىن ۇمىتىپ، سۋ-سۋ بولعان قىزىل باتەڭكەنى شەشىپ الىپ، ەسىكتەن دالىزگە قاراي ءبىر-اق زىتىردىم.
— ءاي، كورسەقىزار بالام-اي! — دەپ، اپام ماعان قىنجىلا قاراپ، كۇرسىنىپ قويدى. — وسى قىزىل باتەڭكە ءۇشىن قانداي مازالادىڭ مەنى. ەندى تۇككە كەرەگى جوق سياقتى لاقتىرىپ جاتىرسىڭ. اسىقپاساڭ، جاز دا كەلەر ءالى، قىزىل باتەڭكەنى دە ىزدەرسىڭ…
You Might Also Like
-
بىلىمگە قۇشتار مەيىرىم مەن ميراس دەگەن بالالار بولىپتى. ولار قىزىقتى كىتاپ كورسە بولدى، تالاسىپ وقيدى ەكەن. كۇندەردىڭ ءبىر كۇنىندە ەكەۋى جولدا كەلە جاتىپ تالدىڭ تۇبىنەن كۇندەي جارقىراعان ءبىر عاجايىپ...
-
قۇرالايدىڭ قۋىرشاعى جەتەرلiك. ولاردىڭ كوبiن قۇربىلارى تۋعان كۇنiنە سىيلاعان. قۋىرشاقتارىن بiر-بiرiمەن شاتىستىرىپ الماۋ ءۇشiن قۇرالاي ولارعا ات قويدى. بiرi — اسەم، بiرi — زيادا، بiرi &mda...
