InfoHub Logo

اق شاھارداعى بەت-بەدەلدى ادامداردىڭ ءبارى جۇقانى عۇلاما دەپ ەسەپتەيدى ەكەن. سوندىقتان ولار قارجى قوسىپ ءبىر مەكتەپ سالادى دا، جۇقانى مۇعالىمدىككە بەلگىلەپ، بالالارىن وقىتىپتى.

ءبىر كۇنى بالاسى ۇيىنە قايتىپ كەلگەننەن كەيىن ءبىر وقىمىستى كىتاپتى قولىنا الىپ بالاسىنان ەمتيحان العان ەكەن. بالاسى قاناعاتتانارلىقتاي جاۋاپ بەرىپتى. اكەسى بۇعان قاتتى ريزا بولىپ ەرتەڭىندە بىرەۋ ارقىلى جۇقاعا ءبىر تاباق شەلپەك جىبەرىپتى. بۇل كەزدە جۇقا ءبىر دوسىنىڭ جانازاسىنا بارۋعا قامدانىپ جاتىر ەكەن، ول كەتەرىندە، وقۋشىلارىنا:

— انا كىتاپ سۇرەسىنىڭ ۇستىنە ءبىر تاباق شەلپەك قويىلدى. قوزعاۋشى بولماڭدار. ماعان شەلپەك جىبەرگەن ادامنىڭ نيەتى جامان ەدى، مەن ونان كۇماندانىپ جاتىرمىن، ىشىندە زاھار بولۋى مۇمكىن، ەگەر ونى كىمدە-كىمدە جەسە، ۋلانىپ ولەدى دە، مەن تۇرمەگە وتىراتىن بولامىن، — دەيدى.

ءسويتىپ، وقۋشىلارىن ابدەن ناندىرعاننان كەيىن الاڭسىز جولعا تۇسەدى. جۇقانىڭ ءبىر جيەنى دە وسى مەكتەپتە وقيدى ەكەن، ونىڭ ۇستىنە سىنىپ باستىعى ەكەن. ول جۇقانىڭ وزدەرىن الداعاندىعىن ءبىلىپ، ناعاشى اعاسى كەتىسىمەن كىتاپ سۇرەسىندەگى تاباقتى الادى دا، ساباقتاستارىن شەلپەك جەۋگە شاقىرادى. ساباقتاستارى وعان:

— ءمۇعالىم شەلپەكتىڭ ىشىندە زاھار بار دەگەن ەدى عوي، جەمەيمىز، ءوز باسىمىزدى ولىمگە بايلامايمىز، — دەيدى.

— جۇقا ءبىزدى الداپ وتىر، سەندەر جەمەسەڭدەر قويىڭدار، ءوزىم ونى ءبىراق جەپ الامىن، — دەيدى جۇقانىڭ جيەنى.

— ىشىندە زاھارى بولماعان كۇننىڭ وزىندە ءمۇعالىمىمىز قايتىپ كەلگەندە نە دەمەكپىز، — دەيدى ونىڭ ساباقتاستارى.

— وندا جۇمىستارىڭ بولماسىن. جاۋابىن ءوزىم بەرىم، — دەيدى جۇقانىڭ جيەنى.

سونىمەن، وقۋشىلار داۋىلداسا وتىرىپ شەلپەكتى بىردەمدە جەپ تۇگەتەدى. شەلپەكتى جەپ بولعاننان كەيىن جۇقانىڭ جيەنى ناعاشىسى نىڭ ورىندىعىنا كەلىپ وتىرادى، سونداي-اق ناعاشىسىنىڭ ۇستەلىندە تۇرعان قاعاز كەسەتىن باكىسى اتەيى سىندىرىپ تاستايدى. ءدال وسى ساتتە جۇقا كەلىپ قالادى. ول كىتاپ سورەسىندەگى شەلپەكتەردىڭ جوقتىعىن، اياپ ۇستاپ جۇرەتىن باكىسىنىڭ سىنعاندىعىن كورىپ بۇلقان-تالقان بولا:

— مىنا باكىمدى كىم سىندىردى؟ — دەپ اقىرادى. وقۋشىلار سىنىپ باستىقتارىن نۇسقايدى.

— مىنا باكىنى نەگە سىندىراسىڭ؟ باقايشىعىڭدى شاعايىن با؟ — دەپ سۇرايدى جۇقا جيەنىنەن. جۇقانىڭ جيەنى ازان-قازان جىلاعان قالپىندا:

— قارىنداشىمدى ۇشتايىن دەپ وتىرىپ باكىڭىزدى سىندىرىپ الدىم. سونان ناعاشىم كەلگەندە نە بەتىمدى ايتارمىز، — دەپ قاتتى قورىقتىم. مەنى قاتتى ۇرادى-اۋ، باقايشىعىمدى شاعۋى دا عاجاپ ەمەس دەپ ويلادىم دا، ءويتىپ قورلىق كورگەننەن ولگەنىم جاقسى دەگەن بايلامعا كەلدىم. سونىمەن، ءوزىمدى قۇدىققا دا تاستاماق بولدىم. ءبىراق مەكتەپتىڭ قۇدىعىن بىلعاعىم تاعى كەلمەدى. اقىرىندا ىشىندە زاھارى بار انا شەلپەكتەر ويىما كەلدى. ءسويتىپ، ىشىمنەن اتا-اناممەن قوشتاسىپ، كوزىمدى جۇمدىم دا شەلپەكتى اساپ جىبەردىم. سونان سوڭ ورىندىعىڭىزعا كەلىپ ءولىمدى توسىپ وتىردىم! — دەيدى. جۇقا جيەنىنىڭ ءسوزىن ەستىپ بولعاننان كەيىن:

— ياپىر-اي، اقىلدى ادامداردىڭ ءبارى ءبىزدىڭ وتباسىمىزدا ەكەن-اۋ، دەپتى.

---