InfoHub Logo

ءبىر بايدىڭ ءسادۋ دەگەن جالعىز بالاسى ءبىر كۇنى اڭعا شىقپاقشى بولادى. ءبىراق ول بۇل ساپار ادەتتەگىسىندەي قاسىنا كىسى ەرتپەيدى، «بىرەۋ الىپ بەرگەن اڭدى قايتەيىن، مەن دە ءوز بەتىممەن ولجا تابامىن» دەپ قۇلشىنادى. مۇنى ەستىگەن اكەسى بالاسىنىڭ تالابىنا ءسۇيسىنىپ، استىنا ەڭ ءبىر جۋاس اتىن مىنگىزەدى دە، قولىنا اڭدى ءوزى قايىرىپ، ءوزى ۇستايتىن جۇيرىك تازىسىن جەتەكتەتەدى. ءسويتىپ، ءسادۋ «قىرىسپال اڭشى» بولىپ جولعا شىعادى:

وڭاشا شىققان سوڭ ءسادۋ اڭشىلاردان كورگەنىن ىستەپ تازىسىن بوساتىپ قويا بەرەدى. تازى سالعان جەردەن ءيىس قۋىپ، ىزگە ءتۇسىپ جونەلەدى. ودان ءسادۋ دە قالمايدى. ءبىر كەزدە ەسىز تاۋ ىشىنە كىرەدى. ءبىر قىرقادان اسا بەرگەندە، ءسادۋ تازىسىنىڭ ءبىر قوياندى شالىپ بارا جاتقانىن كورىپ قالادى دا، ايقايلاپ اتىنا قامشى باسادى. قىرقاعا شىقسا قويان دا، تازى دا جوق. ءسادۋ «اققاسقا، اققاسقا!» دەپ ايقايلاپ ولاي دا، بىلاي دا شابادى. تۇك جوق، زىم-زيا. قويانى بىلاي تۇرسىن، تازىسىنا زار بولادى ەندى ول.

الدەن ۋاقىتتا اققاسقا كەلەدى، اۋزى-باسى قان-قان. ولجادان ايىرىلىپ قالعانىنا ءسادۋدىڭ ءىشى كۇيەدى. «ءا، بۇل قوياندى ءوزى جەپ قويعان ەكەن، ەندەشە مەن مۇنى قاسىمنان ەكى ەلى شىعارمايمىن»، — دەپ ويلايدى ءسادۋ. ءسويتىپ، ول اققاسقانى قارعىباۋىنان شىلبىرىمەن بايلاپ الادى.

ءبىر كەزدە قالىڭ قويتاس ىشىنەن ءبىر تۇلكى زىتا جونەلەدى. مۇنى كورگەن اققاسقا ساسقالاق ءسادۋدىڭ قولىنان شىلبىردى جۇلا قوسىلادى دا، سايدىڭ ارعى بەتىنە جىبەرمەي ءبىر تولعاپ وتكەندە تۇلكى ساسقانىنان ىنگە قويىپ كەتەدى. اتىن توپەپ ءسادۋ دە جەتەدى. كەلسە، ءىننىڭ ەكى اۋزى بار ەكەن. ءبىر اۋزىن تىرمالاپ اققاسقا قازىپ جاتىر. ءسادۋ ەكىنشى اۋزىنا كەلسە، تۇلكى ىننەن قىلت ەتە قالادى. وسى كەزدە ءسادۋ اتىنان قارعىپ ءتۇسىپ، ءىننىڭ اۋزىن باسسالادى. ءبىراق تۇلكى ءىن تۇبىنە كەتىپ قالادى. ەندى قايتۋ كەرەك؟..

ءسادۋ تىماعىمەن بۇل اۋىزدى بىتەيدى دە، ءىننىڭ يت قازىپ جاتقان جاعىنا كەلەدى. ءسويتىپ اققاسقانى ۇستاپ الىپ، ونى موينىنداعى شىلبىرىنىڭ ءبىر ۇشىمەن اتىنىڭ اۋىزدىعىنا بايلايدى. وسى كەزدە تۇلكى ولاردىڭ قاسىنداعى بوس اۋىزدان تاعى دا قىلت ەتەدى. ساسقالاقتاعان ءسادۋ باج ەتىپ، قولىنداعى قامشىسىمەن ءىننىڭ اۋزىن شارتىلداتىپ ساباي بەرەدى. بۇل دىبىستان شوشىنعان تۇلكى ءىننىڭ تىماق تىعىلعان اۋزىنان شىعا قاشادى. ىنگە تىعىندالعان تىماق تۇلكىنىڭ باسىندا كەتەدى.

بۇل كەزدە بايلاۋدا الاسۇرىپ، الار اڭىن اڭدىپ تۇرعان ادۋىن تازى دا تاپ بەرەدى. ەجەلدەن جەتەككە ۇيرەنىپ قالعان ات تا ودان قالىسپاي قۇيعىتا جونەلەدى. ساسقالاق ءسادۋ قىزىل تاناۋ بولىپ جاياۋ قالادى.

ەسىز تاۋ، تاقتاي-تاقتاي تاس، شىم-شىتىرىق شاتقال. ىشىندە شىرماتىلىپ ءسادۋ ءجۇر. ول وتكەن-كەتكەننەن:

— تىماق كيگەن تۇلكى كورگەندەرىڭ بار ما؟ ات جەتەكتەگەن تازى كورگەندەرىڭ بار ما؟ — دەپ سۇرايدى. ءبىراق «كوردىك» دەگەن جان بولمايدى. ءسادۋ اۋىلعا قايتايىن دەسە، ولجاسى مەن تىماعىن، تازىسى مەن اتىن قيمايدى، تاۋىپ الارمىن دەگەن ۇمىتپەن تاۋدىڭ ىشىندە قاڭعىپ قالا بەرىپتى.

---