سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 3 كۇن بۇرىن)
سىنىقشى

ەكىنشى سىنىپتى كىلەڭ بەستىككە بىتىرگەن اۋدانبەكتىڭ بىلمەيتىنى كوپ ەكەن. دوڭگەلەنگەن دۇنيە. اسپان الەمى. جارقىراعان جۇلدىزدار. جان-جانۋارلار. الماسىپ كەلىپ جاتكان كۇن مەن ءتۇن...

— بارلىعىن جاراتقان — جالعىز اللا، — دەيدى اتاسى.

— قالايشا؟ — دەيدى اۋدانبەك تاڭ-تاماشا قالىپ.

— وعان ادام بالاسىنىڭ اقىلى جەتپەيدى! الايدا عىلىم مەن تەحنيكا عارىشتاپ دامىعان سايىن اللاھتىڭ بارلىعىن، اقيقات ەكەندىگىن بىلە تۇسەمىز.

— ايتىپ بەرىڭىزشى، ءقازىر-اق.

— ءالى ەرجەتەسىڭ، ۇلكەن ازامات بولاسىڭ. سوندا ءبارىن تۇسىنەسىڭ، — دەيدى اتاسى.

— ول ءۇشىن نە ىستەۋىم كەرەك؟  

— جالىقپاي كوپ-كوپ وقىپ، جاقسى ءبىلىم الۋىڭ كەرەك.

— ماقۇل اتا، — دەيدى اۋدانبەك. — ايتىڭىزشى، اتا، ماسەلەن، ءسىزدىڭ ارنايى وقىعان ماماندىعىڭىز بولماسا دا، قولدارى مەن اياقتارى سىنعان، شىققان سىرقات ادامداردى ەمدەيسىز. بۇل دا اللانىڭ بەرگەن قاسيەتى مە؟

— ءدال سولاي، بوتاقانىم. مەن ءبىراق سەبەپشى عانامىن. اۋرۋ-سىرقاۋدى جازاتىن، شيپاسىن جىبەرەتىن ءبىر اللاھ!

— ونى قالايشا بىلۋگە بولادى؟

— اقىلمەن، ويمەن...

— بۇعان دەيىن ءسىزدىڭ سىنىقشىلىق قاسيەتىڭىزدى دۇرىس بايقاماعان ەكەنمىن. ەندى زەردەلەپ، كوڭىل قويايىنشى...

ارادا ەكى-ۇش كۇن وتكەن. تاڭەرتەڭگى شايىن ىشكەننەن اتاسىنىڭ مازاسى كەتە باستادى. قولىن ۋقالاپ وتىر.

— قولىمنىڭ قاقساپ وتىرعانىن قاراشى.

اقسارى ۇلدىڭ اتاسىنا جانى اشىدى.

— اۋىرا ما سوندا؟

— الىستان مەرتىككەن بىرەۋ ىزدەپ كەلە جاتىر-اۋ دەيمىن... سەزىپ وتىرمىن...

ارادا كوپ ۋاقىت وتكەن جوق. قىزىل قاقپالى ءۇيدىڭ الدىنا «مەرسەدەس» ماشيناسى توقتادى. كابينادان جاستاۋ جىگىت شىعىپ، ارتقى ەسىكتەن ەلۋلەر شاماسىنداعى ايەلدى قولتىعىنان دەمەپ ۇيگە بەتتەدى.

سوناۋ وسكەمەن قالاسىنىڭ ارعى جاعىنداعى لەنينوگوردان كەلىپتى. ايەل ادامنىڭ وڭ قولى كوتەرتپەيدى. داكەمەن وراپ، موينىنا تاڭىپ الىپتى. ۇلكەن-ۇلكەن قالالارداعى دارىگەرلەردىڭ بارىنە كورسەتسە دە، ەم-دومدارى قونباپتى. رەنتگەنگە دە تۇسىرگەن. سىنىق، ەشتەڭە جوق. سىرقات سىرىن اشا الماعان.

اۋدانبەكتىڭ اتاسى ايەلدىڭ بىلەگىن جالاڭاشتادى دا:

— ءسىڭىرى جانشىلعان ەكەن، — دەدى. — البەتتە، ول رەنتگەنگە كورىنبەيدى. جارايدى، وقاسى جوق. اللاھ ءساتىن سالسا، ساۋىعاسىز.

قابدىراحمان قاريا جانشىلعان ءسىڭىردى اقىرىن-اقىرىن ۋقالاپ وتىردى دا، ءبىر زاماتتا:

— قولىڭىزدى كوتەرىڭىزشى، — دەدى. ايەل كىسى قولىن بىردەن كوتەردى. — ءسىز ءويتىپ جىلدام كوتەرمەڭىز. جايلاپ، اقىرىنداپ قانا كوتەرىڭىز. قورىقپاڭىز!

ايەل سىنىقشىنىڭ ايتقانىن جاسادى.

— بولدى ما؟ — دەدى ايەل سەنەرىن دە، سەنبەسىن دە بىلمەي.

— بولدى، — دەدى اۋدانبەكتىڭ اتاسى. — جازىلاسىز... ەندى، كادىمگى تۇيەنىڭ شۋداسىنا قارا تۇز قوسىپ، قولىڭىزدى تاڭىپ تاستاڭىز. ەشقانداي دارى-دارمەك جاعىپ، اۋرە بولماڭىز... مەن بار بولعانى جانشىلعان ءسىڭىرىڭىزدى قالپىنا كەلتىردىم.

سىرقات ايەل سىنىقشى قارياعا جاۋدىرتا العىس ايتتى.


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما