سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 2 كۇن بۇرىن)
تۇيە ساتۋشى

ىعى-جىعى بازاردىڭ ورتاسىندا بىرەۋ جار سالىپ تۇيەسىن ماقتاپ تۇرادى.

— ءوزى نار تۇيە، ءتۇسى سارى تۇيە، — دەپ سارنايدى الگى ساتۋشى. ءوزىن كور، كوزىن كور، كور دە كور، ءبىر كوزى كور، كور دە كور...

نار تۇيەنىڭ سۇلۋلىعىنا، ءارى يەسىنىڭ قۇيقىلجىتا تاقپاقتاپ ماقتاۋىنا قىزىققان ءبىر الۋشى كەلىپ، تۇيەنى اينالدىرا قارايدى. يەسى تاعى دا تاقپاقتاي جونەلەدى. الۋشى ۇناتادى دا، اقشاسىن تولەپ، ناردى جەتەلەپ كەتە بارادى.

جولدا اۋىلداستارى وعان: «باتىر-اۋ، تۇيەڭ سوقىر عوي» دەپتى. قاراسا ناردىڭ شىنىمەن-اق ءبىر كوزى جوق ەكەن. «قاپ، مىنا ساتۋشى مەنى الداعانى»، — دەپ تۇيە الۋشى اشۋلانىپ، قايتىپ بازارعا كەلەدى.

— وتاعاسى، سوقىر تۇيەڭدى الداپ ساتقانىڭ قالاي؟ — دەيدى تۇيەنىڭ يەسىنە.

— اتاي كورمەڭىز، — دەيدى تۇيە ساتۋشى. مەن ەشقانداي العانىم جوق. مەن سىزگە بۇكىل بازاردىڭ ورتاسىندا ايعايلاپ تۇرىپ: «ءوزىن كور، كوزىن كور، ءبىر كوزى كور، كور دە كور»، — دەپ ايتپادىم با؟

اڭقاۋ الۋشى باعاناعى تاقپاق، ويناقى، سىرلى ءسوزدىڭ ماعىناسىن ۇقپاعانىنا سانىن ءبىر سوعىپ، «بۇيىرعانى وسى بولعان شىعار» دەپ ءجۇرىپ كەتەدى.


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما