InfoHub Logo

ءبىر اڭشى سوڭىنا تازىلارىن ەرتىپ، اڭ اۋلاپ كەلە جاتادى. بۇعان كەز بولىپ قالعان تۇلكىنىڭ زارەسى ءزار تۇبىنە كەتەدى. جۇرەلەپ وتىرا قالىپ:

         — يا، باحتي-بودەن، جولىڭا باتپان تارى قۇدايى، مىنا تازىلاردان قۇتقارا گور! – دەپ، جالبارىنادى.

         تۇلكىنىڭ زارىن ەستىگەن بودەنە:

         — ايتقانىڭدى ورىندايمىن، – دەپ، تازىلاردىڭ قارسى الدىنا بارادى دا جەر باۋىرلاي ۇشىپ، يتتەردى تەرىس جاققا الدارقاتىپ اكەتەدى.

         الدى-ارتىنا قاراماي زىتا جونەلگەن تۇلكى الىسقا ۇزاپ كەتەدى. تازىلاردىڭ قاراسى ءۇزىلدى-اۋ دەگەن كەزدە، ءبىر قالىڭ شەڭگەلدىڭ اراسىنا كەلىپ تىعىلىپتى.

         سول ارادا تۇلكىنىڭ قاسىنا بودەنە جەتىپ كەلەدى.

         — قانە، تارىڭدى بەر! – دەيدى. تۇلكى ەندى بۇلتاققا سالادى.

         — ە، ەسى جوق باحتي-بودەن، اكەم ديقان بولماسا، شەشەم ديقان بولماسا، ساعان باتپان تارىنى قايدان تاۋىپ بەرەمىن؟

         — ەي، سەن ۋادەڭدى بۇزدىڭ عوي، – دەيدى بودەنە نارازى بولىپ. بۇعان تۇلكى دە كونبەيدى.

         — ءتورت اياعىم – پىراق، ەكى كوزىم – شىراق، ەكى قۇلاعىم – ساق، ءوزىم قاشىپ قۇتىلدىم. سەنىڭ نە داۋىڭ بار، – دەيدى.

         تۇلكى وسىلايشا ماقتانىپ تۇرعاندا، جىمي باسقان تازى ارت جاعىنان كەلىپ، تارپا باس سالىپتى.

---