ارىستان دەرتىنىڭ ەمى
اڭدار پاتشاسى ارىستان قارتايىپ، ناۋقاسقا شالدىعادى دا ۇڭگىرىنەن شىعا الماي جاتادى. پاتشاسىنىڭ كوڭىلىن سۇراعان بارشا اڭ كەلىپ-كەتىپ، كىرىپ-شىعىپ جۇرەدى. تۇلكى عانا مەزگىلىندە كەلە الماپتى،
مۇنى ەستىگەن سوڭ، قاسقىر ءبىر قۋلىعىن اسىرىپ، ءوزىن الداپ جۇرگەن تۇلكىدەن كەك العىسى كەلىپ، ناۋقاس ارىستانعا ونى جامانداي باستاپتى:
— تۇلكى سەنى پاتشام دەپ قۇرمەتتەمەيدى ەكەن. پاتشاسىنىڭ كوڭىلىن سۇراماعانى وڭباعاندىق! – دەپ، ارىستاننىڭ ىزاسىن قوزدىرىپ، اشۋىنا ماي قۇيىپتى.
سول كەزدە ۇڭگىردىڭ اۋزىنا كەلىپ قالعان تۇلكى قاسقىردىڭ بۇل ءسوزىن ەستىپ: «تۇرا تۇر، بالەم، ءوشىمدى الارمىن!» — دەپ كىجىنىپ، ءتىسىن قايرايدى.
سونان سوڭ ەشتەڭە بىلمەگەندەي، جىلماڭداي كىرىپ كەلەدى. تۇلكىنى كوزى شالعان ارىستان قاھار توگىپ، ايقاي سالىپتى.
— سەن مەنىڭ كوڭىلىمدى سۇراماي، قايدا ءجۇرسىڭ؟
سوندا تۇلكى:
— سابىر، تاقسىر، سابىر، – دەپتى جالبارىنىپ.
— ءسوزىمدى تىڭداڭىز! مەنىڭ وسىنشاما كەشىگۋىمنىڭ سەبەبى بار ەدى.
— ول نە قىلعان سەبەپ؟
— شۇعىل شارۋامەن دالا كەزىپ ءجۇردىم. ول نە شارۋا دەسەڭىز، جەر دۇنيەنى كەزدىم، دەرتىڭىزگە داۋا بولاتىن ءدارى ىزدەدىم. بارلىق دارىگەرلەردەن سۇراستىردىم. اقىرى تاۋىپ كەلىپ وتىرمىن.
مۇنى ەستىگەن ارىستان:
— ول قانداي ءدارى؟ – دەپ سۇراپتى قۋانىپ.
— دەرتىڭىزدىڭ ەمى مىناۋ ەكەن، – دەپتى تۇلكى، – قاسقىردىڭ تەرىسىن تىرىدەي سىپىرىپ الىپ، جىلى كۇيىندە ۇستىڭىزگە جابىستىرىپ كيىپ الساڭىز، جازىلادى ەكەنسىز.
مۇنى ەستي سالا ارىستان اتىپ تۇرىپ، قاسقىردى باس سالىپ، تەرىسىن سىدىرىپ، ۇستىنە كيىپ الىپتى.
You Might Also Like
-
ءبىر تۇلكى قالىڭ اعاشتى ارالاپ كەلە جاتىپ، اعاشتىڭ باسىندا وتىرعان قىرعاۋىلدى كورەدى دە جاقىنداپ كەلىپ:
-
قاسقىر سۋدىڭ جوعارعى جاعىندا، قوزى تومەنگى جاعىندا تۇرىپ، سۋ ىشەدى. قاسقىر قوزىنى جەگىسى كەلىپ، ءبىر ايلا ىزدەي باستايدى. قاسقىر قوزىعا ايعايلاپ:
