
- 08 ماۋ. 2015 00:00
- 338
تۇلكى مەن قىرعاۋىل
ءبىر تۇلكى قالىڭ اعاشتى ارالاپ كەلە جاتىپ، اعاشتىڭ باسىندا وتىرعان قىرعاۋىلدى كورەدى دە جاقىنداپ كەلىپ:
— سالەمەتسىز بە، قىرعاۋىلىم، ءحالىڭ قالاي؟ – دەيدى.
قىرعاۋىل:
— جاقسى، ءوزىڭ قالاي تۇراسىڭ؟ – دەيدى.
تۇلكى:
— جەرگە ءتۇسىپ، سويلەسسەڭىز قايتەدى، ءبىر قۇلاعىم ەستىمەۋشى ەدى؟ – دەيدى.
قىرعاۋىل:
— جەرگە تۇسۋگە قورقامىن، جەردە ءار ءتۇرلى اڭدار بار، ءبىزدى جەپ قويۋى مۇمكىن، – دەيدى.
تۇلكى:
— ءاي، دوستىم، ءقازىر زامان بۇرىنعى زامان ەمەس، جاڭا عانا كەلدىم، بۇيرىق شىعىپتى، بىرەۋگە بىرەۋ زورلىق قىلماسقا، قوي مەن قاسقىر بىرگە ءجۇرسىن، تۇلكى مەن تاۋىق بىرگە ءجۇرسىن دەگەن، – دەيدى.
قىرعاۋىل:
— جاقسى حابارىڭىز بار ەكەن، راقمەت، دوستىم! مىنا جاقتان ءبىر يتتەر كەلە جاتىر، ولارعا دا حابارىڭىزدى ايتىڭىز، ەسىتسىن، – دەيدى. يت دەگەن ءسوزدى ەستىگەن سوڭ، تۇلكى الدى-ارتىنا قاراماستان قاشا جونەلەدى.
قىرعاۋىل:
— قايدا باراسىڭ، تۇلكىم، بۇيرىقتى ۇمىتىپ كەتتىڭ بە؟ – دەيدى.
تۇلكى:
— كىم بىلەدى، بۇيرىقتى ول ەستىمەگەن شىعار، – دەيدى مىڭگىرلەپ.