قىلمىستان جازىپ تاڭىرىگە،
قارسى كەلىپ امىرىنە،
قۋىلدى ادام جۇماقتان.
«قايت،- دەگەن،- قارا جەرىڭە،
بەسىگىڭە، كورىڭە!»-
بۇيرىق بولدى ءبىر حاقتان.
باتپاس جارىق كۇنى جوق،
پەرىشتەلەر ءۇنى جوق،
اينالا - ءولىم تىپ-تىنىش.
وتكەلسىز بيىك تاۋى بار،
ەسەپسىز ءتۇرلى جاۋى بار،
قاراڭعى كوردەي قورقىنىش.
جەرگە ءتۇستى جالاڭاش،
كوڭىلدە - قاسىرەت، كوزدە - جاس،
«كەش، ءتاڭىرى!»- دەپ سۇرادى.
قورىقتى ما قاتتى جازادان،
الدا قۇر جالعىز ازادان،
زارلادى، قاتتى جىلادى.
جەردە جالعىز زارىعىپ،
كوكتەگى جۇماق ساعىنىپ،
جىلادى باسپاي وكسىگىن.
جاستى كورىپ، جاراتقان،
ىستىق داريا بوپ اققان،
اشتى راقمەت ەسىگىن.
جۇماقتىڭ جىبەك جەلىنەن،
جايناعان ماڭگى گۇلىنەن،
حوش ءيىسىن اڭقىتىپ،
كۇمىس كاۋسار سۋىنان،
سۋىنىڭ التىن بۋىنان،
بەتىندە نۇرىن بالقىتىپ،
كوكتىڭ باتپاس كۇنىنەن،
پەرىشتەلەر ۇنىنەن،
جۇماقتا حورلار لەبىزىنەن،
ءوز نۇرىنان نۇر ءبولىپ،
سەزگىش، سۇيگىش جان بەرىپ،
ماحاببات، راحمەت تەڭىزىنەن،-
جاراتتى ءتاڭىرى ايەلدى:
باستاسىن دەپ بار ەردى
تۋرالىق، شىندىق جولىنا.
«اداسپاسسىڭ، ازباسسىڭ،
تۋرا جولدان جازباسسىڭ،
ەرسەڭ،- دەپ،- مۇنىڭ سوڭىنا!»
«جۇماقتان جىراق كەتتىم!-دەپ،-
كەشىلمەس كۇنا ەتتىم!»- دەپ،
جىلاما زارلاپ، نالىما!
جولباسشىڭنان ورنەك اپ،
سەنىڭ دە كوڭىلىڭ بولسا اق،
جۇماق دايار تاعى دا!»
ءوتتى زامان. جاس كەپتى.
قورقىنىش، قاتەر، قايعى ءوتتى،
ۇمىتتى ادام اللاسىن.
جاۋىزدىڭ جاسى جالعان با ەد؟
جاۋىزدىق وعان ارمان با ەد؟
جەر جۇتتى ما ۋاعداسىن؟
كەشەگى ايەل-پەرىشتە
ادامدى باستار عارىشقا،
ءجۇزى جارقىن نۇرلى ايدان،-
ەڭىرەتىپ كۇڭ عىپ ساتاتىن،
ەرىككەندە ويناپ جاتاتىن
بولدى، قالدى ءبىر حايۋان.
ەندى ەجەلگى كوركى جوق،
كورگەنى قورلىق، ەركى جوق،
ەستيسىڭ بە زارلى ءۇنىن؟
بۇل ءىسىڭدى قويماساڭ،
ايەلمەن ىلعي ويناساڭ،
جۇرمەسىن كوپ بوپ بۇل كۇنىڭ!

---