- 11 اقپ. 2020 00:00
- 324
ايەلىمنەن سۇراپ كەلەيىن
ءبىر كۇنى قوجانىڭ ايەلى باسقا ايەلدەرمەن بىرگە ءاقشاھار كولىنە كىر جۋۋعا بارادى. قاسىنا نوكەرلەرىن ەرتىپ، كول جاعاسىندا سەرۋەندەپ جۇرگەن ءبىر تورە ايەلدەرگە كوز سالىپ، قىرىنداپ بولمايدى.
— ءوي، ۇياتسىز، نەسىنە قارايسىڭ؟ — دەپ قوجانىڭ ايەلى زەكىپ تاستايدى. تورە نوكەرلەرىنەن:
— بۇل كىمنىڭ ايەلى؟ — دەپ سۇرايدى. ولار قوجاناسىردىڭ ايەلى ەكەنىن ايتادى.
كەلەسى كۇنى تورە قوجانى شاقىرتىپ الىپ:
— كەشە بىزگە جولىققان سەنىڭ ايەلىڭ بە ەدى؟ — دەپ سۇراپ، ۇستىنە كيگەن كويلەگىن، كەلبەتىن ءسوز ەتەدى.
— ءيا، مەنىڭ ايەلىم، — دەيدى قوجا.
— مۇندا جىبەرشى، كەلىپ كەتسىن.
— ونى قايتەسىڭ؟
— ءبىر نارسە سۇرايىن دەپ ەدىم.
سوندا قوجا:
— سەن اۋەلى مەنەن سۇرا، مەن بارىپ ايەلىمنەن سۇراپ كەلەيىن، — دەپتى.