ءبىزدىڭ ۇيگە كوكتەم كەلدى، قىز كەلدى،
قىزىعىڭ دا، تاماشاڭ دا بىزدە ەندى.
نەعىپ جاتىر، ءانۋار شۇجىق، بالقايماق،
نوكەرىمەن شاۋىپ كەتپەي بىزدەردى...
ءبىزدىڭ ۇيگە شولپان كەلدى، شولپانىم!
شولپىم مەنىڭ...
قىزىققا ەندى شولپامىن.
مىنەزىڭنەن...
مىنەزىڭنەن قورقامىن،
لاشىنعا تارتقان-اۋ دەپ جورتامىن.
قىزىم مەنىڭ، كۇلكىم مەنىڭ، ساۋىعىم،
بازارىم دا، باۋىرىم دا، اۋىلىم.
قانداي عاجاپ، قاراقاتتاي كوزىڭدە.
قاراپ تۇرعان مەن ءوزىمدى تانيمىن.
سەن گۇلىمسىڭ
قاراعىم، سەنى كىم ەككەن؟
سەزىمبىسىڭ؟
شىققانسىڭ قانداي جۇرەكتەن!
جاناردا تۇرعان جالعىز تال الدە تامشى ما ەڭ؟
جالت ەتىپ بىردە كىرپىكتەن ىرعىپ ءدىر ەتكەن؟!
ءانبىسىڭ الدە؟
نەتكەن ءۇن سەنى شىرقادى؟
الدە سەن، قالقام،
بوزارىپ اتقان قىر تاڭى.
سەزىپ تۇر سانام،
سەن ءوزىڭ، ءسىرا، بولعايسىڭ
جالعانداعى وسى جاقسىنىڭ عانا ۇرپاعى.
قيناما مەنى.
ايتسايشى ماعان، سۇيىكتىم؟
ادامبا جۇرگەن لاعىمىسىڭ كيىكتىڭ؟
ايتسايشى، قالقام، بۇلاعىمىسىڭ الدە سەن
بۇرقانىپ جاتقان مەندەگى تەڭىز-كۇيىكتىڭ؟

---