InfoHub Logo

بوقاش قۋ بولعان. ونى ياكيا اتا كورگەن ەكەن. رۋى — قوشقارالى. بوقاشتىڭ بالالارى بار ەكەن. ولار «جىڭعىلدى» سوۆحوزىندا تۇراتىن بولاتىن. بالالارىنىڭ اتى: جورابەك، ءالى.

بوقاش قۋ ءبىر كۇنى قىز جاڭا كەلىن بولىپ تۇسكەن اۋىلعا كەلىپ قونىپتى. قۋاڭدى، شىبىن، سونا كوپ ەكەن.

«ماعان سول جەرگە توسەك سالىپ بەردى. مەن شىبىن، سونا شاققان سوڭ كويلەگىمدى شەشىپ، قاسىما قويدىم. تۇندە سول اۋىلدىڭ سيىرى بوس ەكەن، ول كەلىپ كويلەگىمدى جەپ جاتىر ەكەن. تۇردىم دا سيىردىڭ اۋزىندا كويلەگىمدى كوردىم دە، قۇيرىعىنا جابىستىم. سيىر سۇيرەي جونەدى. ءبىر قۇدىق قاسىنا بارعاندا سيىر دا اككى ەكەن، مەنى قۇدىققا ءتۇسىرىپ جىبەردى.

تاڭەرتەڭ جاس كەلىن سۋعا كەلەدى. كەيىن سۋدىڭ ىشىندەگى مەنى كوردى. شىعارماقشى بولىپ ءجىبىن تاستاپ ەدى، مەنى اۋىرلىق ەتىپ، كەلىنشەك تە مەنىڭ قاسىما سۋعا ءتۇسىپ كەتتى. كەيىن اۋىلى كەلىنشەكتى ىزدەسە جوق. مەنىڭ توسەگىمدى كورسە، ورنىمدا جوقپىن. سونان «قۇداي ۇردى، بوقاش قۋ كەلىنشەكپەن كەتكەن» دەپ ەكەۋىمىزدى ىزدەيدى.

قاراسا، قۇدىق ىشىندە ەكەۋىمىز ءتىزىلىپ تۇرمىز. كورە سالا ءبىزدى شىعارىپ مەنى «ال، ۇر». «سەن كەلىنشەكپەن نەگە ءتۇستىڭ؟» دەپ تاعى ۇردى. كەلىنشەك ايتسا، تىڭدار ەمەس.

— بار ما؟ — دەدى ماعان.

مەن:

— بار، — دەدىم.

— ول كىم؟ — دەپ سۇرادى.

مەن بولسام:

— سيىر، — دەيمىن. بارلىق وقيعانى ايتتىم.

ماعان:

— سيىردى تانيسىڭ با؟ — دەدى.

مەن بولسام:

— شىرامىتامىن، — دەدىم.

— سەن كەلىنشەكپەن تانىس بولماساڭ، قۇدىققا كەلەر مە ەدىڭ؟ — دەپ تىر جالاڭاش ەتىمە تاعى ۇردى. ايتەۋىر، ءولدىم دەگەندە سيىردى دا تاپتىم. سيىردى سويعىزىپ، ىشىنەن كويلەگىم شىعىپ قۋاندىم. ءسويتىپ، كەلىنشەكتەن ازەر قۇتىلدىم-اۋ، ەكىنشى رەت جاس كەلىن اۋلىنا قونبايتىن بولامىن»، — دەپتى.

---