(ورىسشادان)
كوكتە ءجۇزىپ جارىق كۇن،
نۇرىن شاشا باستادى.
ويانسىن دەپ جەر ءجۇزى،
التىن ساۋلە تاستادى.
ءبىرىنشى ساۋلە ۇشتى دا،
بوزتورعايدى وياتتى.
سەسكەنىپ، ساسىپ تورعايىڭ،
جالماڭ قاقتى قاناتتى.
كوتەرىلىپ اسپانعا،
كوكتەم جىرىن جىرلادى:
(كىرىستى ىسكە شاتتىقپەن،
جالقاۋلانىپ تۇرمادى)
«قانداي جاقسى ەرتەڭگى
ساف اۋادا دەمالۋ،
تازا، جاقسى اۋادان
بۇل دەنەگە ەم الۋ!»
ەكىنشى ساۋلە ۇشتى دا،
بارىپ ءتۇستى قويانعا.
شاتتىقپەنەن سەكىردى
سەكسيتىپ قۇلاق قويان دا.
شىقتى شوپكە سەكىرىپ،
ەرتەڭگى تاماق ىزدەدى.
جۇمساق، ءتاتتى س ۇلى ءشوپ
كوپ ىشىنەن كوزدەدى.
ءۇشىنشى ساۋلە تاۋىقتىڭ
ۇياسىنا ءدال ءتۇستى.
«كۋكارەكۋ» دەپ اتەش تە،
قاقتى قانات، سىلكىدى ءۇستى.
تاۋىقتار ۇشىپ ۇيادان،
قىت-قىتقا باسىپ، ءشوپ-شاردى
ارالاپ، ىزدەپ ءبىر تىنباي
اراسىنان كۇرتتاردى.
ءتورتىنشى ساۋلە ارانىڭ
ۇياسىنا ءتۇستى ءدال.
بالاۋىزدى ۇيادان
شىقتى جيماق بولىپ بال.
تەرەزەگە وتىردى،
قاناتىن تۇزەپ وڭتايلاپ.
زۇم-زۇم ۇشتى، جونەلدى،
بال جيامىن دەپ ويلاپ.
ءيىسى جاقسى شوپتەردەن
ەرىنبەي-تالماي بال جيار.
ولەڭىن ايتىپ كۇڭىرەنىپ،
جىبەكتەي شوپتە حال جيار.
بەسىنشى ساۋلە تۇپ-تۋرا
تۇسكەن ەكەن بالاعا -
ەڭبەكسىز، جالقاۋ، ەرىنشەك،
ىستەن قاشقان شالاعا.
وتكىر ساۋلە كوزىنە
وياتام دەپ تۇسسە دە،
اينالعان، جاتقان، ۇيىقتاعان،
حابارسىز، دۇنيە كوشسە دە.
ويلاپ تۇرساڭ، مىنەكي،
ءدال وسىنداي ءبىزدىڭ جاي.
ساۋلەسىنە ءبىلىمنىڭ
باسقا جۇرت اشقان كوزىن-اي.
ونەرلىكپەن كوككە اسقان
كورە المادىق ازىن-اي.
جامىلدىق، جاتتىق، ۇيىقتادىق،
كەلدىك ولەر كەزىنە-اي!

---