جەر ءجۇزiنە قاراسام،
نەشە ءتۇرلi حالىق بار.
دiن، يمانىن، ساناسام،
مىڭنان ارتىق انىق بار.

«بۇل قالاي؟» دەپ ويلاسام،
مۇنىڭ دا بiر سىرى بار.
تەرەڭ ويعا بويلاسام‚
ءدال مىناداي ءتۇرi بار:

جاردىڭ شاشى سانسىز كوپ‚
ول ساناۋعا كەلمەي تۇر.
انىق نۇرى وسى دەپ،
اركiم بiر تال ۇستاپ ءجۇر.

بiرەۋ وتقا جاعىندى:
«نۇردىڭ ءتۇبi – قۇداي»،– دەپ.
نە سۋرەتكە تابىندى:
«ولاي ەمەس‚ بىلاي»،– دەپ.

بiرi: «قۇداي – بiر»،– دەسە‚
بiرi ايتادى: «كوپ قۇداي».
بiرi: «ءتاڭiرi – كۇن»،– دەسە‚
بiرi دەيدi: «جوق قۇداي».

مiنە‚ وسىدان بايقالدى –
ءبارi iزدەپ ءجۇر يەسiن.
تابامىز دەپ ويعا الدى‚
جاراتقاننىڭ كيەسiن.

جاس قوزىداي بولىپ تۇر‚
بiلسەك مۇنىڭ مىسالى.
قولتىق، شابىن ءتۇرتiپ ءجۇر‚
انىق سوعان ۇقسادى.

ويدى كiمنەن العانىن
ادام ءوزi سەزبەيدi.
جاننىڭ ايداپ سالعانىن
سەزبەسە دە iزدەيدi.

حاقيقاتتىڭ تاراۋى
تۇگەل جەتپەي قالمايدى.
ءارتۇرلi بوپ قاراۋى
كوبi انىقتاي المايدى.

جەردiڭ ءجۇزiن ءدال تاۋىپ‚
ەشبiر دiن جوق ورنىققان.
ءبارiندە دە بار قاۋiپ‚
دiن كوبەيدi سوندىقتان.

سول كوپ دiندە شەشۋ بار‚
ول شەشۋدiڭ ارتى بار.
اداسقانعا كەشۋ بار‚
كەشۋدiڭ دە شارتى بار.

اق جۇرەكپەن تابىنىپ،
شىن iزدەسە ءتاڭiرiسiن.
قياناتتى جاۋ بiلسiن‚
ونان تيىپ ءناپسiسiن.

ءتاڭiرi جولى – اق جۇرەك‚
سايتان دەگەن – قيانات.
اق جۇرەكتi ەرتەرەك‚
ەسكەر-داعى قىل ادەت!

ءۇش نارسەگە حاقيقات،
نانساڭ، يمان، ءتىپتى، وڭاي.
كۇنا دەگەن – قيانات،
جان جوعالماس، بار قۇداي.

وسى ۇشەۋىن اقىلمەن،
ابدەن سىناپ نانا الساڭ،
اق جولىنا قويدىڭ دەن،
انىق ۇعىپ قانا الساڭ.

---