ولەڭ ورىمدەرى
ۇرپاق ءۇنى
اباي قۇنانبايەۆقا ارناۋ
مەن باقىتتىمىن!
تاۋەلسىز ەلدە تۋىلدىم،
ومىرگە ىڭكار، ولەڭگە قۇمار قىزىڭمىن.
كەمەڭگەر ويلى، دانىشپان اباي اتامدى،
جان - تانىممەن جىرلاۋعا بۇگىن جۇگىندىم.
مەن باقىتتىمىن!
عۇلاما اباي – ءسوز باسى،
قاراسوزدەرى - ءتالىم - تاربيە قويماسى.
ادامدىقتىڭ نەگىزىن شاشقان جىرىمەن،
شاكارىمنەن تابىلعان وي جالعاسى.
مەن باقىتتىمىن!
شاتتانا ماعان قاراڭدار،
اباي مەنەن شاكارىمدەي دانام بار.
اۋاداي كەرەك دارابوزداردىڭ جىرلارى،
ءار ايتقان ويىن قازىناعا بالاڭدار!
مەن باقىتتىمىن!
جاتتادىم جىرىن ابايدىڭ،
«جۇرەكتەن تەربەپ» سەزىمىن اشقان تالايدىڭ،
بارشا قازاقتىڭ كەمەڭگەر، اسىل ۇستازى
دانىشپان - اباي، شاتتىعىم - اباي، اباي - مۇڭ.
مەن باقىتتىمىن!
شاكىرت ەدىم جىر قۋعان،
ابايدان اتتاپ وتە الماس ەشبىر جىر، دۋمان.
ماعجان اقىن دا باس ءيىپ وتكەن ابايعا
مۇقاعالي دا مۇڭىن شاعىپ، جىر بۋعان.
مەن باقىتتىمىن!
باقىتتى مەنىڭ وتانىم،
ابايدى ايتسام تۇسەدى ەسكە شاكارىم.
«ادامدىق بورىش – حالقىڭا ەڭبەك ەت» دەگەن،
اباي جولىمەن جالعاستىرىپ ساپارىن.
مەن باقىتتىمىن!
اباي، شاكارىم – پىراعىم،
ەكى عۇلاما - حالقىمنىڭ ەكى شىراعى.
قوس قاينارداي قوس ارىسى قازاقتىڭ،
ادەبيەتىمنىڭ تورىندە بولار تۇراعى.
مەن باقىتتىمىن!
باقىتتىڭ ءمانى تەرەڭدە،
قوس اقىننىڭ تارايدى مارجان ءانى ەلگە.
اباي مەن شاكارىم سىندى قوس دانا،
قازاقتىڭ اتىن تانىتقان بارشا الەمگە!
فاريزا وڭعارسىنوۆاعا
جايىقتىڭ سۋىنداي جاعانى سوعاتىن،
جىرلارىن وقىساڭ كوڭىلگە قوناتىن،
فاريزا اقىننىڭ ايبىندى ولەڭى،
جۇرەكتىڭ تۇبىنەن ءوز ورنىن الاتىن.
كاسپييدىڭ الاپات تولقىنى سەكىلدى،
ماڭعاز جىر سامالى وبەدى بەتىڭدى.
اققۋداي پاك جىردىڭ يەسىن ءپىر تۇتىپ،
ءوزىڭدى مەن بۇگىن جىرلاۋعا بەكىندىم.
باتىستىڭ باتىل دا ءبىرتۋار قىزىسىڭ،
وزىندىك ورنى بار اقىننىڭ ءبىرىسىڭ
وتاندى ءسۇيۋدى ۇندەگەن ويىڭنىڭ
ءمانى مەن ماڭىزى زور استە ءبىز ءۇشىن.
جىرىڭدى وقىسام ءنار الىپ، نۇرلانام،
سول ساتتە جۇرەگىم تولقىنداي تۋلاعان.
تۇلعاڭدى ءپىر تۇتقان تەك قانا مەن ەمەس
اقيىق مۇقاڭدا ءوزىڭدى جىرلاعان.
ءار اقىن وزىندىك بيىككە قونادى،
اركىمنىڭ وزىندىك ورنى بولادى.
فاريزا سەكىلدى دارابوز اقىننىڭ
ءاردايىم بولسىنشى جۇلدىزى جوعارى!
داۋىلپاز اقىن
دارحان حالىقپىز، دارىپتەي الار اقىنىن،
ازاتتىق ءۇنى ەر ماحامبەت باتىرىم.
ەركىندىك تەڭدىك كەرەك دەپ قوزعاي ءبىلدى عوي
ەر كوڭىلىنىڭ تۇنىعىنداعى اسىلىن.
وتتاي قىزۋلى، سەرپىنى سەلدەي جىرلارى،
اق جۇرەكتەرگە تولقۋ سالدى تىنبادى.
الديلەگەن ارمانى بولعان ازاتتىق،
ءپىر تۇتامىز ماحامبەتتەي تۇلعانى.
جىراۋلار تۋعان قۇتتى مەكەندە تۋىلدىڭ،
قىلىشتاي وتكىر ولەڭدەرىڭدى ءۇعىندىم.
جۇزدەگەن جىلدار جىلجىپ وتسە دە ارادا،
سىرى كەتپەيدى، سىنى تۇسپەيدى جىرىڭنىڭ.
ادىلەتسىزدىك پەن تەڭسىزدىككە توزبەدى،
قورعاسىننان قۇيىلعانداي سوزدەرى،
«توقتاماي تارتىپ، تولارساقتان ساز كەشىپ»،
ۇلتتىڭ رۋحىن كوتەردى سوعىس كەزدەرى.
جىرلارىڭدى وقىعان ۇرپاق تىلدەسىپ،
رۋحتانار ءسوزسىز تاۋەلسىز، ازات كۇي كەشىپ.
داۋىلپاز اقىن ءداۋىر سيپاتىن تانىتتى،
اقىندىعى مەن باتىرلىعى ۇندەسىپ.
ماحامبەت ءسوزى قۇرىش بولاتتاي ءوتىمدى،
ەركىندىك تۋىن جەلبىرەتۋگە بەكىندى.
وشپەك ەمەس باتىردىڭ وجەت بەينەسى
«اتادان تۋعان ارداقتى ەرلەر» سەكىلدى.
قازاعىمنىڭ ماڭدايىنا سىيماي كەتكەن سۇڭقارىم تولەگەن ايبەرگەنوۆكە ارناۋ
ولەڭى ءورت، وشىرە الماس عاسىر دا،
تولەگەندى تەڭەيمىن مەن اسىلعا،
اق جۇرەگى اڭقىلداعان ۇقسايدى،
مۇقاعالي، مۇحتار سىندى دوسىنا.
اي ماڭداي اقىن پەرزەنتى ەدىڭ ۇلتىمنىڭ
جالىن جىرمەن بۋىرقاندىڭ، بۇلقىندىڭ
شالقار شابىت الىپ سەنىڭ جىرىڭنان
مەن دە وزىڭدەي ولەڭ سوزگە ۇمتىلدىم.
از عۇمىردا مول مۇراڭدى قالدىردىڭ
وقىرمانعا جىگەر بەردىڭ، جاندىردىڭ
عۇمىرىڭدى جالعاستىردى جىرلارىڭ،
قۇلامايتىن جىر مۇنارا سالدىردىڭ.
نايزاعاي جىر، جاستىق جالىن بويىڭدا،
جىر وقىدىق، مىنە، بۇگىن تويىڭدا
قازاعىمنىڭ تولەگەنى ولمەيدى.
جىرلارىنان حالقى عيبرات الۋدا.
اباي قۇنانبايەۆقا ارناۋ
مەن باقىتتىمىن!
تاۋەلسىز ەلدە تۋىلدىم،
ومىرگە ىڭكار، ولەڭگە قۇمار قىزىڭمىن.
كەمەڭگەر ويلى، دانىشپان اباي اتامدى،
جان - تانىممەن جىرلاۋعا بۇگىن جۇگىندىم.
مەن باقىتتىمىن!
عۇلاما اباي – ءسوز باسى،
قاراسوزدەرى - ءتالىم - تاربيە قويماسى.
ادامدىقتىڭ نەگىزىن شاشقان جىرىمەن،
شاكارىمنەن تابىلعان وي جالعاسى.
مەن باقىتتىمىن!
شاتتانا ماعان قاراڭدار،
اباي مەنەن شاكارىمدەي دانام بار.
اۋاداي كەرەك دارابوزداردىڭ جىرلارى،
ءار ايتقان ويىن قازىناعا بالاڭدار!
مەن باقىتتىمىن!
جاتتادىم جىرىن ابايدىڭ،
«جۇرەكتەن تەربەپ» سەزىمىن اشقان تالايدىڭ،
بارشا قازاقتىڭ كەمەڭگەر، اسىل ۇستازى
دانىشپان - اباي، شاتتىعىم - اباي، اباي - مۇڭ.
مەن باقىتتىمىن!
شاكىرت ەدىم جىر قۋعان،
ابايدان اتتاپ وتە الماس ەشبىر جىر، دۋمان.
ماعجان اقىن دا باس ءيىپ وتكەن ابايعا
مۇقاعالي دا مۇڭىن شاعىپ، جىر بۋعان.
مەن باقىتتىمىن!
باقىتتى مەنىڭ وتانىم،
ابايدى ايتسام تۇسەدى ەسكە شاكارىم.
«ادامدىق بورىش – حالقىڭا ەڭبەك ەت» دەگەن،
اباي جولىمەن جالعاستىرىپ ساپارىن.
مەن باقىتتىمىن!
اباي، شاكارىم – پىراعىم،
ەكى عۇلاما - حالقىمنىڭ ەكى شىراعى.
قوس قاينارداي قوس ارىسى قازاقتىڭ،
ادەبيەتىمنىڭ تورىندە بولار تۇراعى.
مەن باقىتتىمىن!
باقىتتىڭ ءمانى تەرەڭدە،
قوس اقىننىڭ تارايدى مارجان ءانى ەلگە.
اباي مەن شاكارىم سىندى قوس دانا،
قازاقتىڭ اتىن تانىتقان بارشا الەمگە!
فاريزا وڭعارسىنوۆاعا
جايىقتىڭ سۋىنداي جاعانى سوعاتىن،
جىرلارىن وقىساڭ كوڭىلگە قوناتىن،
فاريزا اقىننىڭ ايبىندى ولەڭى،
جۇرەكتىڭ تۇبىنەن ءوز ورنىن الاتىن.
كاسپييدىڭ الاپات تولقىنى سەكىلدى،
ماڭعاز جىر سامالى وبەدى بەتىڭدى.
اققۋداي پاك جىردىڭ يەسىن ءپىر تۇتىپ،
ءوزىڭدى مەن بۇگىن جىرلاۋعا بەكىندىم.
باتىستىڭ باتىل دا ءبىرتۋار قىزىسىڭ،
وزىندىك ورنى بار اقىننىڭ ءبىرىسىڭ
وتاندى ءسۇيۋدى ۇندەگەن ويىڭنىڭ
ءمانى مەن ماڭىزى زور استە ءبىز ءۇشىن.
جىرىڭدى وقىسام ءنار الىپ، نۇرلانام،
سول ساتتە جۇرەگىم تولقىنداي تۋلاعان.
تۇلعاڭدى ءپىر تۇتقان تەك قانا مەن ەمەس
اقيىق مۇقاڭدا ءوزىڭدى جىرلاعان.
ءار اقىن وزىندىك بيىككە قونادى،
اركىمنىڭ وزىندىك ورنى بولادى.
فاريزا سەكىلدى دارابوز اقىننىڭ
ءاردايىم بولسىنشى جۇلدىزى جوعارى!
داۋىلپاز اقىن
دارحان حالىقپىز، دارىپتەي الار اقىنىن،
ازاتتىق ءۇنى ەر ماحامبەت باتىرىم.
ەركىندىك تەڭدىك كەرەك دەپ قوزعاي ءبىلدى عوي
ەر كوڭىلىنىڭ تۇنىعىنداعى اسىلىن.
وتتاي قىزۋلى، سەرپىنى سەلدەي جىرلارى،
اق جۇرەكتەرگە تولقۋ سالدى تىنبادى.
الديلەگەن ارمانى بولعان ازاتتىق،
ءپىر تۇتامىز ماحامبەتتەي تۇلعانى.
جىراۋلار تۋعان قۇتتى مەكەندە تۋىلدىڭ،
قىلىشتاي وتكىر ولەڭدەرىڭدى ءۇعىندىم.
جۇزدەگەن جىلدار جىلجىپ وتسە دە ارادا،
سىرى كەتپەيدى، سىنى تۇسپەيدى جىرىڭنىڭ.
ادىلەتسىزدىك پەن تەڭسىزدىككە توزبەدى،
قورعاسىننان قۇيىلعانداي سوزدەرى،
«توقتاماي تارتىپ، تولارساقتان ساز كەشىپ»،
ۇلتتىڭ رۋحىن كوتەردى سوعىس كەزدەرى.
جىرلارىڭدى وقىعان ۇرپاق تىلدەسىپ،
رۋحتانار ءسوزسىز تاۋەلسىز، ازات كۇي كەشىپ.
داۋىلپاز اقىن ءداۋىر سيپاتىن تانىتتى،
اقىندىعى مەن باتىرلىعى ۇندەسىپ.
ماحامبەت ءسوزى قۇرىش بولاتتاي ءوتىمدى،
ەركىندىك تۋىن جەلبىرەتۋگە بەكىندى.
وشپەك ەمەس باتىردىڭ وجەت بەينەسى
«اتادان تۋعان ارداقتى ەرلەر» سەكىلدى.
قازاعىمنىڭ ماڭدايىنا سىيماي كەتكەن سۇڭقارىم تولەگەن ايبەرگەنوۆكە ارناۋ
ولەڭى ءورت، وشىرە الماس عاسىر دا،
تولەگەندى تەڭەيمىن مەن اسىلعا،
اق جۇرەگى اڭقىلداعان ۇقسايدى،
مۇقاعالي، مۇحتار سىندى دوسىنا.
اي ماڭداي اقىن پەرزەنتى ەدىڭ ۇلتىمنىڭ
جالىن جىرمەن بۋىرقاندىڭ، بۇلقىندىڭ
شالقار شابىت الىپ سەنىڭ جىرىڭنان
مەن دە وزىڭدەي ولەڭ سوزگە ۇمتىلدىم.
از عۇمىردا مول مۇراڭدى قالدىردىڭ
وقىرمانعا جىگەر بەردىڭ، جاندىردىڭ
عۇمىرىڭدى جالعاستىردى جىرلارىڭ،
قۇلامايتىن جىر مۇنارا سالدىردىڭ.
نايزاعاي جىر، جاستىق جالىن بويىڭدا،
جىر وقىدىق، مىنە، بۇگىن تويىڭدا
قازاعىمنىڭ تولەگەنى ولمەيدى.
جىرلارىنان حالقى عيبرات الۋدا.
You Might Also Like
