- 03 قىر. 2019 00:00
- 330
قارتايعان ارىستان
ءبىر مەزگىل ەل سۇراپ داۋرەندەگەن ارىستانعا كارىلىك تە جەتىپتى. بەتىنە ءتۇزۋ قارامايتىن، ايباتىنان ەل قورقاتىن ۋاقىتتارى دا ءوتىپ، كەلمەسكە كەتىپتى. اياقتان دارمەن، بويدا قۋات قالماعان، ءتىسى ءتۇسىپ، تىرناق مۇقالعان كۇيگە ءتۇسىپتى. سونىمەن ءوزى كەزىندە ءتىسىن باتىرعان اڭدار ودان ءوشىن الا باستاپتى. ات تاۋىپ، سيىر سويىپ، قاسقىر قاۋىپ، تىرنا جۇلىپ. ول بارىنە كونىپتى. ولەر شاعىنا تاياعاندا ەسەك تە ونى كورگەلى كەلىپتى. ارىستاننىڭ كۇيىن كورگەن ول دا تەپكىسى كەلىپتى. مۇنى سەزگەن ارىستان:
— يا، قۇدىرەت، كەزىندە اڭ بالاسى بەتىمە ءتۇزۋ قاراي الماۋشى ەدى. ءقازىر سولاردىڭ تەپكىسىندە قالدىم، اناۋ ات، مەن تۇگىل قامىستان قورقاتىن، وگىز، قاسقىر دەگەندەر مەنى كورسە زارەسى ۇشاتىن، داريعا-اي، سول زامان ءوتتى عوي. كارىلىك جەتىپ، تورىمنەن كورىم جاقىن تۇر، باسقاسىن قويشى، انا ەسەك اياقتا توسەك بولىپ جاتۋشى ەدى. ول كەزدە ونى كىم ادام قاتارىنا العان، كىمدە كۇنا جوق دەيسىڭ، جانىمدى الساڭ دا، سول جاماننىڭ تۇياعىن تيگىزبەي ال، قورلىق قوي ونىڭ اياعى تيسە، — دەپ جالبارىنىپتى.
ارىستان تۋرالى باسقا ەرتەگىلەر:
تۇيە، ارىستان، قاسقىر جانە تۇلكى
ادام مەن ارىستان