- 03 قىر. 2019 00:00
- 298
اقىماق قاسقىر
ءبىر اش قاسقىر تاماق ىزدەپ شىعادى. جولدا ءبىر ەشكىگە كەزدەسەدى دە:
— مەن سەنى جەۋىم كەرەك، — دەيدى. ەشكى جالىنادى:
— مەنى جەگەننەن ساعان پايدا جوق، كورمەيسىڭ بە، ارىقپىن. ۇيدە سەمىز لاعىم بار، سونى الىپ كەلىپ بەرەيىن.
قاسقىر كەلىسەدى. ەشكى جۇگىرىپ كەتىپ قالادى. قاسقىر كۇتىپ-كۇتىپ، ەشكى كەلمەگەن سوڭ تاعى ءجۇرىپ كەلە جاتىپ قويعا كەزدەسەدى.
— مەن سەنى جەيمىن!
— مەنەن باسقانى جەۋگە بولماي ما؟ مەن اتاقتى ءبيشىمىن عوي، مەنى ولتىرگەنىڭ ۇيات بولادى.
قاسقىر تاڭدانادى:
— جاقسى، بيلەيسىڭ بە؟ قانە، ماعان بيلەپ كورسەتشى.
— قوي بيلەي باستايدى دا بىرتە-بىرتە الىستاپ، قاشىپ كەتەدى.
قاسقىر اشۋلانىپ، تاعى جول جۇرەدى. ەندى ات كەزدەسەدى.
— ات، مەن سەنى جەيمىن!
— سەن مەنى جەي الار ما ەكەنسىڭ؟!
— قالايشا جەمەيمىن؟ — دەيدى قاسقىر.
— مەنىڭ قۇيرىعىمنىڭ استىندا جازىلعان حات بار، سونى الىپ قارا، سوندا بىلەسىڭ.
قاسقىر اتتىڭ ارت جاعىنا شىعىپ قارايىن دەپ جاتقاندا، ات ماڭدايعا تەۋىپ قالادى. قاسقىر قاڭق ەتىپ قۇلاپ تۇسەدى.