قاريا
ۇلكەن قالاداعى ساۋلەتتى سارايلاردىڭ تاساسىنداعى ەسكى ۇيدە قالتىلداپ ارەڭ قوزعالاتىن، اپپاق جۇقا شاشى جەلكەسىن جاپقان قاريا تۇرادى. ونىڭ جالعىز سارى الا مىسىعى بولاتىن. جۇمساق ءجۇنىنىڭ مىج-مىجى شىعىپ قاشان كورسەڭ دە ۇيىقتاپ جاتاتىن جالقاۋ، سەمىز مىسىق. مياۋلاعانىن نەمەسە الدەبىر شالت قيمىل جاساعانىن ەشكىم كورگەن ەمەس. ەرىنشەك. ولار ەلەۋسىز، ەسكى ۇيلەرىندە ەكەۋدەن-ەكەۋ ۇزاق تۇردى. تاڭەرتەڭ قولىنا بايانىن الىپ كەتەتىن قارت ءتۇس اۋا نان، ءسۇت، كەيدە ءتىپتى قايماق الىپ ورالادى. ال، ءبىر كۇنى كۇتپەگەن جەردەن قاريا ۇيگە الدەكىمدى الىپ كەلدى.
— مىنە، مىناۋ ءبىزدىڭ ءۇي، سەن دە ەڭدى وسىڭدا تۇراسىڭ. قورىقپا، قورىقپا.
تاڭ قالعان مىسىق ەكى كوزىن بىردەي اشىپ قۇلاقتارىن تىكىرەيتىپ الدى.
— مىنە، مىناۋ مىسىق.
تۇككە تۇسىنبەي قارياعا قاراعان ول ونىڭ قولىنداعى كىشكەنتاي جاپ-جاسىل توتىقۇستى ەندى بايقادى. جان-جاعىنا مۇقيات زەر سالىپ قاراپ العان قۇس كەنەت شيق ەتە قالعان. سودان سوڭ تاعى ءبىر رەت، سودان سوڭ تاعى. ءوزى ابدەن سوزشەڭ ەكەن. نازىك، بەيكۇنا ۇنمەن ۇزدىكسىز شيقىلدايدى. الدەنەگە قايران قالادى. الدەنەنى جاقتىرمايدى. ۇرسادى، كۇلەدى ىشەك-سىلەسى قاتىپ. ايتەۋىر كۇن دەمەي، ءتۇن دەمەي سويلەي بەرەدى، سويلەي بەرەدى…
مىسىق الدىمەن بۇل قاي مازاعىڭ دەگەندەي قارياعا ۇزاق قاراعان. ونىڭ قالبالاقتاپ بىرەسە جەم، بىرەسە سۋ قويىپ ابىگەرگە تۇسكەن كەيپىن كورگەن سوڭ موينىن تەرەزەگە بۇردى. سودان كەيىن باسىن باۋىرىنا تىعىپ كوزىن جۇمعان. «بىلگەنىن ىستەسىن». ال قاريا باقىتتى ەدى. تۇسىنەن شىقپايتىن قۇس بۇل. سويلەيدى! قاريانى باسقان ىزىنەن قالماي ۇشىپ يىعىنا، توبەسىنە قونادى. باقىتتى ەدى قاريا.
وسىلايشا ءبىرشاما ۋاقىت ءوتتى. ءبىر كۇنى ادەتتەگىدەي ءتۇس اۋا ءسۇت، نان، جەم الىپ كەلگەن قاريانى ۇنسىزدىك قارسى الدى. جۇرەگى اۋزىنا تىعىلعان.
— توتىقۇس؟! توتىقۇس، قايداسىڭ؟ مىشىم، توتىقۇس قايدا؟
مىسىق باسىن دا كوتەرگەن جوق.
اس ءۇي، جۋىناتىن بولمە، دارەتحانا… ەش جەردە جوق. كەنەت قاريانىڭ كوزى بۇرىشتا شاشىلىپ جاتقان جاسىل قاۋىرسىندارعا ءتۇستى.
— مىسىق؟
قالتىراعان دەنەسىنە يە بولا الماعان قاريا جەرگە وتىرا كەتكەن.
— ونىڭ نە، مىشىم؟ نەگە؟
ءاجىم باسقان جۇزىندەگى سالالاردى قۋالاپ جاس اقتى كوزىنەن.
— مىشىم، ونىڭ نە؟! ونىڭ نە؟ — دەي بەردى قايتا-قايتا.
سودان سوڭ كەنەت ورنىنان تۇردى دا قاتايعان داۋىسپەن:
— سەنىمەن بىرگە ەندى تۇرا المايمىن شىق، ۇيدەن! بار! — دەدى.
مىسىق ەپپەن كوتەرىلىپ توسەكتەن سەكىرىپ تۇسكەن.
— كەت!
ول اشىق جاتقان ەسىكتەن شىعا جونەلدى. ارتىنا بۇرىلعان جوق.
وسىلايشا قاريا ەسكى دە ەلەۋسىز ۇيدە مۇلدە جالعىز قالدى.
You Might Also Like
-
كىشكەنتاي عانا قاپ-قارا كۇشىك بولاتىن. ءىنىم ەكەۋىمىز كورشىمىزدىڭ كوراسىنا ءتۇسىپ، ۇرلاپ اكەلگەنبىز. ءار اياعىنا بىرەۋ ايالاپ اپپاق ەتىك كيگىزگەندەي ەكەن. اتىن اقتابان قويدىق. ول ءبىزدىڭ ۇيدە قالدى. ەركە...
-
كۇن بۇزىلىپ كەلەدى. اسپان كۇڭگىرتتەنىپ، جەرگە تونە تۇسكەن. اۋادا ىلعال بار. كەنەت سىرتتان اياق تىقىرى ەستىلدى. الدەكىمدەردىڭ كۇمبىرلەگەن داۋىستارى شىقتى. مولدا قۇران وقىپ جاتىر ما؟ شىنىمەن مەنىڭ جان...
