قاسقىر ۇستىڭە كىرىپ بارسا...
قوجاناسىر ءبىر كۇنى شاكىرتى بالا دالابايمەن بىرگە اڭعا شىعىپتى. دالاباي ءوزىن باتىر كورسەتپەك بوپ، قاسقىردى تىرىدەي ۇستاپ الۋ ماقساتىمەن ىنىنە كىرىپ كەتىپتى. ودان حابارى جوق قاسقىر اڭشىدان قۋعىن كورىپ، توعايدان قاشىپ شىقتى دا، الا وكپە بولىپ، ەنتىگە كەپ ىنىنە ەنەدى. جاسىرىنىپ وتىرعان قوجاناسىر جۇگىرىپ بارىپ، قاسقىردىڭ قۇيرىعىنان ۇستاي الادى. قاسقىر ىشكەرى قاراي ۇمتىلسا، قوجاناسىر كەيىن قاراي
تارتادى. قاسقىر جانتالاسقان كۇيى ىنىنەن باسىن شىعارا الماي، ءوزىن-وزى ءىنىنىڭ ەرنەۋىنە سوعىپ، توپىراقتى ىندە جاتقان دالابايدىڭ ۇستىنە شاشا بەرەدى. بۇدان قورىققان دالاباي «باتىر» ويباي سالىپ جىلاپ جىبەرەدى.
— وۋ، قوجەكە-اۋ! نەمەنە مەنى تىرىدەي كومىپ كەتپەكپىسىڭ؟ — دەپتى ايقايلاپ.
قوجاناسىر:
— ەي، اقىماق-ەي، مەندە ونداي نيەت جوق، سورىڭدى قايناتىپ مىنا قاسقىر ۇستىڭە كىرىپ بارسا، تىرىدەي كومگەننىڭ اكەسىن سوندا كورەر ەدىڭ، «باتىرىم»! — دەپتى.
You Might Also Like
-
قوجاناسىر كەشكى جاتار مەزگىلدە ءۇيدىڭ سىرتىنا شىعىپ، ارى-بەرى اينالىپ، كەس-كەستەپ جۇرە بەرىپتى. ناق سول كەزدە ارىقتاعى سۋدى قاراۋىلداپ جۇرگەن سۋ مۇرابى تاپ بولىپ:
-
ءبىر كۇنى قوجاناسىر ەسەگىنە كۇندەگىدەن وتىندى كوبىرەك ارتىپتى. جۇگىنىڭ اۋىرلىعىنان بولار، ەسەگى قيقارلىق قىلىپ، جۇرمەي تۇرىپ الىپتى. ەسەگىن ارى-بەرى سوگىپ، ۇرىپ تۇرعانىن پاتشا كورىپ، وعان باقىرىپ:
