- 23 قىر. 2019 00:00
- 335
قىس قامى
(جۇماش ايتقانىنان)
ءتۇن سۋىپ، جىلى كورپە جامىلىپ جاتامىز. تاڭەرتەڭ سۋىقتان قورىنىپ، توسەكتەن تۇرعىڭ كەلمەيدى. اپام دا ەرتەڭگىلىك تۇرعاندا، بۇرىسىڭكىرەپ تۇرادى. دالادان كەلگەندە سۋىقتان شىمىركەنىپ كەلەدى. وت جاعىپ، الاقانىن وتقا قاقتاپ: «قىلىشىن سۇيرەتىپ قىس كەلەدى. بالالاردىڭ جىلى كيىمى، ەتىگى جوق»، — دەپ ايتا بەرەدى.
وت الا كەلگەن قاتىندار دا سونى ايتادى.
«ەتىك بولماسا، كۇپى مەن شاپان سياقتى نارسەلەردىڭ جاراسى جەڭىل عوي. بىر-ەكى رەت قىزداردى جيىپ جىبەرسە، ءبىتىپ قالادى عوي»، — دەپ ءجۇردى.
ءبىر كۇنى دامەتتىڭ اپاسى مەن ماقاشتىڭ اپاسىن جانە جانىمىزداعى اۋىلدىڭ ءبىر قىزىن اكەلىپ، اپام قابۋ قابىتتى. باۋىرساق ءپىسىردى، ساماۋرىن قويدى. قىزدارعا اپام شاي بەردى.
ءبىر ازدان سوڭ قىزدار مەنى شاقىرىپ الىپ، ءباتىش جەڭەشەمە اپارىپ بەر دەپ، ءبىر ساباق ءجىپ بەردى. اپارىپ بەرىپ ەدىم، ءبىر اياق قۇرت-ماي سالىپ بەردى. اكەلىپ قىزدارمەن بىرگە جەدىك.
كەشكە تامان قىزدار كۇپىنى ءبىتىرىپ، ۇيلەرىنە قايتتى. اپام بارىنە العىس ايتىپ: «اياق-قولدارىڭا اۋىرمالدىق بەرمەسىن»، — دەدى.
ماقال. باق-باق ەتكەن تەكەنى قىس كەلگەندە كورەرمىز.
باتىرسىنعان جىگىتتى ءىس كەلگەندە كورەرمىز.