- 03 قار. 2020 00:00
- 393
قىستا
كۇن كەنەت سۋىتىپ كەتتى. جاپالاقتاپ تەربەلگەن قارعا ءماز-مايرام بولعان ادامدار قۋانىش ارتىنان كەلەر اياز جايلى مۇلدە ويلاماعان. ەندى سۇرىقسىز اسپانعا قوسىلىپ ءبارى تۇنجىراپ ءجۇر. جاڭا جىلعا ءبىر كۇن قالعان. مەن اتامنىڭ ۇيىنە باردىم. اۋادان كارى، ءارى جالعىز كىسىلەردىڭ ۇيلەرىنە ءتان ءيىس سەزىلەدى. جينالىپ قالعان ىدىستاردى جۋىپ، بولمەلەردى سىپىردىم. "سىرتقا شىعىپ ءجۇرىپ كەلەيىن" دەدى ول. ەسىكتى جاۋىپ الدىم. كىتاپتار. ماركس، لەنين شىعارمالارى، ستالين سۋرەتتەرى. توم-توم كىتاپ. ەڭ جوعارعى سورەدەن اجەمنىڭ سۋرەتىن الىپ شاڭىن ءسۇرتتىم.
بۇل ۇيدە ەڭسە باسىپ كوڭىلسىزدەندىرەتىن الدەنە بار. سوندىقتان ەشكىم كەلە بەرمەيدى. سوندىقتان مەن دە سيرەك كەلەمىن. توسەگىن قاعۋعا كىرىستىم. باس جاعىنا جينالعان قابات-قابات گازەتتەردى رەتتەپ، اس ۇيگە اپارىپ قويدىم. ءتورت جاستىق، ولاردىڭ استىندا شاپان، ەسكى پالتو، كۇرتەشە، پلاشش... باياعىدا لاقتىرىپ تاستايتىن دۇنيەلەر. شاڭ. دالىزدەن تىقىر ەستىلدى. ءۇش الما، ءتاتتى نان الىپ كەلىپتى.
— شاي بار ما؟ — دەدى شەشىنىپ جاتىپ. ءۇنسىز وتىرىپ شاي ىشتىك.
قاراڭعى تۇسە باستاعان. سىرتقا شىقتىم. اياز دەرەۋ بەتىمدى توڭازىتتى، سودان سوڭ قولعاپسىز ساۋساقتارىم دومبىققان.
سول جولى ايالداماعا كەلە جاتىپ، جاقىندا كوكتەم شىعادى دەپ ءوزىمدى قانشا سەندىرگىم كەلسە دە يلانا المادىم.