قۇدايى تاماق
قازان باپپەن قايناپ جاتىر. ءوز ورنىن ءوز ءىسىن بىلەتىن سابىرلى ادام ءتارىزدى. از عانا بۋ شىعارىپ، ءبىرقالىپتى بۇلكىلدەيدى..
— قالىڭ قالاي؟، — دەپ سۇرادىم اجەمنەن، — نە ىستەپ ءجۇرسىڭ، اقشاڭ بار ما؟
— جاقسى، جاقسى.
باسىن قايتا-قايتا يزەگەن ول وشاق استىنا تاعى ەكى-ۇش اعاش تاستادى.
— اقشاڭ جەتىپ ءجۇر مە؟
— اقشانى نە قىلادى دەيسىڭ. ۇن بولسا بولدى عوي. بار، قوناقتارعا بارساڭشى.
اۋلادا ازىرلەنگەن داستارقان باسىنا كەلدىم. ساقال-مۇرتى اپپاق شال سوعىستا كورگەنىن اڭگىمەلەپ وتىر. تىستەرى جوق بولعاندىقتان با داۋىسى داڭعىرلاپ سوزدەرى تۇسىنىكسىز شىعادى. ارا-تۇرا بىر-بىرىنە ءتىل قاتقانى بولماسا، قالعان جۇرت ءۇنسىز. داستارحان شەتىنە وتىردىم. اق ورامال سالعان كىشكەنتاي قارا كەمپىر جالتاقتاپ قاراپ، كوزىمىز كەزدەسكەندە كۇلىمسىرەيدى. كاسىنداعى كوك كوز، سارى بالا بولسا، ەسى شىعىپ ۇركە قادالىپ قالعان. جىميدىم. ەش وزگەرىس جوق. ەرنىمدى تىستەپ، تومەن قارادىم. اق ساقالدى اتانىڭ بىردە باياۋ، بىردە قاتتى شىعاتىن ءۇنى، قازان-وشاق باسىنداعى ايەلدەر داۋىسى، ۇدەي باستاعان جەل. كوزىمدى جۇمعىم كەلدى دە قارسى الدىمداعى كەمپىردەن كىسىلىپ باسىمدى كوتەردىم. قاراپ وتىر.
— ءقازىر تاماق اكەلەدى.
باسىن يزەپ كۇلىمسىرەدى.
— قاشان كەلدىڭ؟
— باعانا.
— وقۋىڭ قاشان بىتەدى؟
— كەلەسى جىلى.
ءۇنسىز قالدى. سودان سوڭ:
— اكەڭدى بىلەمىن عوي، تيتتايىنان بىلەتىنمىن. سەن تۋرا اۋزىنان تۇسكەندەيسىڭ.
— م-م-م...
ورنىمنان تۇرىپ اجەمە باردىم.
— اجە، انا كەمپىر اكەمدى بىلەمىن دەيدى.
— قايسى؟ ءبيبى مە؟ بىلمەگەندە ەندى وسى اۋىلدىڭ ادامى عوي.
— تاماق قاشان دايىن بولادى؟ كومەكتەسەيىن بە؟
— قىزدار بار عوي. سەن قوناقتاردىڭ قاسىنا بارساڭشى. اكەڭ ءتىرى بولسا، سول وتىرار ەدى عوي اراسىندا. قايتەيىن ەندى.
ستول باسىنا قايتا كەلدىم. اق ورامال سالعان اجە جالتاقتايدى. قوناقتار سوعىس كورگەن اتانىڭ اڭگىمەسىن تىڭدايدى. ال مەن باسىمدى تومەن سالامىن. ازدان سوڭ جاڭبىر جاۋادى.
You Might Also Like
-
ول دۇكەننىڭ الدىنا قايتا كەلدى. ىشىنەن شەتەل اۋەنى ەستىلەدى. ساتۋشى قىز دۇنيەدەن تۇڭىلگەن كەيىپپەن دالاعا قاراپ وتىر. كەنەت كوزى بالاعا ءتۇستى دە، جۇدىرىعىن ءتۇيىپ قاباعىن شىتتى. ءبىر ساعاتتان استام ۋ...
