- 04 اقپ. 2020 00:00
- 239
قوجاناسىر مەن ۇرىلار
ءبىر وڭتايلى كەشتە قوجەكەڭنىڭ ۇيىنە ۇرى تۇسەدى. الاكولەڭكەدە ىسكە تاتىر زاتتاردى اسىعىس جيناپ جاتقان ۇرىلاردى كورگەن قوجەكەڭ سابىرلى قالپىن بۇزباي، ايەلىنە سىبىرلايدى:
— دىبىسىڭدى شىعارماي، مەن نە ىستەسەم، سونى قايتالاپ، سوڭىمنان ەرە بەر.
ايەلى تاڭدانعانمەن سىرىن بىلەتىن ەرىنە قارسى ءتىس جارمايدى.
ۇرىلار كەرەگىن الىپ ەسىكتەن شىعا بەرگەندە، قوجەكەڭ توسەگىنەن تۇرىپ، كورپەسىن جامىلعان كۇيى ۇرىلاردىڭ سوڭىنا تۇسەدى. كەلىسىم بويىنشا ايەلى دە كورپەسىن كوتەرىپ بىرگە كەتەدى. جالاڭاياق ەرگەن ەكەۋدى ۇرىلار كورمەيدى. ءبىر قاعابەرىسكە كەلگەندە ەنتىگىن باسپاق بولعان ۇرىلار ايالدايدى. زاتتارىن جەرگە قويا بەرگەن ولار انادايدا ەربيىپ تۇرعان ەكەۋدى كورىپ شوشىپ كەتەدى.
— بۇل قايسىڭ؟ — دەيدى ايقايلاپ باس ۇرى.
— ءبىز عوي.
— ءبىزىڭ كىم؟
جانىنا جەتىپ بارىپ، جامىلعىسىن جۇلىپ السا، قوجەكەڭ.
قاتتى ساسقان ۇرى:
— ءسىز قايدا باراسىز، قوجەكە؟ — دەيدى باسەڭ ۇنمەن.
— قايدا بارعانى قالاي؟ وزدەرىڭ قايدا كوشىرىپ بارا جاتىرسىڭدار، سوندا بارامىز دا، — دەپ جاۋاپ بەرىپتى اپەندى.