قۇي
اشسام دەگەن ەسiكتiڭ تۇتقاسىنا ءالi قول سالعان جوقپىن. بالكiم، ولاي قاراي ەندi قايتىپ بiلەك سوزا المايتىن شىعارمىن... تابالدىرىقتان اتتاعان جەردە iشكi جاقتان ۇرىلار الدەنە ىزعار لەپتi كۇنiبۇرتىن سەزiپ، تايساقتاپ تۇرمىن.
شىنىن ايتقاندا، مەن وسى ارانىڭ ءوزiنە بiرەۋ جەتەكتەپ، بiرەۋ ايداعانداي، زورعا كەلىپ توقتاعان ەدىم. ودان ارى اتتاپ باسۋ — شايلىعىپ قالعان جۇرەگىمنiڭ داۋالاماس بايلامى. قايتقان مەسەلدە الىنباس قامال بوپ جول توسىپ تۇر الدىدا. تاۋى شاعىلعان ىنتا دا جۋىرماندا تۋىن قايتا تىكتەر ەمەس. كۇپتى كوڭiل الدەنەدەن قايمىعىپ، جاسقانا بەرەدi.
تۇمسىعىمنىڭ ۇشىندا عانا جابۋلى تۇرعان اۋىر ەسiك سازبالشىقتان قۇيىلعانداي سازارىپ قالىپتى. ءومiءرى اشىلماعان ءتارىزدi. جاپسارلارى جابىسىپ، قيۋلارى جىمداسىپ كەتكەندەي. تارس بەكiتiلiپ، قاماپ العان ارعى جا-عىنداعى قاعا بەرiس دۇنيەگە قالقان بولىپ قالشيىپ تۇر. مۇنىڭ دا سىرتقى كەيپiنەن الدەنە سالقىندىق بiلiنەدى.
ەمەن ەسiكتiڭ ارعى بەتiنەن باستالاتىن جابىق الەم، قانشا سۋىق بولسا دا، ماعان بەيتانىس ەمەس. كوزگە تۇسكەن تiكەندەي كوكەيدە تۇرار ونداعى كومەسكi ءومiر — كوڭiل پاسەيتەر كورiكسiز سۋرەت.
... مiنە، مەن iشكە قاراي ەنiپ كەلە جاتىرمىن. بiر قىزىعى، بۇل جولى قۇلاققا جەتسە جۇيكەگە ءتيىپ، ىعىر ەتەر جىلاڭقى توپسانىڭ جىلان ىسقىرىق شيقىلى ەستiلگەن جوق. الدىدان كەۋلەر سىزدى سامال دا ءبىرجولا ساپ بولعانداي، كورگەن جەردەن تۇرا ۇمتىلىپ، ءجۇزىمدى سيپامادى. ماڭايىم تىپ-تىنىش، جىپ-جىلى، ىڭ-جىڭسىز كۇيدە تابالدىرىقتان اتتادىم.
Iشكە قاراي كiرەرiن كiرسەم دە، ەسiكتەن ەنە بەرە، نەگە ەكەنiن، سەبەپسىز iركiلiپ، بوساعا ءتۇبiندە بوگەلىپ قالدىم. الدەنەدەن جۇرەگiم قايمىعاتىن سەكiلدi. بەلگiسiز بiر نارسەدەن جانىم جاسقاناتىن سىڭايلى. ەكi اراسىن انىق اجىراتا المادىم، جاتىرقاعان قالىپپەن سوستيا قاراپ بiراز تۇردىم. جان-جاعىما مۇقيات زەر سالامىن. باجايلاي باعىپ، ءتور جاققا قاراشىق قادايمىن. قارسى بەتiم — كوز بايلانار قارا كەۋەك. قاراعان جاعىم — تۇك كورiنبەس ءتۇپسiز ۇڭگiر.
بولمە iشiن قويۋ قاراڭعىلىق تۇمشالاپتى. اينالا تۇگەل انىق تانىلماس قارا كولەڭكەگە جۇتىلعان. زىمىستان ورتا تۇمسارا تۇنەرىپ، تۇنشىعىپ تۇر. تەرەزەگە تارتىلعان تەكەنiڭ تەرiسiندەي ءتورت كەز كەزدەمە جالعاننىڭ جارىعىن قىلىشپەن قيعانداي كەسىپ، دىم تامىزباي ارعى بەتىندە قالدىرىپتى. سودان ءتورت كەرەگە تام iشi تۇتاس دۇنيەدەن ءبولiنiپ، وقشاۋلانىپ، سوقىر تۇمانعا كومiلiپ قالعان. سىرتتان تۇسەر ساڭلاۋ جوق قۋىس قالقادا دەمiڭ سىعىلىپ، تىنىس تارىلعانداي. تۇيىق تۇراققا ءتۇن ورتاسىندا كەلiپ تۇنەپ، سول بويى قامالىپ قالعان قاسات قاراڭعىلىق قايتا شىعار جول تاپپاي، كولدەي كولكىپ ۇيىپ قالعان ءتارiزدi. بارسا كەلمەس الەمنىڭ جەر بەتiنەن بايقالعان بiر پۇشپاق-بەلگiسiندەي جەر تۇبىنەن زارەڭدi الىپ، سiرەسiپ تۇر. ەندi قايتا ىدىراپ، iرiمەستەي. Iرگەسiن قىمتاپ، iرىڭدەي iركiلدەيدi. سونىڭ كەسiرiنەن قادالعان كوز الىس تۇكپiرگە وزا الماي، يەك استىندا ىركىلە بەرەدi. باتپانداعان بۇلىڭعىر ءتۇستى بۇزىپ وتە الماي ءوندiرشەگi ءۇزiلەدi.
تىستاعى ءدۇبiءرلى تiرشiلiكتiڭ دۇرمەك اعىنىنان مۇلدە قاعىس، ءبولiنiپ قالعان بوگەسiن كەۋەكتiڭ اياداي iشi تiل-اۋزىن الدەقاشان جۇتىپ قويىپتى. مارعاۋلىق باسقان مۇنارلى ماڭ دەمi بiتكەندەي تىم-تىرىس. ءۇنسiز. مەڭiرەۋ. مىڭ جىل قۇلاق قويساڭ بiر ءۇزiك تىقىر ەستiلمەس تىنىش ورتادان جۇرەگiڭ زەڭiپ، باسىڭ اينالعانداي. شەكتەن شىققان جىم-جىرتتىق كوڭiلگە ۇرەي جۇگiرتiپ، ساناڭا كۇدiك جامىراتاتىن سەكىلدى، ىلكiدە باستان كەشپەگەن قاي-قايداعى جات سەزiمدەر يەكتەپ، جانىمدى كەۋلەدi.
بوتەنسiگەن، جاتىرقاعان بiر كوڭiل كۇي قۇشاعىندا مەن ءالi بوساعادا تۇرمىن. بار نازارىم قارسى جاقتا. باتتاسقان قارا بوياۋدان تiپتi دە قالىڭداپ، iشكە قاراي قابىسا تۇسكەن قاراقوشقىل قابىرعالار الدەنە قاتالدىق تانىتىپ، تيiپ كەتسە قارىپ الار سۋىق باۋىرىن ودان سايىن جاقىنداتسا، سiڭiستi بولعان كۇڭگiرت كولەڭكەدەن اۋەلگiسiنەن دە الاسارىپ، وتىرىپ كەتكەن اۋىر توبە شەكەگە تيەردەي شەرتيiپ، قاباق ءۇستiندە عانا سالبىراپ تۇر. قالتارىسقا قاشىپ، تاساعا تىعىل-عان بۇرىش-بۇرىش قانشا تەلمiرسەڭ دە ءتۇبiن كورسەتپەي، تىم-تىرىس بولىپ بۇعىپ قالىپتى.
ال، ءتۇبىن جاسىرعان ول قۋىستىڭ بەرجاق بەتى اقسيعان اپان اۋزىنداي قاراۋى-تىپ، الدەنە قۇبىجىقتىڭ كەشiكپەي قارعىپ شىعار سەكەمiن سەزدiرiپ، دەمiن iشiنە تارتىپ تىنىپ جاتىر. مىستى باسىپ، ساعىڭدى سىندىرار سامارقاۋ سالماق پەن ساناڭدى سالداندىرار سالبوكسە سىزدان تاۋ قوپارار تالابىڭ قايتىپ، تاس ۇگiتەر تاۋانىڭ شاعىلعانداي.
از-كەمنەن كەيiن جاڭا ورتاعا بويىم ۇيرەنiپ، كوزiم قانىعا باستاعانمەن، ءبارi بiر، مەن اينالامدى انىق كورiپ، اشىق تاني المادىم. قاراڭعىنىڭ قويۋلىعى سونشا، كومەسكiلەنگەن ءتور جاق تۇكپiرگە قاراشىعىم ەركiن جەتپەي، تالىعىپ تۇر. سوندا دا قويماي، بۇرىن-سوڭدى بولماعان ءبىر ىنتامەن ۇمسىنىپ، ءوڭiن بەرمەي قويعان بەيتانىس قالتقىنىڭ بەيعام اياسىنان ءوزiمدi ەمەس، قاپاسقا قامالىپ، تۇيىقتالىپ تۇرعان اقىل-ويىمدى جارىققا سۇيرەر الدەبiر ساڭىلاۋ... جىڭىشكە جىلت iزدەدىم. قول ۇشىن بەرە مە دەگەن ءۇمىت قوي باياعى... ءبىراق، ەشتەڭە تابىلمادى... تۇك تاپپادىم. الدەنەلەردiڭ وشكiن نوبايى زورعا ۇشىراسقانمەن، ءجۇزiن كورسەتiپ، تانىستىق بiلدiرمەدi. كەرەگەگە كەرە تارتىلعان قالى كiلەمنiڭ الدەقاشان عايىپقا سiڭiپ، ءتۇرi ءوشiپ، ءوڭi وڭعان ويۋ-ورنەگiنiڭ سولعىن عانا جۇعىن-جۇقاناسى بولار دەدىم، ءيىر-قيىر بiردەڭەنiڭ ءۇزiلە قىلاڭ بەرگەن شالاڭعىت iزiن شىرامىتتىم ءولدىم-تالدىم دەگەندە. ال، بىلايعى قاپتالدان، اسپەتتەي iلiنگەن كiسi سۋرەتiنiڭ تۇڭعيىققا باتىپ، تانىلماسقا اينالعان سۇلباسى بولار، نىساناعا قويعان قاراۋىلداي قالقيىپ، باسى-موينى تۇتاسقان جارتى كەۋدەنiڭ سىنىق سۇلدەرi زورعا قاراۋىتتى.
ارى-بەرi تۇرعان سوڭ مەن ءوزiمدi كادiمگi ادام مەكەندەر باسپاناعا ەمەس، باسقا ءبىر جات دۇنيەگە، بوتەن بiر الەمگە تاپ بولعانداي سەزiءندىم. ماڭايىم سالقىن تارتىپ، سىزدانىپ بارا جاتتى. اينالام دىمقىل ەدi. قالىڭ قابىرعالارىن اياز سورعان شىڭىراۋ ءتۇبiنە قۇلاپ ءتۇسiپ، قامالىپ قالعاندايمىن. جاڭا ورتادان جانىم ىعىر بولىپ، ءتۇرشiگە باستادىم. الدەقايدان، ءتورت كەرەگەنiڭ قايبiر بۇرىشىنان سىزدى لەپ ەسiپ، سۋماڭداپ تۇرعانداي سەزiلدi. كەشىكپەي سول ىزعار بiلدiرمەي كەلىپ مەنiڭ ءتانiمدi، ودان ءوتiپ سۇيەگiمدi، جۇرەگiمدi، جانىمدى مۇزداتا باستادى.
مەن نازارىمدى جيىپ، جاڭاعى بiر سىزدىقتاپ تۇرعان سىزدى لەپ كوزiن iزدەۋگە كiرiستiم. قاراۋىتقان قالقا-تۇراق iشiنەن ەشتەڭە كورiنەر ەمەس. ەشنارسە تابا الار ەمەسپىن. ءولدiم-تالدىم دەگەندە، ايتەۋىر، سوناۋ ءتور جاق بۇرىشتان الدەنە قاراۋىتقان نارسەنى شالىقتىرعانداي بولدىم كوزiمە. ارالىق قاشىق ەدi. قانشا قادالسام دا جانارىم جەتەر ەمەس. قاراشىعىم تالىعا بەردi قاراۋىتىپ. شاراسىزدان قوزعالىپ، iلگەرi جىلجۋعا ءماجبۇر بولدىم.
العا قاراي زورعا باسىپ، iلبiپ كەلەم. بارار جەرiم سونشاما الىستاي سەزiلدi. سالدەن سوڭ مەزگەۋلi ماڭعا دا جەتiپ iلiندiم اۋپىرىممەن. ىرگە جاقتان كولدەنەڭ سوزىلعان قارا سۇلبا انىق تانىلماي قىلاڭىتا باستادى. ارتىنشا اڭعاردىم... توسەك ەكەن. كادiمگi ادام جاتاتىن اعاش توسەك. ءۇستiندە دوڭكيگەن بiردەڭە بار. مەن ونىڭ ادام ەكەنiن بىردەن بiلدiم. تiرiء-ولiسi ءازiرگە بەلگiسiز كiسi دەنەسi. ءولiك بولۋى ابدەن مۇمكiن. سەبەبi، سىز جايلاعان مىنانداي زىندان ءتۇبiندە قوزعال-ماي جاتقان پەندەنiڭ قايدان جانى قالسىن. تىرپ ەتپەيدi. سۇلاعانىنا ۇزاق بولعانى بايقالادى. تۇتاس دەنەسiن سور تارتىپ، سۋىق الىپتى. سول جاقتان شالىعىن سەزدiرمەي ىزعار ەسەدi. قاراۋىتقان قۋىس كەۋەك iشiنە جىن دەمiندەي دىبىسسىز تاراپ، بوي قالتىراتىپ تۇرعان سالقىن لەپ سول دىمقىل ەدەن جiلiك مايىن سورىپ، ابدەن دiڭكەلەتكەن بەيباق جاننىڭ مۇزعا اينالعان دەنەسiنەن جامىراپ، بۇركىلىپ تۇرعانداي. قاراعان كوز قايمىعىپ، جانارىڭ جاسيدى. جانىڭ جاۋراپ، جۇرەگiڭ جاسقانادى.
ەركىڭە قويمايتىن بiر ىرىقسىز كۇشتiڭ ايداۋىندا مەن ىقتيارسىز ەڭكەيiپ، الدىما قاراي ءۇڭiلە بەردiم. تاس دەنە ءالi قىبىرسىز. ءسال جىلجىپ بارىپ، باس جاعىنان تونە ءتۇستiم. بiر قولىمەن جاعىن تايانىپ، باس جاعىنداعى جاستىققا قاراي جانتايعان ەكەن، سول بەتi قاتىپ قالىپتى. ءازiرشە تiرi. كوزi اشىق جاتىر. سوعان قاراپ تiرi مە دەدiم. بiراق، ساز بالشىقپەن سىلانعانداي سارتاپ بولعان ءجۇزiنەن تiرلiك بەلگiسi بiلiنبەيدi. سازارىپ قالعان. سالقىن. سۋىق. مەنiڭ كەلگەنiمدi سەزبەدi، نە سەزگiسi كەلمەدi، سول باياعى قيمىلسىز قالپىندا قالدى. تەك اشىق جاتقان كوزدەرi عانا بويىنداعى سوڭعى تۇياقسەرپەرiنiڭ ءالi تاۋسىلماعانىن سەزدiردi — قاراشىعىنىڭ ءتۇبiندە سونبەي قالعان بiر تامشى شوق بار ەكەن. ونىڭ ءوزi قۇدىق ءتۇبiنەن كورiنگەن جىن وتىنداي ءوشiپ-جانىپ، ولەۋسiرەي كورiنەدi. شىڭىراۋ ءتۇبiنە ءتۇسiپ كەتiپ، جارىق دۇنيەنi قيماي، الدەنەدەن ءۇمiتتەنiپ، ءولiمiشi كۇيدە جانىپ تۇرعان تارعىل مىسىقتىڭ شەگiر كوزi دەرسىڭ.
مەن تاعى بiر دەرەكسىز كۇشتiڭ جەتەگiندە باس جاعىنا بارىپ تiزە بۇكتiم. تiرi ءولiكتiڭ بويىنان تاراعان سىزدى لەپ ماعان تiپتi جاقىننان اپ-انىق بiلiنiپ تۇردى. جانىم قانشا جاتىرقاپ تۇرسا دا مەن وسى بiر قۇر سۇلدەرi عانا قالعان جاندى قاڭقاعا ماڭگi بەزە الماس بولىپ بايلانعاندايمىن. تەك جۇرەگiم عانا سەزiنەر بiر كورiنبەس يiرiم مەنi وعان قاراي يiرiپ، ءۇيiرە بەردى. ەندi قايتا قۇتىلا الماس ماسىلعا مىقتاپ تۇتقىن بولعانىمدى مەن اپ-انىق سەزiپ وتىرمىن.
بەت-جۇزiن ءالi تولىق كورگەن جوقپىن. بiراق، تانىپ وتىرمىن. ول مەنiڭ كونە كوز تانىسىم ەدi. ءيا، مەن ونى بۇرىننان بىلەتىنمىن. ول مەنiڭ بالا كۇنگi دوسىم بولاتىن. ال، ءازiر تانىمايمىن. كiمiم ەكەنiن بiلمەيمiن. مىڭ جىل كورمەگەن قايمانا بiرەۋىم سەكiلدi.
كوپ جىلدى اراعا سالىپ قايتا كەزدەسكەن ساتتە انتەك تiكسiنiپ قالعانىمدى جاسىرا المايمىن. ويتكەنi، بۇل ونىڭ اۋىلدان ەمەس، الىستاعى اباقتىدان بوسانىپ كەلگەن بەتى ەدi. دەگەنمەن، بالالىق شاقتاعى تاتۋلىقتى ۇمىتپاي، جاقىن تارتىپ iزدەپ كەلگەنiن ويلاپ iشiمنiڭ جىلىعانى دا راس. العاشقى ساتتە جىلى جىميعانمەن، ءوزiمەن بiرگە الدەنە سۋىق ىزعاردى الا كەلگەنiن دە كوڭiلiم سەزگەن. ەندi سول ىزعار كوبەيە-كوبەيە وسى بولمەنi تولتىرىپتى. جۇرەكتى قارىپ الار تاستاي سۋىق بۇل لەپتىڭ... قاشان ايىعارىن كىم بiلگەن! كەيiنگi iستەر تۋرالى ويلاعاندا مەنi تەك سۇستى ۇرەي عانا يەكتەيدi.
مەن ونى تiرلiك ۇشقىنى سونۋگە جاقىن وشكiن جانارى ايقىن اڭعارتىپ تۇرعان، مىڭ جىل بويى تامۇق ءتۇبiندە جاتقانداي سولعىن تارتىپ، ارقاۋى جiڭiشكەرگەن مۇشكiل حالiنەن قۇتقارماق بولىپ:
— ماۋكەن! — دەدiم.
جاۋاپ بولعان جوق. سوندا دا قويماي، قادالىپ قاراپ وتىرمىن. وسى ساتتەگi ونىڭ نۇرسىز جانارى قۇرىق بويلاماس قۇدىققا ۇقسار ەدi. ەڭ اۋەلi، سول قۇز-شىڭىراۋ ءتۇبiنەن وشۋگە تاياعان ءبىر ءالسiز ۇشقىن الدەنە قۇدiرەتتەن قۋات العانداي جىلت-جىلت ەتiپ، قايتا شوقتانىپ، تۇتانا باستادى دا، سالدەن كەيiن تiرi ءجاندiكتەي جارىققا ۇمتىلىپ، بەرi قاراي ورمەلەپ كەلە جاتتى. كوز ءتۇبiنەن كۇشەيiپ كەلە جاتقان جارىق-ساعىم — ءالi وشپەگەن، جانى سiرi ءومiر ساۋلەسi ەدi. سول ساۋلە كوز الدىمدا قۇر سۇلدەرگە جان سالعانداي بولدى. ءولi دەنەگە شىم-شىم جىلۋ كiرiپ، تولقىنداي تاراپ جۇرە بەرگەنiن مەن اپ-انىق بiلiپ وتىردىم. سالدەن سوڭ ول تولىق تiرiلiپ، جارىق دۇنيەگە كەلدi.
— ا؟ — دەدi ماعان قاراپ اڭتارىلىپ. — بiردەڭە دەدiڭ بە؟
ءۇنiندەگi دiرiلدەن ۇرەيiڭ ۇشقانداي ەدi. بiراق مەن ونىڭ قايتا تiرiلiپ، ءومiرگە ورالعانىنا قۋاندىم. بولماسا، سودان ارى ءوشىپ قالۋى مۇمكىن عوي. ول وسى وتىرىسىندا بiلتەسi جانىپ بiتكەن جەتىم شامنان اينىماس ەدi. ءدال وسى سۇرەڭسiز قالپىنا قاراپ وتىرىپ مەنiڭ وعان جانىم اشىدى. جۇرەگiم ەزiلدi. بiراق ونى قۇتقارىپ الارعا قۇدiرەت جوق ەدi مەندە. سونى ويلاپ، ونى دا، ءوزiمدi دە ايادىم. دارمەنسiزدiگiمە نالىدىم. دەگەنمەن، ءبارi-بiر، مەن ونى كۇيرەۋiك كۇيiنەن بiر ءسات بولسا دا سەرگiتiپ الماق نيەتتەن قايتپادىم.
— قالايسىڭ؟ — دەدiم، جۇمساق تiل قاتىپ.
— جاقسىمىن، — دەدi، ول ءسال كiدiرiستەن كەيiن.
— مەن جۇمىس بابىمەن iسساپاردا بولدىم...
— ە، بارا بەر... ءازiرشە كەرەگiڭ بولعان جوق.
مەن الاقانىمدى اپارىپ ونىڭ ماڭدايىنا باستىم. ساپ-سالقىن ەكەن. اتسىز ساۋساعىمنىڭ ۇشىنا الا، جۇقارعان جارعاق تەرi مەن باس سۇيەكتiڭ اراسىندا قىسىلىپ-قىمتىرىلعان شەكە تامىرلارى بۇلكiلدەپ سوعىپ تۇردى.
— بiر جەرiڭ اۋىرىپ جۇرگەن جوق پا؟ — دەدiم سوسىن سۇراعىمدى ارى قاراي جالعاپ.
— جوق. ءازiرشە ساۋمىن.
— تاماقتى ۋاعىندا iشiپ ءجۇرسiڭ بە؟
— بالالار ۋاعىندا اكەلەدi.
— ءۇي تىم قاراڭعى عوي؟
— بولا بەرسiن. تالايعى جولداس... ۇيرەنiپ قالىپپىن. ءارi جارىققا كورسەتەتىن ءجۇز بار ما مەندە؟!.
— سوندا دا... جالعىز جابىعىپ جاتا بەرگەنiڭ قالاي؟
— جاي... وتكەن-كەتكەندi ويلاپ...
— وي تاۋسىلا ما تىرىدە؟! قۇردىم ويعا قامالىپ جاتا بەرمەي، بiر ۋاق سىرتقا شىعىپ، بوي جازىپ كەلسەڭشi! قۇدايعا شۇكiر، ءازiر بۇرىنعىداي ەمەس، ەركiندiكتە ءجۇرسiڭ عوي، — دەدiم ونىڭ الا كولەڭكەدە سۇپ-سۇر بولىپ كورiنiپ تۇرعان سۋىق ءجۇزiنە تەسiلە قاراپ وتىرىپ. بۇل مەنiڭ ايتپاق بوپ كەلگەن انىق ءسوزiم ەدi.
— ەركiندiك! — دەدi ول الدەن ۋاقتان كەيىن اششى كەكەسiنمەن مىرس ەتiپ. بەينەسiندە تاۋسىلىپ بiتكەن شاراسىزدىق بار ەدi. — جوق! — دەدi سوڭىنان كۇرسiنiپ. — جوق، مەن ءالi ەركiندiككە شىققام جوق. جەتi اتام كورمەگەن اباقتىعا سول ەركiندiك ءۇشiن بارىپ ەدiم. بەكەر بولدى... شىعا المادىم!
كوز اۋدارماي قاراپ وتىرمىن. ول قايتا تومەندەپ، ءوشiپ بارا جاتتى. جانىم ءتۇرشiگiپ جانارىنا قارادىم. قۇرىق بويلاماس قۇدىق كوزiنiڭ تەرەڭ ءتۇبiنەن جاڭا عانا بەرi ورمەلەپ كەلگەن ءۇمiت-ۇشقىن iنiنە قايتا كiرگەن كورتىشقانداي قايىرا ەڭiستەپ، تۇكپiرگە ەنiپ، جوعالىپ بارا جاتتى. ول جەرتەسكىشتى كەرi شىعارىپ الۋعا مەن مۇلدە شاراسىز ەدiم. باقىرايىپ تۇرىپ سول بەتى قۇردىم تۇبىنە ۇزاتىپ سالدىم. قارسى الدىمنان تاعى دا سۇپ-سۋىق ىزعار ەسە باستادى. الدەنە سۇمدىقتى ونسىز دا سەزiپ وتىرعان جۇرەگiم ينە شانشىلعانداي شانىشقاقتاپ، دارمەنسiز كۇيدە دەمiگiپ، وتىرعان جەرiمدە ومالىپ قالا بەردiم...
مەن العاش كەلiپ توقتاعان جەرiمنەن ءالi قوزعالعان جوقپىن. تۇمسىعىمنىڭ ۇشىندا جابۋلى تۇرعان اۋىر ەسiكتiڭ تۇتقاسىنا قول سالماسام دا، iشتەن بiلiنەر سىزدى لەپتi الدىنالا سەزiپ، قايقالاقتاپ تۇرمىن. نە قىلسام دا، الدەنەدەن شايلىعىپ قالعان جۇرەگىم العا قاراي اتتاپ باسۋعا قۋزاۋ سالار ەمەس.
ەسiك ءالi جابۋلى تۇر.
الماتى. 2004 جىل
You Might Also Like
-
جولدىڭ وسى ءبىر بولىگى بەرىك ءۇشىن اسا الماس اسۋ، تىم قيىن. اياڭداپ كەلىپ، وسى تۇسقا جەتكەندە وزىمەن ءوزى ارپالىسىپ، تابانىنا تاس باتقانداي كىبىرتىكتەيدى دە قالادى. جاي ءارى-سارى بولسا جاقسى عوي، تۇسالى...
