- 27 قار. 2019 00:00
- 331
تارعىل تانا
قورقىتتىڭ جەلماياسى استىندا، قارا قوبىزى قولىندا ۇنەمى ەل ارالاپ، اداسقانعا ءجون سىلتەپ، اڭىرعانعا اقىل بەرىپ، ساۋەگەيلىك قۇرادى ەكەن. توڭىرەگىندەگى كوزى كورىپ، كوڭىلى تۇسكەندى قوبىزىنا كۇي ەتىپ قوسىپ، الداعىنى قىرىق جىل بۇرىن بولجايتىن بولىپتى.
كۇندەردىڭ ءبىر كۇنىندە اق ساقالى بەلىنە تۇسكەن، اق تاياعى كوك تىرەگەن ءبىر اۋليە قورقىتقا تۇسىندە ايان بەرەدى: «ۋا، قورقىت، سەن ءولىمدى اۋزىڭا الماساڭ، ساعان ەش ۋاقىتتا ءولىم جوق!» — دەيدى. قورقىت وسى ءسوزدى وڭىندە ەستىگەندەي بولىپ ويانادى دا، «ءتاڭىرىنىڭ بۇل دا ءبىر سىنى بولار» دەپ كوكەيىنە ءتۇيىپ الادى.
سودان جىلجىپ جىلدار، سىرعىپ كۇندەر وتەدى. اق ساقالدى، اق تاياقتى اۋليەنىڭ ايتقان وسيەتىن ەستەن شىعارماي، ءولىم تۋرالى ءسوزدى اۋزىنا الماي، قوبىزىن تارتىپ، ەل ارالاپ ءجۇرىپ جاتادى.
بىردە جەلماياسىنىڭ بۇيداسىن تارتىپ، بەل جازىپ وتىرسا ءبىر اۋىلدىڭ تايلى-تاياعى قالماي جابىلىپ قاشاعان وگىزدى قايىرا الماي جۇرگەنىن كورەدى. سول جەردە قورقىت جەلماياسىنا مىنە سالىپ، قاشاعان وگىزدى قايىرىپ بەرمەك بولادى. ءبىراق وگىز قورقىتتىڭ جەلماياسىنا دا بوي بەرمەيدى. قۋا-قۋا ابدەن تيتىقتاپ شارشايدى. سوندا قورقىت: «قاپ، ساعان ولسەم دە جەتپەي قويماسپىن!» — دەپ جەلماياسىن تەبىنە تۇسەدى.
وسى ءسوزدى ايتۋى مۇڭ ەكەن تارعىل تانا تاسقا اينالىپ، قاتىپ قالادى. تاسقا اينالار الدىندا تارعىل تاناعا ءتىل ءبىتىپ:
مەنىڭ ءوزىم قارا ەدىم،
قارادان تۋعان الا ەدىم.
تۋعان جەرىم — قازالىم،
مىنا تاۋ بولدى-اۋ اجالىم! —
دەپ دوڭبەكشي ىڭىرانعان ەكەن.
سول جەردە ءولىم تۋرالى ءسوزدىڭ اۋزىنان شىعىپ كەتكەنىنە قورقىت قاتتى وكىنىپ، مۇڭعا باتادى. ءبىراق بولار ءىس بولدى، ەندى تاعدىردىڭ جازۋىنان قاشىپ قۇتىلۋدىڭ امالىن ويلايدى. ءسويتىپ، جەلماياسىن جەلدىرىپ، دۇنيەنىڭ ءتورت بۇرىشىن كەزىپ كەتەدى.
وسى وقيعا قورقىتتىڭ قوبىزىنا «تارعىل تانا» دەگەن كۇي بولىپ شالىنعان ەكەن.