انتاتقان
I
پحالگۇن ايىنىڭ ورتا كەزى. مۇككەردجي ءۇيىنىڭ تەرەزەلەرى اشىق ءتۇر. كوكتەم سامالى ەسەدى، ءالى گۇلدەي قويماعان مانگو اعاشىنىڭ جۇپار ءيىسى اڭقىپ كەلەدى. توعان جاعاسىندا ەسكەن كارى ءليچۋدىڭ قالىڭ بۇتاعىنا قونىپ الىپ تولاسسىز پاپيار قۇسى سايرايدى. تىنىشى قاشقان حەمونتو سۇيگەن جارىنىڭ بىردە شاشىن تارايدى، بىردە بىلەزىگىن سىڭعىرلاتىپ وينايدى، شاشىنا قاداعان گۇل شوعىن سىرعىتىپ بەتىنە تۇسىرەدى. كەشقۇرىم تىنىپ قالعان اعاش باسىن اۋىق-اۋىق شايقاپ كەتەر جەل سياقتى.
الايدا كوشىم اي ساۋلەسىنە بوككەن بوس كەڭىستىككە قادالا قاراپ تاپجىلماي قاراپ وتىرىپ قالعان. مازاسىزدانعان جار قىلىعىنا ەلىگەر ەمەس. ءبىر كەزدە ءتوزىمى قالماعان حەمونتو جۇبايىنىڭ قولىنان تارتتى.
— كوشىم، سەن قايدا كەتىپ قالعانسىڭ؟ سونشا الىستاپ كەتكەنسىڭ ءتىپتى دۇربىمەن قاراسام دا ميتىمدەي-اقسىڭ. مەن بۇگىن جاقىن بولعانىڭدى قالايمىن. قاراشى، نەتكەن تاماشا ءتۇن ەدى!
كوشىم كۇيەۋىنە بۇرىلدى:
— مىنا ءتۇن مەن كوكتەم سۇلۋلىعىن ءبىر قاباق قاعىستا جوق ەتىپ جىبەرە الاتىن ءبىر سيقىر سەزدى بىلەمىن، ايتارىم سول
— ونى قايت دەيسىڭ، ءتىپتى بىلگەن كۇنىڭنىڭ وزىندە دە ءپاش ەتۋدىڭ كەرەگى نە. ودان دا ءبىر اپتادا الدەنەشە جۇما جاساي الاتىن، بولماسا وسى ءتۇندى ەرتەڭگى كەشكە دەيىن ۇزارتا الاتىن ءسوز ايتاتىن بولساڭ، تىڭداۋعا مەن ءازىر.
ول باۋراماق بولىپ كوشىمدى وزىنە تارتتى، ءبىراق ايەلى شالقايا وتىردى.
— ولەر الدىمدا ايتارمىن دەگەن ءبىر ءسوزىم بار ەدى، سول سىرىمدى اشپاقپىن. بۇگىن جازانىڭ قاندايىن بولسا دا كوتەرەتىن ءتۇرىم بار.
جار ءسوزىن ازىلگە اينالدىرماق بولعان حەمونتو جازا جايىندا دجويدەبتىڭ ايتقاندارىن كەلتىرە باستاپ ەدى، اۋىر دا اشۋمەن قوزعالعان اياق دىبىسى ەستىلدى. ولار سالعاننان تانىدى، حەمونتونىڭ اكەسى حوريحور مۇككەردجيدىڭ اياق باسىسى. حوريحور ەسىك سىرتىنا كەلىپ توقتادى.
— حەمونتو، كەلىندى كوزىمە كورسەتپە مەنىڭ، قازىردەن باستاپ الاستا ۇيىمنەن! — دەپ كۇركىرەدى.
حەمونتو ايەلىنە قارادى. تاڭىرقاعان كوشىم جوق، تەك بار كۇشىن جيناپ عايىپ بولىپ كەتكىسى كەلگەن ادامشا ەكى قولىمەن بەتىن باستى.
وڭتۇستىكتەن جەل سوقتى. پاپيار ءۇنى تىنباي ەستىلەدى. ءبىراق تىڭداعان جان بولمادى. تابيعات نەتكەن كوركەم دەسەڭشى، سول سۇلۋلىقتى قۇرتا سالۋ دا وڭاي ەكەن توي.
II
حەمونتو كىرىپ كەلدى.
— بۇل راس پا؟ — دەپ سۇرادى ول ايەلىنەن.
— راس.
— وسى كەزگە دەيىن نەگە ايتپادىڭ ونىڭدى؟
— تالاي رەت ايتپاق بولدىم، ءبىراق باتىلىم جەتپەدى. كۇنام كوپ.
— ولاي بولسا ايت ءبارىن دە بۇگىن.
ءسويتىپ كوشىم دەنەسىن تىك ۇستاپ، وت ىشىنەن وتكەندەي بولىپ، اڭگىمەسىن ايتا بەردى. ءبىراق ورتكە شارپىلىپ جاسىپ قالعانىن ەشكىم دە بىلگەن جوق. حەمونتو اڭگىمەنى اياعىنا دەيىن ءۇنسىز تىڭدادى، سودان كەيىن ەشتەڭە دەمەستەن سىرتقا شىعىپ كەتتى.
بۇل كۇيەۋىن ەندى قايتارىپ الا المايتىنىن كوشىم جاقسى ءتۇسىندى. تاڭىرقامادى، باسى تولتىرىپ قويعان بەينە ءبىر تون ەكە سياقتى. بۇل وقيعانى دا كۇندە بولىپ جاتاتىن داعدىلى ءبىر شارۋا ەسەپتى قابىلدادى. ول ءبىر نارسەنى ءتۇسىنىپ جەتكەن سياقتى ءپاني دۇنيە مەن ماحابباتتا تۇراق ماعىنا جوق، ءبارى دە جالعان. كوشىم وتكەن كۇندى ەسىنە الدى. سۇيەم سەنى، جان ساۋلەم دەۋشى ەدى حەمونتو. قۇلاعىندا ىزامەن شىققان كەبىر دە قاتقىل كۇلكى ءتۇر، ءتۇسى سۋىق سەلەبە سياقتى ميتا قادالعانداي بولادى. "مىنە تاۋ بۇ لاعىنداي ءمولدىر دە تازا، ۋىتتى دا تۇڭعيىق اسىل ماحاببات! ءبىر ءسات شالعايدا بولساڭ ساعىندىراسىڭ دا شەر بولىپ قاتاسىڭ كەۋدەگە، ءبىر ءسات جاناپ وتسەڭ كوڭىلگە نۇر تولتىرىپ باقىتقا بولەيسىڭ. شەتى مەن شەگى دە جوق ولشەۋسىز ءبىر مول باقىت! ءۇمىت شىركىن مىنە نەنى دامەتپەپ ەدىڭ! ءبىراق قاۋىم پىكىرىمەن ءبىر شەكىسۋگە دە جارامادى، جالىندى ماحاببات دەگەنىڭنىڭ ك ۇلى كوككە ۇشتى. وسى الگىندە عانا حەمونتو تەبىرەنە كەلىپ قۇلاعىما "ءتۇن قانداي تاماشا!" دەپ سىبىرلاعان-دى. ءالى دە سول ءتۇن عوي، سايراعان پاپيار ءۇنى تىنعان جوق. وڭتۇستىك جەلى ماساحانانى تەربەيدى. تەرەزە الدىندا وسكەن اعاش باسىنان اسىپ، تالىقسىپ ۇيقىعا كەتكەن باقىتتى جاس ارۋعا ۇقساپ اي سىعالايدى". ءبارى دە جالعان! ماحاببات، سۇيىسپەنشىلىك دەگەنگە سەنبەيمىن مەن!" مۇمكىن كوشىم ءدال وسىلاي ويلاعان بولار.
III
تۇنىمەن كىرپىك ىلمەي شىققان حەمونتو ەرتەڭىنە ازاندا جىن سوققان ادامشا جۇگىرىپ پەريشونكور گحو شالدىڭ ۇيىنە باردى.
— نەعىپ ءجۇرسىڭ، بابۋ؟ نە جاڭالىق بار؟— دەپ سۇرادى پەريشونكور.
حەمونتو تۇتىگىپ كەتكەن، داۋسى دا شىقپاي قالدى:
— ءبىزدىڭ تۇبىمىزگە جەتتىڭ، ءبارى دە قۇرىدى. بۇل ءۇشىن ماعان جاۋاپ بەرەسىڭ.
پەريشونكور كۇلىپ جىبەردى:
— ءا-ا، ونىڭ ەسەسىنە ءسىز مەنىڭ ارقامنان قاقتىڭىز، ءۇي ءىشىمدى، اۋلەتىمدى قورعاپ قالدىڭىز! مەنى سونشا جاقسى كورەسىز، قامىمدى جەپ جۇرەسىز!
حەمونتو وسى ءبىر ساتتە پەريشونكوردى براحماننىڭ جالىنىمەن شارپىپ ءتۇتىپ جىبەرگىسى كەلدى، وسى ءبىر تىلەك ونىڭ اشۋىن قوزدىرىپ، جىنداندىرا ءتۇستى. پەريشونكور ساسپادى، بارىنشا جايلاسىپ شالقايا وتىردى.
— ساعان نە جازىپ ەدىك ءبىز؟ — دەپ سۇرادى قارلىققان داۋسىمەن حەمونتو.
— بۇل سۇراقتى مەن ساعان قويۋعا ءتيىسپىن. جالعىز قىزىمنان باسقا بادا جوق مەندە. سەنىڭ اكەڭە نە جازىپ ەدى ول؟ وندا سەن جاس ەدىڭ مۇمكىن بىلمەيتىن دە بولارسىڭ. ال تىڭدا زەيىن سالىپ. ابىرجىما، بابۋ، قىزعىلىقتى جايلار بار.
سەن وندا بالا ەدىڭ، كۇيەۋ بالام قىزىمنىڭ بار اسىلىن ۇرلاپ الىپ اعىلشىن وزىنە تارتىپ وتىردى. سودان بەس جىل وتكەن سوڭ ول اۋىلعا ادۆوكات بولىپ ورالدى. سەن مۇنى شالا-شارپى بولسا دا بىلۋگە ءتيىسسىڭ.
مۇمكىن ەسىڭدە قالماعان دا بولار، وندا كالكۋتتادا وقۋدا جۇرگەن كەزىڭ ەدى. قىستاق باستىعى سەنىڭ اكەڭ ەدى عوي. مىنە سول حوريحور ماعان كەلىپ: "ەگەردە قىزىڭدى كۇيەۋىنە قايتا جىبەرەتىن بولساڭ، جاقسىلىق كۇتپە، وعان ەندى قايتىپ ءۇيىڭدى كورسەتپەيتىن بولاسىڭ"، — دەدى. اياعىنا جىعىلدىم، جالىندىم دا، جالبارىندىم دا: "دادا، ءبىر قاتەلىك جاساعان بولار كەشىرىم ەت كۇيەۋ بالاعا. كۇنادان تازارسىن دەپ قۇدايى جولعا ءتۇسىردىم، كاستاعا قايتارىپ الا كور"، — دەپ ءوتىندىم. ءبىراق اكەڭ سەنىڭ قۇلاق اسپادى، ال جان دەگەندە جالعىز قىزىمنان مەن قايتىپ بەزىنە الامىن، سول سەبەپتى كاستانى دا، قىستاقتى دا تالاق ەتىپ كالكۋتتاعا كوشىپ كەلدىم. ءبىراق مەنىڭ باعىم مۇندا دا جانبادى. ءىنىمنىڭ بالاسىنا دەپ ءبىر قىزعا قۇدا تۇسكەن ەدىك، توي جابدىعىن جاساپ جاتقانبىز، مىنە سول كەزدە سەنىڭ اكەڭ اراعا كەلىپ ءتۇستى دە بالامىزدى جامانداپ، قۇدالاردى اينىتىپ جىبەردى. ەگەردە وسى قىساستىعىنا قىساستىق جاساپ، كەك قايتارماسام، براحماننىڭ بالاسى بولماي كەتەيىن دەپ انت ەتكەن ەدىم. ال ەندى كەي نارسەلەردى اڭعارا باستاعان دا بولارسىڭ؟ شىداي ءتۇر، تىڭدا ءبارىن دە، بايىبىنا جەتەسىڭ. كۇلكىلى جايلار دا بار مۇندا!
سەنىڭ كوللەدجدە وقىپ جۇرگەن كەزىڭ، ءسىزدىڭ ۇيگە كورشى بيپروداش چاتتەردجي دەگەن تۇردى! مارقۇم بولدى بيشارا. سول بيپروداش مىرزا كاياست كاستاسىنان شىققان كوشىم اتتى اسا ءبىر سۇلۋ قىز بالانى ۇيىنە پانالاتىپ جۇرەتىن. ول ءوزى وڭ جاقتا وتىرعان كەزىندە ايتتىرعان كۇيەۋى ءولىپ، جەسىر قالعان قىز ەكەن. شاكىرتتەر كوزىنە تۇسىرمەيمىن دەپ كارى براحمان ازاپتانىپ-اق باعىپ ەدى. ءبىراق قارتايعان ادامدى الداپ كەتۋ قيىن با قىزعا؟ كىر جايامىن دەگەن جەلەڭمەن كوشىم ءجيى-جيى توبەگە شىعىپ ءجۇردى. سەن دە توبەدە عانا وتىرساڭ ساباق دايىنداي الاتىن بولدىڭ عوي دەيمىن. سويلەسىپ، تانىستىڭدار ما، ونى وزدەرىڭ عانا بىلەسىڭدەر عوي، دەگەنمەن قىز قىلىعى شالعا كۇدىك سالا بەردى. كوشىم مىنەزى وزگەرىپ كەتتى، ۇيقى، كۇلكى كورمەدى، تاماق تا ىشپەيتىن بولدى. بەينە ءبىر جاۋدىر كوز ديۋانا سياقتى. ءبىر كۇنى ىمىرت الەتىندە قارت الدىندا جايدان-جاي وتىرىپ جىل اپتا الدى.
اقىرى جۇرە كەلە شال سەندەردىڭ توبەدە ءۇنسىز كەزدەسىپ تۇراتىندارىڭدى ءبىلدى. سەن ءتىپتى كوللەدجگە بارۋدى دا قويىپ الدىڭ، تاڭ اتساق بولدى، كىتابىڭدى ۇستاعان قالپىڭ، ءۇي توبەسىنەن ءبىر تۇسپەي قويدىڭ: وڭاشا وتىرىپ دايىندالۋدى جاقسى كورەتىن بولىپ كەتتىڭ عوي وقىستان. بيپروداش ماعان كەلدى، اقىل سۇرادى.
— دادا، — دەدىم مەن وعان. — كوپتەن بەرى بەنارەسكە بارسام دەگەن ويىڭ بولۋشى ەدى. قىزدى مەنىڭ قاراماعىما قالدىر دا اتتانا بەر قاجىلىققا. بالا قامىن مەن ويلايتىن بولايىن.
بيپروداش تاۋاپ ەتەمىن دەپ بەنارەسكە اتتاندى. مەن كوشىمدى باسقا ۇيگە سريپوتي چاتتەردجيدىڭ ۇيىنە كوشىردىم دە، سونىڭ قىزى دەگەن لاقاپ تاراتىپ جىبەردىم. سودان كەيىن نە بولعانىن ءوزىڭ دە بىلەسىڭ. وسىنىڭ ءبارىن ساعان ايتىپ كوڭىلىم جاي تاۋىپ وتىر. ءبۇل اسىلىندا ءبىر قىزىقتى اڭگىمەگە ۇقسايدى عوي. قاعازعا ءتۇسىرىپ، جاريالاپ جىبەرسە تاماشا بولار ەدى. ءبىراق قولىمنىڭ ەبى كەلمەيدى. ءبىر جيەنىم بار ەدى، ازداپ ادەبيەتپەن شۇعىلدانىپ ءجۇر دەپ ەستيمىن، سوعان ايتامىن عوي دەيمىن. ارينە وعان ءوزىڭ كومەكتەسىپ جىبەرسەڭ ءتىپتى تاماشا بولار ەدى، ويتكەنى مۇنىڭ نەمەن تىنعانىنان بەيحابارمىن عوي.
پەريشونحوردىڭ سوڭعى سوزىنە حەمونتو ءمان بەرمەدى:
— ال كوشىم شە، بۇل تويعا قارسى بولمادى ما؟ — دەپ سۇرادى.
قارسى بولعان-بولماعانىن ايتۋ قيىن. ويتكەنى قىز بىتكەننىڭ
ءبارى دە ءارقاشان "جوق" دەگەندى ايتادى دا، "ءيا" دەگەندى.ويلاپ تۇرادى عوي. باسقا ۇيگە اۋىسىپ كەلىپ، سەنى كورمەگەن العاشقى كۇندەردە ول شىركىن جىندانىپ كەتە جازدادى. سودان كەيىن سەن كىمنەن بولسا دا قىزدىڭ قايدا ەكەنىن ءبىلىپسىڭ. سودان بىلاي كىتابىڭدى قولىڭا الىپ كوللەدجگە بارا جاتقان بويدا ۇنەمى اداسىپ سريپوتي ۇيىنەن كەلىپ شىعاتىن بولدىڭ. الدەبىر جوق ىزدەگەن ادامشا، ءۇيدى اينالىپ جۇرە بەرەتىن ەدىڭ عوي. بايقايمىن، سەن وقۋ دەگەندى مۇلدە قويىپ كەتتىڭ. قىزدىڭ ءحالى دە وڭاي بولمادى. ءبىر كۇنى مەن كوشىمدى شاقىرىپ الدىم. "شىراعىم، مەن شالمىن عوي، قىمسىنۋدىڭ كەرەگى نە ماعان، كىمدى ويلايتىنىڭدى بىلەمىن. بالا دا اقىلىنان اداسىپ ءجۇر. مەن سەندەردىڭ بىرگە بولعاندارىڭدى قالايمىن".
كوشىم سولقىلداپ جىلاپ جىبەردى دە، بولمەدەن جۇگىرە شىقتى. سودان كەيىن مەن كەش الەتىندە ءجيى-جيى سريپوتي ۇيىنە بارىپ تۇردىم. كوشىمدى شاقىرىپ الىپ، سەنى ماقتاي بەردىم، بىرتە-بىرتە ول ۇيرەنەيىن دەدى. كۇن سايىن سويلەسە ءجۇرىپ، نەكەلەسۋدەن باسقا جولدى كورىپ تۇرعانىم جوق دەگەندى مەن ونىڭ قۇلاعىنا قۇيا بەردىم. كوشىم مۇنى قاي رەتپەن جاساۋعا بولادى دەگەندى سۇرادى. "سەنىمەن تەكتىدەن شىققان بالا دەپ تانىستىراتىن بولامىن" — دەدىم وعان.
اقىرى ول سەنىڭ پىكىرىڭدى ءبىلۋدى ءجون كوردى. بالانىڭ باسى ونسىز دا قاتىپ ءجۇر. جىعىلعان ۇستىنە جۇدىرىق دەپ ونىڭ ۇستىنە ەندى مىنانى ايتۋدىڭ قاجەتى جوق، دەدىم مەن. ءىس ساتىمەن اياقتالسا، ءبارىڭ دە باقىتتى بولاسىڭدار. ەش ۋاقىتتا ەشبىر ادام بىلمەيتىن سىردى اشىپ، سورلىنى ءومىر باقي ساندالتىپ جىبەرەتىن نەڭ بار؟ كوشىم مۇنى ءتۇسىندى مە، جوق پا، مەن ونى بىلە المادىم. كەيدە ول جىلايتىن، كەيدە ءتىلسىز تومسارا وتىرىپ قالاتىن. اقىر سوڭىندا مەن وعان: "امال قانشا، باسقا شارا جوق"— دەدىم. تاعى دا ونىڭ تىنىشى قاشتى. وسىنداي حالدە مەن ساعان سريپوتيدىڭ اتىنان وسى قىزعا ۇيلەن دەگەن ۇسىنىس جولدادىم. سەن ىلە كەلىسىمىڭدى بەردىڭ. ءبىز ءسويتىپ توي جابدىعىنا بايلانىستى جايلاردى سويلەستىك. ءبىراق توي بولاردىڭ الدىندا كوشىم ءتىپتى ۇرەيى ۇشىپ، بەيمازا بولىپ كەتتى. قايتسە دە ءتىلىن تابا المادىم. ول مەنىڭ اياعىما كەلىپ جىعىلدى. "دادا، بۇلاي بولۋى مۇمكىن ەمەس، سۇمدىق قوي بۇل!". مەن وعان بىلاي جاۋاپ بەردىم: "ول نە دەگەنىڭ! ءبارى دە كەلىسىلىپ، شەشىلىپ قويدى، مەن نە بەتىمدى ايتامىن!". "جۇرتقا ءولىپ قالدى دە، ءسويتىپ مەنى باسقا ءبىر جاققا الىپ كەت"، — دەپ جالىندى كوشىم. "ال جاقسى، سوندا انا بالانىڭ ءحالى نە بولماق، — دەپ سۇرادىم مەن، — ول ءقازىر پەيىشتە جۇرگەندەي، ويتكەنى كوپتەن بەرى زارىعا اڭساعانىم ەرتەڭ كەلەدى دەپ ويلايدى. سونىڭ ۇستىنە مەن بارىپ سەنى ءولىپ قالدى دەمەكپىن. ەرتەڭىنە قايتا وزىڭە كەلىپ ونىڭ ولگەنىن حابارلاۋىم كەرەك پە سوندا؟ سودان كەيىن ءدال سول كۇنى مىنا جازعان قۇلاعىم سەنىڭ ولگەنىڭدى ەستىمەك قوي. قالاي دەپ ويلايسىڭ، وسىنشاما جاسقا كەلىپ موينىما ەكى بىردەي ادامنىڭ قانىن جۇكتەۋىم كەرەك پە سەنىڭشە؟".
وسى اڭگىمەدەن كەيىن ءبىر ءساتتى كۇنى تاماشا توي بولدى. مەن وز پارىزىمدى وتەدىم. ءسويتىپ كۇنامدى جۋدىم. سودان كەيىنگى وقيعانى ءوزىڭ دە بىلەسىڭ.
— كەرەك دەگەنىڭدى ىستەپ تىندىرعان ەكەنسىڭ. ءبىراق مۇنى نەگە جاريا ەتتىڭ؟— دەپ سۇرادى حەمونتو.
كىشى قارىنداسىڭدى كۇيەۋگە بەرگەلى جاتىر دەگەندى ەستىدىم مەن. سودان كەيىن ءبىر براحماننىڭ ۇرپاعى قاجەت بولعان سوڭ قۇرىپ كەتىپ ەدى. ەندى مىنە تاتى دا ءبىرى قاتەردە ءتۇر. ولاردى بۇل باقىتسىزدىقتان ساقتاپ قالۋ پارىز ماعان دەگەن ويعا كەلدىم. سول سەبەپتى حەمونتونىڭ شۋدرا قىزىنا ۇيلەنگەندىگى جايىندا مەن دە دالەل-بالەكتەر بارىن ايتىپ حات جازدىم.
حەمونتو ءوزىن زورعا ۇستاپ وتىردى:
— ەگەر دە مەن كوشىمدى تاستايتىن بولسام، قايتەسىڭ؟ قامقورشىسى ءوزىڭ بولماقسىڭ با؟
— ىستەرىمدى ىستەپ تىندىردىم مەن. كۇيەۋى تاستاعان ايەلدەردىڭ قامىن ويلاۋ مەنىڭ پارىزىم ەمەس. مەن حەمونتو بابۋعا مۇز سالعان كوكوس سۋىن اكەپ بەرەيىن، ىشەتىن بول.
حەمونتو سول ءبىر مۇزداي سالقىن قوناقجايلىلىقتىڭ اقىرىن كۇتپەي-اق تۇرەگەلدى.
IV
ارادا بەس كۇن ءوتتى. تاستاي قاراڭعى ءتۇن. توعان جاعاسىنداعى ليچۋ اعاشى قارا قوڭىر اسپان اياسىندا دۇڭكيە قاراۋىتادى. قۇستار سايابىر تاپقان. تەك وڭتۇستىك جەلى عانا قاراڭعىلىق قۇشاعىندا ويناق سالادى.
الدەبىر سىر-جۇمباقتى شەشپەكشى مە، كىم ءبىلسىن، ايتەۋىر اسپان كەڭىستىگىنەن قارا ءتۇندى ءتىلىپ جۇلدىزدار سىعالايدى.
جاتار بولمەدە جارىق جوق؛ حەمونتو تەرەزە الدىنداعى كەرەۋەتتە وتىرىپ تۇڭعيىق ءتۇن قاراڭعىلىعىنا كوز سالادى. ەدەندە ونىڭ اياعىن قۇشىپ، ەتپەتىنەن ءتۇسىپ كوشىم جاتىر. ۋاقىت توقتاپ تىنىپ قالعانداي. شايقالماي، تومسارا تۇنعان مۇحيت ىسپەتتەس. بەينە ءبىر كوزگە كورىنبەس عايىپ ەرەن سۋرەتكەر كەلىپ مىنا ءتۇننىڭ ۇلان-عايىر پولوتنوسىنا تاڭعاجايىپ سۋرەت سالىپ كەتكەن سياقتى: اينالا ءولىم، ورتادا قازى، ال ونىڭ اياعىندا كۇناكار ايەل جاتىر.
تاعى دا اۋىر باسقان اياق دىبىسى ەستىلدى. حوريحور مۇككەردجي ەسىككە تاياندى:
— ايتقانىما كوپ ۋاقىت ءوتتى، كۇتە الماي ەندى. الاستا ۇيدەن انا ايەلدى!
— سونى ەستىگەن كوشىم ءبىر سوت حەمونتو اياعىن قىسا ءتۇستى. ءوز ومىرىمەن قوش ايتىسقان پەندەدەي، ەرنىن تيگىزىپ ءسۇيىپ الدى دا تۇرەگەلدى.
حەمونتو دا كوتەرىلە بەردى.
— مەن ايەلىمدى تالاق ەتە المايمىن!
— سەن نەمەنە، اتا عۇرپىن، كاستالىق شاريعات جولىن بۇزباقپىسىڭ سوندا؟ — دەپ دىڭگىرلەدى حوريحور.
— كاستا دەگەندى تانىمايمىن مەن!
— وندا سەن دە جوعال، كوزىمە كورىنبە مەنىڭ!
اۋدارعان س.شايمەردەنوۆ
You Might Also Like
