ارينە، ارينە
... تاعى بىردە ايداش كورشى اۋىلعا مال ۇرلاۋعا كەلەدى. ەلدىڭ الدى جاتىپ، ارتى وياۋ ەكەن. بۇل جولى دا قاپىسىن تاۋىپ، ۇستاپ الادى. ۇرىپ-سوعىپ، بايلايىن دەپ جاتىپ، تاعى دا:
— كىم جىبەردى؟ قاي اۋىل؟ ءاتى-جونىڭ كىم؟ — دەپ سۇرايدى.
نە سۇراسا دا الگى ۇرى «ارينە، ارينە» دەي بەرىپتى. «كىم جىبەردى» دەسە «ارينە»، «اتىڭ كىم؟» دەسە «ارينە» دەيتىن كورىنەدى.
اۋىل ادامدارى:
— قوي، قۇرىسىن، قاراڭ وشكىر. ادەيى اۋىلى «مالدى السا الار، الماسا ۇستالار» دەپ تەنتەگىن جىبەرگەن عوي. مۇنى قايتەمىز، — دەپ بوساتىپ جىبەرەدى. بوسانىپ اتىنا ءمىنىپ، ءسال ۇزاعان سوڭ ايداش:
— «مالعا كەلگەن ۇرى ەدىك، «ارينەمەن» قۇتىلدىق»، — دەپتى.
اۋىل ادامدارى سانىن ءبىر-اق سوعىپتى.
You Might Also Like
-
بۇرىن ءبىر اتاعى جەر جارعان اتى شۋلى ايقوزى دەگەن ۇرى بولسا كەرەك. ول كەزدە كورشىلەرىنە دە الىس-جاقىن دەپ قاراماي تىنىم بەرمەپتى. جانە جورتۋىلدان قايتقاندا جولى بولمايتىن كۇنى جوق ەكەن. ءبىراق «...
