جان قايدا ادىلەتتى ىزدەيتۇعىن،
ادامشىلىق اتاقتى كوزدەيتۇعىن.
تىرلىك پەن ولگەن كۇندى بىردەي ويلاپ،
ەكى جايدان كۇدەردى ۇزبەيتۇعىن.
ارامعا ازعىرعاندى سەزبەيتۇعىن،
ارام ويدىڭ قيالىن كەزبەيتۇعىن.
كورىنە شايتان كەلىپ ازعىرسا دا،
ادامدىق، ار يماننان بەزبەيتۇعىن.
ناشاردى، مومىنداردى ەزبەيتۇعىن.
ارامدىق تەڭىزىندە جۇزبەيتۇعىن.
ايتىلعان ۋاعادانى بەرىك ۇستاپ،
اينىما، مىلجىڭ ءسوزدى ەزبەيتۇعىن.
باعالاپ «التىن»، «كۇمىس»، «جەز» دەيتۇعىن،
بايلاۋلى سونىڭ ءسوزى — ءسوز دەيتۇعىن،
ايتقانى، ىستەگەنى اقتىق جولى،
قۇرۋلى ەلدە ءادىل تەز دەيتۇعىن.
ونداي جان ويلاۋشى ەدىك مولدا بولار،
تەڭ باسقان ءتورت اياعىن جورعا بولار.
كەدەي، باي، حاجى، تورە — ءبارى ءبىر ءباس،
تەڭىزدەي الەم قانعان وردا بولار.
بۇل كۇندە مولدا اتاۋلى سورعا بولار،
كەدەي، مومىن تۇسەتىن تور دا بولار.
ناشار بولساڭ شىعارماي جانازاڭدى،
مالىڭ بولسا، بۇركىتتەي قولدا بولار.
اينۋدى، ازعىندىقتى مولدا باستار،
ءسوزى وڭدى، ءىسى جاۋىز، ارام ناستار.
باسقاعا «پالەن ەت» دەپ بۇيىرعانىن،
ءوز باسى ومىرىندە قىلماي تاستار.
مولدانى ول سەكىلدى كوردى كوزىم،
بۇزاتىن ءوزى ايتقان باتا ءسوزىن.
باسقاعا شاريعاتتى سۋشا اعىزىپ،
ءوزى ونى ىستەمەيتىن سوقىر سەزىم.
قىز دا كوپ سىرتى سۇلۋ، بەتى جاقسى،
ءبىر كەرگەندە دەگەندەي «ءمىنىم تاپشى».
البىرت كوڭىل ارمان عىپ، ۇمتىلاتىن:
«قولىڭ جەتسە ايانباي، ۇستاپ باقشى».
قىز جايىن كىم بىلەدى جاقىنداسپاي،
وي تۇكپىرىن اقتارىپ، سىرىن اشپاي.
ىشىندە يت ولىگى جاتقان قىز كوپ،
كورگە بىرگە تۇسەتىن بەتىن اشپاي.
سونىق ءبىرى حاليما مولدا قىزى،
بەتكە شىقپاي كومىلگەن جۇرەك سىزى.
باي تاڭداماي، مال تاڭداپ، نەكە بۇزعان،
بۇيىرماي باتالىعى، ءدامى-تۇزى.
ازعىرعان الدە اكەسى قۇلقىن ءۇشىن،
الدە ءوزى، كىم ءتىنتىپتى ونىڭ ءىشىن.
حاليوللادان جاقىپتى ارتىق كورىپ،
سۇيگەنى تاڭ قالامىن قانداي ءپىشىن.
قارا سۇر ادام ەدى، تاپال بويلى،
مال جاندى، باققا قۇمار، ارام ويلى.
نە كورىك، نە سىمبات جوق، قارا كوجەك،
نە ءسۇيدى، قىزدىڭ كوزى نەگە تويدى؟
الدە ونى جاستىق پا ەكەن قۋالاعان،
قولعا تۇسكەن پۇشپاقتى ۋقالاعان؟
نەمەسە، سايقال جاقىپ ەبىن تاۋىپ،
قاڭعىرتىپ قىزدىق باسىن دۋالاعان.
قىز عوي دەپ ويلاۋشى ەدىك كورىپ سىرتتان،
شىقتى عوي قاتىن بولىپ ەلدى قۇرتقان.
مىسىقشا كوپ كوزىنشە كوزىن جۇمىپ،
ءتۇن بولسا، تىشقان اۋلاپ، تۇندە جورتقان.
قايعىرما ونداي قىزعا كەتسە-داعى،
قاتىنسىز كۇنىڭ سولاي وتسە-داعى.
«مەنسىنبەدى» دەگەن ءسوز ەتتەن ءوتىپ،
نامىس قوزعاپ، سۇيەككە جەتسە-داعى.
تابىلار تاعى سونداي قارا قاتىن،
سۇيىسكەن ماحابباتى ودان جاقىن.
سىرتى سەندە، ىشىندە باسقا جاتسا،
سول ەمەس پە ناعىز سور كەساپاتىڭ.

---