جىگىت تاڭداۋدىڭ شەبەرى
— و-و-و!.. — دەپ شۋ ەتە قالىستى ءبارى. سويتەتىندەرىن ءوزىم دە ءبىلىپ كەلە جاتقانمىن.
— ءوزى ساعان قالامپىردان باسقا ەشتەڭە سىيلامايدى ەكەن. تالعامىڭدى بىلمەيدى-اۋ شاماسى، — دەدى لاۋرا كوزدەرىن قولىمداعى گۇل شوعىنان ايىرا الماي. — ءبىراق بۇل جولى قىزىلىن تاڭداعان ەكەن.
ءسويتىپ ايتاتىنىن بىلگەنمىن. ءوزىمنىڭ ءوڭىم دە سول ساتتە وسى قىزىل قالامپىرعا جەدەعابىل بولىپ تۇتانىپ كەتسە كەرەك. ايناعا قاراماي-اق ءبىلىپ تۇرمىن.
— قىزدار، قاراڭدارشى ەندى! ءبىزدىڭ باقىتكۇل بۇگىن قانداي ادەمى بولىپ كەتكەن. باقىتتى بولعانى سونداي، ەكى بەتى ءتىپتى الاۋلاپ جانىپ تۇر عوي...
اۋىزى جەڭىلدەۋ گۇلميرانىڭ دا وسىلاي دەپ ءبىر لەپىرتىپ تاستايتىنىن بىلگەنمىن. جاڭا كەڭسەگە كەلە جاتقانىمدا، «مەنىڭ وسى قالپىما كىم قالاي قارار ەكەن؟ بىرەۋلەردەن ۇيات بولىپ جۇرمەي مە؟» دەگەن وي ەرىكسىز كەس-كەستەپ تۇرىپ الدى ەمەس پە؟ سوندا ءارقايسىسىنىڭ ايتار ءسوزىن، كورسەتەر قىلىعىن وزىمشە نوبايلاپ قويعانمىن. مەنىڭ سول دولبارىم بويىنشا، قىزمەتتەس قىزداردىڭ اراسىنان ءلام-ميم دەپ ءتىس جارماي قالاتىنى بىرەۋ-اق بولۋعا ءتيىستى. سول ويىم كەلدى دە قويدى، ءتور جاقتى تولتىرىپ وتىراتىن تۇكسيگەندەۋ قارا تورى، ەتجەڭدى قىز نۇرگۇل مەن جاققا قاراي موينىن ەرىنە بۇردى دا، تىرس ەتىپ، ءۇن شىعارۋعا جارامادى. جوبام ءدال كەلدى، وسى بايعۇس مەنىڭ باقىتىما ازداپ ءىشتارلىق جاسايتىن سياقتى.
— سەن ەندى وسىلاي ءبارىمىزدىڭ ىشەگىمىزدى سوزىپ، شارشاتا بەرمە. جەتەدى ەندى، ونىمەن ءبىزدى تانىستىرۋىڭ كەرەك، — دەدى اسەل نىقتاي سويلەپ. — سولاي ەمەس پە، قىزدار؟ مىسالى، مەن ءوزىمنىڭ جاقىن پودرۋجكامنىڭ قانداي جىگىتپەن ءجۇرىپ جۇرگەنىن بىلگىم كەلەدى.
بۇل مەن ءۇشىن توسىن اڭگىمە ەدى. ءبارىن كۇتكەن كەزدە وسىنداي اڭگىمە شىعادى دەپ ويلاي الماي قالعانىم قالاي؟ ونسىز دا الاۋلاپ تۇرعان بەتىم تاعى دا شىم ەتە تۇسكەندەي بولدى. مەنى سەلت ەتكىزگەنى — ەكى ماسەلە. بىرىنشىدەن، جىگىتتى تانىستىرۋ كەرەك ەكەندىگى. بۇرىن دا شەت جاعالاپ ويىمدا جۇرگەن نارسە ەدى. ەكىنشى مەنى تاڭ قالدىرعانى — اسەلدىڭ مەنى «ەڭ جاقىن پودرۋجكام» دەگەنى. كەز-كەلگەندى بويىنا جۋىتىپ، شەنىنە الا بەرمەيدى، ايتپەسە وسى وتىرعان قىزداردىڭ قاي-قايسىسى دا ونىڭ دوستىق كوڭىلىنە كەت ءارى بولا قويمايتىنى انىق. ول سياقتى ءوزى كورىكتى، ءوزى اقىلدى، ءوزى سارتىلداتىپ ءبارىن ءبىلىپ تۇرعان مۇنداي بويجەتكەنمەن كىمنىڭ دوس بولعىسى كەلمەيدى دەيسىڭ. قاي ماسەلەنى سۇراساڭ دا، تاقىلداپ تۇرعان جاۋابى قاشاندا قالتاسىندا، ويىڭدى مازالاعان كەز-كەلگەن سۇراققا جاۋابى دايار. سوندىقتان بولار، اركىمنىڭ قولى جەتە بەرمەيتىن بەدەل دەگەن جارىقتىق باسقامىزدان بۇرىن ەڭ الدىمەن وسى اسەلدى اداسپاي-اق تەز تاۋىپ الا قويادى. اسىرەسە وسى ۇجىمنىڭ ىشىندە.
ويتكەنى اسەل كەز كەلگەن تىعىرىقتان شاپشاڭ جول تاۋىپ الا قوياتىن ەرەكشە جاراتىلعان جان. قۇلاق ءتۇرىپ وتىرساڭ، ايتقان سوزدەرى كوڭىلىڭنىڭ تۇپكىرىندەگى ويلاردى تاپ باسىپ جاتادى. مەنىڭ ءوز باسىمنىڭ «راس-اۋ ونىسى» دەپ ءۇنسىز مويىندايتىن كەزدەرىم از ەمەس. وسى وتىرعان قىزداردىڭ قاي-قايسىسى دا، ءتىپتى انا مەنىڭ جىگىتىم جايلى اڭگىمە بولا قالسا، قاراداي تۇكسيىپ، ايدىنىن سىرتقا سالا قوياتىن ەتجەڭدى نۇرگۇل دە ونىمەن ساناسپاي تۇرا المايدى. وسى بەسەۋىمىزدىڭ زاڭدى باستىعىمىز نۇرگۇل ەمەس، كەيدە وسى اسەل سياقتى كورىنىپ كەتەتىنىن قايتەرسىڭ.
مەنىڭ باعامداۋىمشا، اسەل — بۇل ومىردەن نەنى قاجەت ەتەتىنىن جاڭىلماي، تاپ باسا قوياتىن ادام. ءوز باسىم وسى بىرگە ىستەيتىن ءبىر جارىم جىل ىشىندە ءبىر جاڭساق باسقانىن، جاعىنىڭ جاڭىلعانىن كورمەپپىن. مەن ونىڭ قاسىندا وتىرىپ، ءتىپتى ءجىپ ەسە الامىن با دەسەڭشى. شىنىن ايتۋ كەرەك، جىگىتىم بار دەپ ىشتەي مارقايعانىممەن، كوركىم دە ونشا ەمەس قوي.
— شىنىندا دا، — دەپ قالدى جەڭىل اۋىز گۇلميرا دا قاراپ تۇرماي، — الداعى سەنبىدە ۆەچەر جاسايمىز عوي. داۆاي، سەن جىگىتىڭدى سوعان الىپ كەل. ءبارىمىز كورەيىك، تانىسايىق.
— بىلمەيمىن، — دەدىم مىڭگىرلەي سويلەپ. — قالاي بولار ەكەن؟..
— ءدال ويىمنان شىقتىڭ، گۋليا، — دەدى اسەل اي-شايعا قاراتپاستان، باستىرمالاتىپ سويلەي جونەلدى: — قالاي بولار ەكەن دەگەندى قوي. ءبىتتى، الىپ كەلەسىڭ. ۆسە..
شەگىنەرگە جول قالماعانى انىق.. قىزداردىڭ ۇسىنىسىنا بوركىن اسپانعا اتىپ، اتتانداماعانىمەن، ومارباي قۋانا-قۋانا كەلىستى. جولاي قالاي تانىستىرسام ەكەن دەپ قيپاقتاۋمەن بولدىم. ءبىز كەلگەندە، كەش ەندى باستالايىن دەپ جاتىر ەكەن. ءبىزدىڭ كەلگەنىمىز قۇلاقتارىنا تيىسىمەن، قىزداردىڭ ءبارى ەسىككە قاراي شۋىلداسىپ لاپ قويدى. مەن تانىستىرايىن دەپ اۋزىمدى اشا بەرگەنىم سول ەدى:
— ومارباي، — دەدى جىگىتىم سالتاناتتى تۇردە.
— بىلەمىز. باسە، وسال جىگىتپەن جۇرمەسە كەرەك-تى ءبىزدىڭ باقىتكۇل، — دەگەن لەبىزدى ايتىپ ۇلگىرگەن، ارينە، اۋزى شاپشاڭ گۇلميرا.
— ءتاپ-تاۋىر جىگىت ەكەن، — دەدى ءبىر قاعابەرىستە لاۋرا.
— ءيا، جامان بالا ەمەس... ءوزى ءتىپتى سۇيكىمدى دە سياقتى. كەشتىڭ اياعىنا دەيىن جاقىن تانىسا تۇسەرمىز ءالى.
قوناقتاردىڭ قاتارى جاڭا جىگىتتەرمەن ءتولىعاتۇستى. ولاردىڭ كەيبىرەۋى ماعان بۇرىننان تانىس تا. جاستار باس قوسقان كەش قاشان كوڭىلسىز بولۋشى ەدى، اباي اتامىز ايتقانداي، «اساۋ توي، تەنتەك جيىن وپىر-توپىر» بارعان سايىن كۇشەيىپ، قارقىن الىپ بارا جاتتى.
اس ۇيدە قىزدارمەن اڭگىمەلەسىپ تۇر ەدىم، تاباق كوتەرىپ لاۋرا كىردى:
— وماربايىڭدى تەزىرەك قۇتقارماساڭ، بولاتىن ەمەس. انا اسەل ميىن جەپ قوياتىن ءتۇرى بار.
زالدىڭ ءبىر جاق بۇرىشىندا تۇرعاندارىن بايقادىم. كەشتىڭ كوڭىلدى ىردۋ-دىردۋى ولارعا اسەر ەتپەگەن سىڭايلى. ەزۋلەرىنەن كۇلكى، قاباقتارىنان جارقىل بايقالمايدى. ەكەۋارا اڭگىمەلەرى الدەقانداي سولعىنداۋ بولىپ كورىندى.
— جاعدايلارىڭ قالاي؟ — دەدىم قاستارىنا ءسال-پال جاسقانا باسىپ كەلىپ.
— تاماشا، — دەدى اسەل سول بايسالدى ءوڭىن ونشا جىبىتە قويماي. — سەن قىزعانىپ قالىپ جۇرمە. جاي سويلەسىپ وتىرمىز. ءبىر ءسات ساعان دا كەزەك بەرەيىن ەندى...
ءسويتتى دە، سوزالاڭداي كوتەرىلىپ، گۇجىلدەسىپ تۇرعان قالىڭ توپقا قاراي قادام باستى.
— ءيا، قالاي ەكەن مەنىڭ پودرۋگام؟ — دەدىم ەكەۋىمىز وڭاشا قالاسىمەن، باسقا ءسوز اۋزىما تۇسپەي.
— سوڭعى رەت مەكتەپتە وقىپ جۇرگەنىمدە تەرگەدى-اۋ دەيمىن مەنى. سەنىڭ بۇل پودرۋجكاڭ ءوزى قاۋىپسىزدىك كوميتەتىندە ىستەمەي مە؟
جاستاردىڭ ساۋىق كەشى قاشان ەرتە تاراۋشى ەدى. ومارباي ەكەۋىمىز سوندا دا شارشاعانىمىز جوق، سەرگەك قايتتىق.
دۇيسەنبى كۇنى كەڭسەگە كىرگەنىم سول ەدى، اسەل كومپيۋتەردەن باسىن كوتەرىپ الدى دا، ماعان يەك قاقتى. «ايتاتىن اڭگىمە بار» دەدى سوسىن. ەكەۋىمىز ەكىنشى قاباتتاعى شاعىن كافەگە تۇستىك.
— ءيا، مەنىڭ نە ايتقالى وتىرعانىمدى ءوزىڭ دە ءتۇسىنىپ تۇرعان شىعارسىڭ، — دەدى ايبىندى قۇربىم شىرىن تاياقشاسىنا ەندى ەرىن تيگىزە بەرگەن كەزدە. مەن قۇر كوزىمدى جىپىلىقتاتتىم. — ەندەشە بىلاي. سەنىڭ انا الدەقانداي قىلىپ جۇرگەن وماربايىڭ...
— ءيا، — دەگەن كەزدە جۇرەگىم سۋسىلداپ تومەن ءتۇسىپ بارا جاتقانداي بولدى.
— وماربايىڭ ساعان لايىق ەمەس.
بۇل مەن مۇلدە كۇتپەگەن اڭگىمە ەدى. وكشەمە قاراي قۇلديلاپ كەپ بەرگەن جۇرەگىم ورتا جولدا ءبىر جەردە سولق ەتىپ، توقتاي قالعانداي بولدى. ەپتەپ ەسىمدى جيىپ العاننان كەيىن قايتا-قايتا ۇستەمەلەي بەرگەنىم:
— نەگە؟ — دەگەن جالعىز سۇراق. — ول ءوزى مەن تۋرالى ساعان بىردەمە ايتتى ما؟ الدە...
— جوق، ول سەن جايلى ءبىر جامان نارسە ايتىپ كورسىن. تاناۋىن بەت قىلايىن. اڭگىمە وندا ەمەس.
— ەندى نەدە؟
— مەنىڭ كوڭىلىمە قونباي تۇرعانى — سول وماربايدىڭ اينالىساتىن تىرشىلىگى، ىستەيتىن ءىسى.
— ول كاناليزاسيالاردى جوندەيدى.
— مىنە، ماسەلە وسىندا عوي. ءوزىڭ دە ايتىپ تۇرسىڭ.
— وندا تۇرعان نە بار؟ جامان جۇمىس ەمەس. ايلىعىن دا ۋاقىتىندا الىپ تۇراتىن كورىنەدى.
— بەرى قاراشى، باقىتكۇل. ول عوي، كاناليزاسيالاردى جوندەيدى ەكەن. بىلايشا ايتقاندا كادىمگى سانتەحنيك. ال سەن ءجا دەگەن ەكونوميسسىڭ. ماركەتينگتى ءبىلىمىڭدى تاعى جەتىلدىرىپ ءجۇرسىڭ. سوندا عوي ەكەۋىڭنىڭ ارالارىڭ جەر مەن كوكتەي. سولاي ەمەس پە؟ سونى بايقاۋىڭا بولادى عوي باسقاسىن بىلاي قويعاندا.
— ە، وندا تۇرعان نە بار؟ ەڭ باستىسى قاتار جۇرگەندە ەكەۋىمىزگە دە جاقسى بولسا بولدى ەمەس پە؟
— باقىتكۇل، جارايدى سەنىڭ اۋىلدىڭ قىزى ەكەنىڭدى تۇسىنەم. قالانىڭ جاعدايىنا ءالى ۇيرەن بەي كەلە جاتقان شىعارسىڭ. ءبىراق ەندى سونشالىقتى اڭقاۋ بولۋ كەرەك پە؟ سەن ۇدايى ءوسىپ كەلە جاتقان بۇگىنگى زاماننىڭ ادامى ەمەسسىڭ بە؟ جوعارى ءبىلىمدى مامانسىڭ. ونىمەن شەكتەلىپ قالماي، تاعى ءبىلىمىڭدى جەتىلدىرگىڭ كەلىپ ءجۇر. كوزىڭ اشىق. ينتەرنەت ارقىلى جەر دۇنيەنى شارلايسىڭ. ال ول...
— نەمەنە ول؟ — دەگەن كەزدە داۋىسىم دا قاتتىراق شىعىپ كەتتى-اۋ دەيمىن. ءبىراق جوپشوڭكىگە ساسىپ، جۇيكەسىنە يە بولا الماي قالاتىن اسەل مە، وزىنە سەنىمدى نىق ۇنمەن ءسوزىن ءارى قاراي ساباقتاي ت ءۇستى:
— ول سول بۇگىنگى دەڭگەيىنەن شىعا الماي، قالىپ قوياتىن ادام. ۋاقىت وتكەن سايىن ەكەۋىڭنىڭ ارالارىڭ الشاقتاي بەرەدى. قاشان ايتتىڭ دەمە. سونان اقىر سوڭىندا وسىنداي جىگىتپەن جۇرگەنىڭە ءوزىڭ ۇيالاتىن بولاسىڭ. ءتىپتى وكىنۋىڭ دە مۇمكىن.
بۇل مەن مۇلدە كۇتپەگەن اڭگىمە ەدى. باسىم سالبىراپ، جانارىم جاسقا تولىپ كەتتى عوي دەيمىن. ويتكەنى كوز الدىم جاۋىندى كۇنگى تەرەزەدەي بولىپ بۇلدىراپ بارا جاتتى. تىعىلىپ جىلاپ جىبەرمەسەم نەعىلسىن. مەن وسى كۇيزەلىسىمدى اسەل، ارينە، بايقادى. ونىڭ مەنى دەرەۋ سابىرعا شاقىرۋى بەكەر دەيمىسىڭ:
— بەرى قارا، باقىتكۇل. دوس جىلاتىپ ايتادى، دۇشپان كۇلدىرىپ ايتادى دەگەن. بايقايمىن، سەن وعان ءالى باسىڭدى بەرەتىندەي بولىپ عاشىق بولا قويماعان سياقتىسىڭ. اشەيىن دەجۋرنىي جىگىت رەتىندە عانا ءجۇرىپ جۇرگەن سياقتىسىڭ. ساعان وڭاي بولمايتىنىن دا سەزەمىن. ءبىراق بۇدان ءارى تەرەڭدەمەي تۇرعاندا، باسىڭدى اجىراتىپ ال. ويتكەنى ەكەۋىڭ ءبۇيتىپ جۇرە بەرسەڭدەر... مۇنداي ءجۇرىستىڭ بولاشاعى بار دەپ ايتا المايمىن-اۋ.
وسىدان كەيىن اسەلگە قارسى ءلام-ميم دەپ جاق اشا الماي قالدىم. كۇنى بويى ويلاعانىم تەك وسى اڭگىمە. ىشتەي اسەلمەن تالاسىپ قالامىن دا، ونىڭ سول ءبىر ايتقان سوزدەرىن قايتادان ساراپقا سالامىن. ايتىپ وتىرعانى شىندىق سياقتى بىلاي قاراپ تۇرساڭ. شىن-اۋ... مەن ءۇشىن وتە اۋىر نارسە، ءبىراق شىندىق. قالاي اقتاسام دا، ومارباي ەكەۋىمىزدىڭ ارامىزدا وزدەرىمىز اشىپ ايتپاعان، تالقىعا سالماعان، ءتىپتى سولاي بولادى-اۋ دەپ تە ويلاماعان ءبىر بوگەسىن جاتقانداي كورىنۋشى ەدى. سويتسەم، ول وسى ەكەن-اۋ.
كۇنى بويى ويلادىم دەيمىن-اۋ، ول ويلاعانىم جاي عانا ەكەن، ەڭسەمدى باسقان اۋىر سەزىمنىڭ باس كوتەرتپەستەن، تىنىس الدىرماستان، يەكتەپ العانى تۇنگە قاراي. راس ايتىپ وتىرعانى. باسقا بىرەۋ بولسا، بالكىم، پىسقىرماس تا ەدىم. ال اسەل... اسەلدىڭ قاتەلەسۋى مۇمكىن ەمەس.. ءبارىمىز ونىڭ پىكىرىمەن ساناسۋعا، ايتقانىن ورىنداۋعا داعدىلانىپ كەتكەنبىز. ءبولىمنىڭ باستىعى نۇرگۇل بولعانىمەن، اسەل ءبارىمىزدىڭ بەيرەسمي جەتەكشىمىز ءتارىزدى ەمەس پە. ونىڭ كەيبىر سوزدەرىن وزىنشە سىناپ-مىنەپ جۇرگەنىمەن، ۇجىمداعى نەگىزگى باقتالاسى نۇرگۇلدىڭ ءوزى دە ىشتەي مويىندايدى. ال وتكەن جولى ول مەنى ءوزىنىڭ ەڭ جاقىن دوسىم دەپ ايتتى عوي. ول بۇلايشا اشىپ تاستاماس دا، وسىناۋ اقىلدى دا اسەم قىزدى ىرقىمنان تىس مويىنداپ كەلگەنىم قايدا. ەندەشە ونىڭ قاتەلەسۋى... مۇمكىن ەمەس.
مەن وسىلاي دەپ ۇيعاردىم. وماربايمەن قارىم-قاتىناسىمدى كۇرت تىيعانىم سول اڭگىمەدەن بىلاي قاراي. ونىڭ مەن ءۇشىن تاڭداپ ساتىپ العان گۇلدەرى ءتيىستى جەرىنە جەتپەي، كوكتەي سولىپ جاتتى. تەلەفونمەن دۇرىس سويلەسپەيمىن، سمس-پەن ۇزاق جازعان نەتۇرلى حاتتارىنا جاۋاپ بەرمەيمىن. كەڭسەنىڭ ەسىك الدىندا سارىلىپ، ۇزاق توسىپ تۇرعانىن كورسەم دە، عيماراتتىڭ ارتىنداعى قوسالى ەسىكتەن شىعىپ كەتۋگە بوي ۇيرەتە باستادىم.
— نە بولدى ساعان؟ — دەدى ءبىر كۇنى لاۋرا ماعان ۇكى كوزدەرىن جىپىلىقتاتا، تاڭدانا قاراپ. سەزىكتى سەكىرەر دەگەن عوي:
— نە بولعانى قالاي؟ — دەپپىن جۇلىپ العانداي.
— گۇلىڭ قايدا؟ ومارباي ەندى ساراڭدانا باستاعان با، نەمەنە؟ مىنە، نەشە كۇن بولدى جۇمىسقا قۇرقول كەلە باستاعانىڭا. نە بولدى؟...
— ومارباي... — دەي بەردىم دە، ءتىلىمدى جۇتىپ قويعانداي ءمۇدىرىپ قالدىم.
— سەن نە، وماربايمەن جولىعۋدى قويعانسىڭ با؟ — دەدى مۇندايدا كولدەنەڭ ءسوزدى قالت جىبەرە قويمايتىن اسەل كومپيۋتەردەن باسىن جۇلىپ الىپ.
— ءيا... نە جوق.... ءقازىر كەزدەسپەيتىن بولدىم.
— وي، جارايسىڭ! — وسىلاي دەدى دە، اسەل ۇشىپ تۇرىپ، مەنىڭ قاسىما كەلدى. — مەنىڭ اقىلىمدى تىڭداعانىڭ ءجون بولعان. ارينە، باستاپقىدا ساعان اجەپتاۋىر قيىن بولادى. ءبىر ءتۇرلى قيمايتىنداي كورىنەسىڭ. ءبىراق ۋاقىت ەمشى دەيدى عوي، كەلە-كەلە، ونى ۇمىتاسىڭ. تەك ەندى وزىڭە لايىقتى جىگىتتى قاراستىرا ءجۇرۋ كەرەك.
«ۇمىتاسىڭ» دەۋ ايتقانعا وڭاي-اق، ال مەنىڭ وسى كۇندەردىڭ ىشىندە قانداي حالدە جۇرگەنىمدى بۇل اسەل بىلسە عوي. ۇيقىنىڭ بىلاي قويعاندا، تاماققا دەگەن تابەتىمنىڭ ۇشتى-كۇيلى قايدا كەتە قالعانىن دا بىلمەيمىن. وتكەندە مامام بەرىپ جىبەرگەن قازىنى ءبىر كەرتىپ كەسسەم دە، اۋزىما سالا المادىم دەسەم، بۇل اقىلدى قىز سەنەر مە ەكەن؟ راس، مەن وماربايعا ولە عاشىق ەمەسپىن، كۇيىپ-جانىپ اكەتىپ بارا جاتقان ەشتەڭەم دە جوق. سوندا ودان سانالى تۇردە باس تارتقاننان كەيىن مەنىڭ اياق استىنان مىنانداي كەپكە ءۇشىراعانىمدىى قاي قيسىنعا جورۋعا بولادى؟ تۇسىنە المايمىن. ونى ىشتەي ىزدەيتىنىمدى ايتسام عوي، قىزداردىڭ اڭگىمەسىنە تاپتىرمايتىن ازىق تاۋىپ بەرەر ەدىم.
ال اسەلگە وپ-وڭاي-اۋ.
— سەن مۇدايىڭدى قوي، — دەدى لاۋرا كەلەسى كۇنى. — نە مىناۋىڭ — ەل امان، جۇرت تىنىشتا كۇن جاۋماي سۋ بولىپ جۇرگەنىڭ. ابدەن ءجۇنجىپ كەتىپسىڭ. قوي مۇندايدى...
ءوزىمدى ءوزىم قايراپ، مەنىڭ دە شيراعىم كەلەدى، ءبىراق ىرقىما باعىنا الار ەمەسپىن. مەن ەندى باقىتكۇلدىڭ ءوزى ەمەس، باسقا ءبىر ءتۇرى بولىپ بارا جاتقان سياقتىمىن. جۇمىستان ەلدىڭ ەڭ سوڭىن الا ءبىر-اق قايتۋعا تىرىسامىن.
ءبىر كۇنى كومپيۋتەرلەردى تەكسەرىپ، جارىقتاردى ءسوندىرىپ، جاڭا داعدىم بويىنشا وفيستەن جۇرتتىڭ ەڭ سوڭىن الا شىققانمىن. ارت جاقتاعى قوسالقى ەسىك تۇبىندە الدەكىمدەرمەن سوقتىعىسىپ قالا جازداعانىم. تاس قىلىپ قۇشاقتاسىپ الىپ، ايمالاسىپ تۇرعان قىز بەن جىگىت ەكەن. قاراڭعىلىققا ءالى ۇيرەنە قويماعان كوزدەرىم جىپىلىقتاپ كەتتى. بىلەگىممەن ءسۇرتىپ جىبەرىپ، قايتا قارادىم. سول... سونىڭ ءوزى. ءسال وتىڭكىرەپ بارىپ، وراعىتا بۇرىلىپ، جاڭاعى ەكەۋدەن كوز الا السامشى. ابىروي بولعاندا، شابىتتانا شوپىلدەسىپ تۇرىپ، ابدەن ءيسىنىپ تۇرعان ولاردىڭ مەنى بايقايتىن جاعدايلارى جوق سياقتى. جاڭىلىسىپ قالمايىن دەپ، تىم تاقاپ كەلىپ، قايتادان قادالا قاراعانىم دا سودان.
جوق، قاتەلەسپەپپىن، انىق ءوزى. ال ونىڭ تاس كەنەدەي جابىسىپ تۇرعانى... تاعى دا ءوز كوزىمە ءوزىم سەنبەي، ۇڭىلە ءتۇستىم. قويمادا اۆتوكار جۇرگىزەتىن انا ءبىر جۇندەستەۋ كەلگەن الا كوز جىگىت. كورشى رەسپۋبليكالاردىڭ بىرىنەن كەلىپ، ۋاقىتشا جۇمىسقا ارەڭ ىلىگىپ جۇرگەن گاسترابايتەر. جوعارى ءبىلىمدى بىلاي قويعاندا، وسىنىڭ بۇل قالادا تىركەۋى دە، اياعىن كوسىلىپ جاتاتىن باسپاناسى دا جوق. جايشىلىقتا قىز بەن جىگىتتىڭ ۇيلەسىمدىلىگى جونىندە تاقىلداپ تەوريا سوعاتىن ءبىلىمپاز قۇربىمنىڭ بۇل قىلىعىن ءتۇسىنىپ كور ەندى وسىدان كەيىن.
شىنىن ايتقاندا، مەن ونى تۇسىنگىم دە كەلمەدى. ءبىراق ارقامنان الدەقانداي اۋىر جۇك سىپىرىلىپ تۇسكەندەي بولىپ، جۇرەگىم اتقالاقتاي سوعىپ كەتتى.
جارتى ساعات وتەر-وتپەستە وماربايعا تەلەفون سوقتىم. اسىپ-ساسىپ ءسال-پال بىدىقتانا سويلەگەن جىگىتىمنىڭ قارلىعىڭقى ءۇنى. نەشە كۇننەن بەرى ەستي الماي، زار بولىپ جۇرگەنىم وسى ەمەس پە ەدى. ەندى ءسال بولعاندا، مىنا قالپىمەن جىلاپ جىبەرۋدەن تايىناتىن ءتۇرى جوق...
ەندى ءبىزدىڭ ارامىزعا اسەلدىڭ ارالاسا المايتىنىنا انىق كوزىم جەتكەن ەدى.
You Might Also Like
-
كاسپيي تەڭىزىنىڭ، قاي جاعىنان الساڭىز دا، مۇلدە ىسكە اسپايدى دەرلىك جاعالاۋى جوق.
-
انا ءسۇتى — كۇرامى جونىنەن كەرەمەت ءونىم، ويتكەنى ول نارەستەگە قاجەتتى بارلىق زاتتارمەن قامتاماسىز ەتە الادى. كەيبىر انالار ءسۇتتىڭ سىرتقى ءتۇرى ونىڭ ساپاسىنىڭ كورسەتكىشى دەپ سانايدى. بۇل —...
