قاجىپ تۇرمىن، نەسىنە جاسىرايىن،
اكەلشى، اتا، بار بولسا ناسىبايىڭ.
ازان-قازان شۋلاعان قاپاق باستان
قۇرىپ كەتكىر داڭ-دۇڭدى قاشىرايىن.
ايتشى، اتا، اكەمدى كورىپ پە ەدىڭ؟
ول دا مەڭدەي جان با ەدى جەلىكپەلى؟
ول دا مەندەي شاقشاڭا قۇمار بولىپ،
سەرگىپ ءبىر قايتۋ ءۇشىن كەلىپ پە ەدى؟
ول دا مەندەي شولجاڭداپ ءجۇرىپ پە ەدى؟
ساياق پا ەدى، بولماسا كۇلىك پە ەدى؟
بولماسا ءدۇيىم ەلدى دۇبىرلەتكەن
باعزى بىرەۋلەردەي بۇلىك پە ەدى؟
مۇراگەرى ەمەس پە ەم ارت جاعىندا،
اكەمە تارتتىم با، اتا، تارتپادىم با؟
«اتا كورگەن وق جونار» دەۋشى ەدى عوي
بايىرعى اتامىزدىڭ سالتتارىندا.
ايتشى، اتا، اكەمدى كورىپ پە ەدىڭ؟
اقىل-كەڭەس وعان دا بەرىپ پە ەدىڭ؟
...وۋ، اتا، مۇنىڭ قالاي، جارامايدى
نەسىنە كوز جاسىڭا ەرىك بەردىڭ؟!
كورسەتپە كوز جاسىندى، جاسىمايمىن،
اكەم ولسە، مەن بارمىن نەسى ۋايىم!
اكەمدەي ءبىر اتايىن شەرتىپ تۇرىپ،
اكەلشى، ءتاۋىر ەكەن ناسىبايىڭ.

---