كەلدى حاتىڭ، مەن شارشاپ
وتىرعاندا دامىعىپ.
حابارىڭا بەك اڭساپ،
ءسۇزىلىپ كوزىم تالىعىپ.

سوزىڭنەن كورىپ ءوزىڭدى،
قۇشاقتاي الدىم قامىعىپ.
كىم ءسۇرتتى سوندا كوزىمدى،
قامىقپايىن نە عىلىپ.

سويلەسىپ گۇلدەي جاينادى،
بۋلىققان كوڭىلىم تارىعىپ.
قاپالى لەبىزىڭ ايدادى،
گۇل سامالعا مالىنىپ.

حاتىڭ بولىپ ءبىر اينا،
قاراي قالدىم اڭىرىپ.
باياعى ماحمۇت جوق، قايدا؟
ءوزىمدى قاپپىن جاڭىلىپ.

سارعايعان، ءتۇسى وزگەرگەن،
شاڭ باسىپ، كەۋىپ قاڭىرىپ.
«كىمسىڭ؟» — دەيدى كەز كەلگەن،
دوستىنا جالعىز تانىلىپ.

اينادان كورىپ بۇل ءتۇستى،
كەتە جازدىم جارىلىپ:
قۋات ءبىتتى ءبىر كۇشتى،
جەڭىلەرلىك تاعدىر جالىنىپ.

مىسال ەتىپ بۇل جونگە
كورسەتەيىن مىنانى:
قۋاتى كۇشتى ۆۋلكاندار
سونگەندەي ءبىراز تۇرادى.

ولۋسىرەپ، السىرەپ،
ءتۇتىنى كەيدە شىعادى.
بۋلىققان سايىن قۋاتتى
بويىنا جيىپ نىعادى.

ول قۋاتپەن اتىلدى،
كىم قارسىلىق قىلادى؟
بەتىن جاپقان تاۋ-تاستار،
بىت-شىت بولىپ سىنادى.

---