مەن جىرلامايمىن،
سىرلاسامىن.
سىرى بار زامانداسپەن مۇڭداسامىن.
اسىققان ۋاقىتپەن،
ادىمىمدى،
ابايلاپ، اندا-ساندا ءبىر باسامىن.
كوگەندەپ جىر قوساعىن،
كەلمەيدى جىر جاساعىم.
بوگەندەپ بەتونمەنەن قويا المايمىن،
وزىنشە ەمىن-ەركىن تۋلاسا اعىن.
عايىپتان پايدا بولعاي سايتاندايىن،
جىر تۋسا، قايتارمايمىن.
ۋلاتىپ ماي تاڭدايىن،
اششى ءتىل اقيقاتىن ايتار ءدايىم.
جانىنان جالىنداعان ءورت كەتپەگەن،
جالىقپاي ءوزىمدى-وزىم زەرتتەپ كەلەم.
0، جۇرەگىم!
ورنىڭنان قوبالجىما،
جارامساق جالعاندىققا بەتتەتپەگەن!
تىپتەپ دە مەن ەمەس-تى،
«مەن» دەگەنىم.
سەندىرمەيمىن،
سەنبەڭدەر سەنبەگەنىڭ.
باسقانىڭ جانى-سىرىن ۇعۋ ءۇشىن،
ءوزىمدى زەرتتەگەندى ءجون كورەمىن.
مەندەگى بار،
سەندە بار، وندا دا بار.
دەمەك، سەنىڭ،
«مەنىڭ» دە سوندا قالار...
ءوز جانىڭدى الدىمەن جايىپ تاستا،
جاقسىلىقتىڭ كوكەسى سوندا بولار.
He شىعادى ءبارىن دە سۇيەم دەۋدەن؟
ءبارىن دە سۇيەمىن دەپ، يەمدەنگەن.
ءبارىن دە مەن دە سۇيەم،
ايتپان ءبىراق،
وتىرىپ وڭاشادا كۇيەر كەۋدەم...
كۇيەر كەۋدەم...
سوندىقتان كۇيىنەمىن.
جاسىرمان، جىرىمدا سول ءجيى مەنىڭ،
جىر جازۋ، كىم بىلەدى، ەرمەك شىعار؟!
اقىن بولۋ -
نەعىلعان قيىن ەدىڭ!!!

---