سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 3 كۇن بۇرىن)
قوياننىڭ ءۇيى

ورماندا تۇلكى مەن قويان ءومىر ءسۇرىپتى. تۇلكىنىڭ ۇيشىگى مۇزدان، ال قوياننىڭ ءۇيى اعاشتان بولىپتى. كوكتەم كەلىپ، كۇن جىلىنعاندا تۇلكىنىڭ ۇيشىگى، ارينە بىردەن ەرىپ كەتتى.

بويى مۇزداعان تۇلكى قويانعا كەلەدى.

— قويان، قويان! مەنى كىرگىزشى، جىلىنىپ الايىن!

جىلپوس تۇلكى وسىلاي الداپ-سۋلاپ، اڭقاۋ قوياننىڭ ۇيشىگىنە كىرىپ الىپ، اقىرى ونى ۇيىنەن قۋىپ شىعادى.

قويان جىلاپ كەلە جاتىپ، يتتەرگە كەزىگەدى.

—  قويان، قويان! نە بولدى ساعان؟ سونشالىقتى قامىعىپ كەتىپسىڭ عوي؟

— قالاي جىلامايمىن؟ تۇلكىنىڭ مۇز ءۇيى ەرىپ كەتىپ، مەنىڭ جىلى اعاش ءۇيىمدى تارتىپ الدى. ەندى مىنە، باسپاناسىز تەنتىرەپ جۇرگەنىم...

— جىلاما! ءبىز ول وڭباعاندى ءقازىر-اق قۋىپ شىعامىز.

يتتەر جينالىپ، قوياننىڭ ۇيىنە كەلەدى.

— اف، اف، اف! ءاي، تۇلكى، شىق قانە! بوسات، قوياننىڭ باسپاناسىن!

— احا! شىقسام شىعايىن! ءبىراق، مەن دالاعا شىقسام، سەندەرگە جاقسى بولمايدى عوي! بارلىعىڭدى بىت-شىت قىلامىن! — دەدى تۇلكى قورقىتىپ. يتتەردىڭ ۇرەيى ۇشىپ كەتتى. باسى اماندا قاشىپ قۇتىلۋدى ويلاپ، تايىپ تۇرادى. «ءۇيى جوقتىڭ — كۇيى جوق» دەگەن. قويان قاڭعي-قاڭعي شارشاپ، تاعىدا جىلاي باستايدى. الدىنان ايۋ شىعادى.

— قويان-اۋ، نە بولدى. سونشا نەگە جىلايسىڭ؟

— جىلاماعان دا قايتەمىن؟ تۇلكىنىڭ مۇز ءۇيى ەرىپ كەتىپ، مەنىڭ جىلى اعاش ءۇيىمدى تارتىپ الدى.

— جىلاما! مەن ونى قۋىپ شىعامىن.

— جو-وق! قۋىپ شىعا المايسىڭ. يتتەردە قۋىپ شىعا المادى.

— كورەسىڭ، قۋىپ شىعامىن.

— ايۋ ۇيشىكتىڭ الدىنا كەلىپ:

—  تۇلكى، شىق! بوسات قوياننىڭ ءۇيىن! — دەپ اقىرادى.

— تۇلكى بولسا پەش ۇستىنەن:

— شىقپايمىن. شىقسام ساعان جامان بولادى. بىت-شىتىڭدى شىعارامىن! — دەپ قورقىتتى. ايۋدىڭ ۇرەيى ۇشىپ كەتتى. باسى اماندا قاشىپ قۇتىلۋدى ويلادى.

امالى قۇرىعان قويان تاعىدا جىلاي باستادى. قاراسا، جانىنان التىن ايدارلى اتەش ءوتىپ بارادى. قولىندا كۇمىستەي جارقىراعان شالعىسى بار.

— قويان، قويان! نەگە جىلاپ وتىرسىڭ؟ — دەپ سۇرادى.

— جىلاماي قايتەيىن؟ تۇلكىنىڭ مۇز ءۇيى ەرىپ كەتىپ، مەنىڭ جىلى اعاش ءۇيىمدى تارتىپ الدى.

— جىلاما! مەن ونى ءقازىر قۋىپ شىعامىن!

— جو-جوق! قۋىپ شىعا المايسىڭ! يتتەر قۋدى، قۋا المادى. ايۋ قۋدى، قۋا المادى. سەندە قۋا المايسىڭ!

— ءجۇر، كورەرسىڭ! قۋامىن!

— ەكەۋى ۇيشىك جانىنا كەلدى. اتەش قاتتى داۋىستاپ ولەڭ ايتا باستادى.

— ءشوپ شابامىن، ءشوپ شابامىن! تۇلكىنى ىزدەپ تابامىن. قوياننىڭ ۇيىنەن شىقپاسا، ونى دا شالعىنشا شابامىن!
تۇلكى قورقىپ كەتىپ: كيىنىپ جاتىرمىن، — دەيدى.

— ءشوپ شابامىن، شابامىن! تۇلكىنى ىزدەپ تابامىن. قويان ۇيىنەن شىقپاسا، ونى دا شالعىنشا شابامىن! — دەپ اتەش قايتا اندەتە باستايدى.
تۇلكى ساسقالاقتاپ: «ءقازىر — ءقازىر، تونىمدى كيىپ جاتىرمىن!» — دەيدى.

اتەش ءانىن ءۇشىنشى رەت قايتالاي باستايدى. تۇلكىنىڭ زارەسى ۇشىپ كەتەدى.

امان — ساۋىندا زىتا جونەلەدى. ءسويتىپ، قويان ەرجۇرەك اتەشتىڭ كومەگىمەن قايتادان ءوز ۇيىندە تۇرا باستايدى.


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما