قياننان قۇيىلىپ كەپ...
«قارا تاۋدىڭ باسىنان كوش كەلەدى»،
قارا جورعا شايقالىپ بوس كەلەدى.
قارا كۇندى جامىلىپ، قارا قازاق،
قارا ءتۇندى باسىنان كەشكەن ەدى.
اقىن مۇقاعالي ماقاتايەۆتىڭ «رايىمبەك! رايىمبەك!
پوەماسى مىنە وسىلاي باستالادى.
ولەڭنىڭ العاشقى تارماعىن وقىعان ساتتە تاريحتا «اقتابان شۇبىرىندى، القا كول سۇلاما» اتاۋى مەن بەلگىلى ەل باسىنا كۇن تۋعان الا-ساپىران زامان ويعا ورالادى.
«قارا جورعا شايقالىپ بوس كەلەدى» وسى تارماق كوپ جايدى اڭعارتاتىنداي. قارا كۇن، قارا قازاق، قارا ءتۇن. ءتاڭىرىم-اۋ، ەل باسىنا تۋعان قولدانۋ ارقىلى اقىن قالاي عانا ءدال بەينەلەگەن دەسەڭىزشى.
قارا جاۋى قاناتىن كەسكەن ەدى،
شۇلعاۋ بولىپ قىزداردىڭ كەستەلەرى.
تالاي قارا شاڭىراق وشكەن ەدى.
كەسىلگەن قانات، شۇلعاۋ بولعان قىزدار توككەن كەستەلەر تۇيسىگى بار جاننىڭ ازا توككەن كەستەلەر تۇيسىگى بار جاننىڭ ازا بويىن قازا ەتىپ تىتىرەنتسە، ماڭگىلىككە وتى وشكەن قارا شاڭىراقتار ەت جۇرەكتى قانجىلاتادى. وسى ءسات :
قارا جاۋىڭ اكەلىپ قارا قايعى،
تاس ۋاتتى-اۋ توبەڭە تايراڭ قاعىپ.
اڭىرايدى دوعارىپ اتتان قازاق،
التى جاسار ۇلىڭدى مايدانعا الىپ-دەگەن
قۋاتتى دا، قاھارلى ءۇن بوساڭسا باستاعان جۇيكەڭدى قايراتقا، ەلدىككە، ەل ءىسى جولىندا ەرلىككە، ءتىپتى ولەرمەندىككە شاقىرعانداي سوندىقتاندا بولار. قاباي جىراۋدىڭ «جاۋ كەلەدى، جاۋ كەلەدى»! دەگەن داۋسىنان جاۋدان دابىل كورىپ، اتا قونىسىنان وكشە كوتەرىپ، ەڭسەسى ەزىلىپ، العا باسقان قادامى كەرى كەتىپ كەلە جاتقان جۇرت شيىرشىق اتىپ شيرىعىپ شىعا كەلەدى. اتا جاۋلارىنا ساندارىنىڭ ازدىعىنا، كۇشتىڭ تەڭ ەمەس ەكەندىگىنە قاراماستان قاسقايا قارسى تۇرىپ جان-الىپ جان بەرىسكەن ۇرىس سالادى:
قيقۋلاعان قالىڭ قول، قۇيىن دەرسىڭ،
قايتىپ وعان شاعىن جۇرت تيىم بەرسىن.
توزعان جۇرتتى توپىرلاپ، تالاي كەتتى،
قاتىگەز جاۋ قايسى ءبىر بۇيىم كورسىن!
سول جانداردىڭ اراسىنان ءتىرى قالعان قاباي جىراۋ باسى اۋعان جاققا اتتانىپ بارا جاتىپ، ارتىنا بۇرىلماستان قازا تاپقاندارعا ايات وقيدى. الدە كىمنىڭ شىرىلداعان داۋسى قۇلاققا كەلەدى... ەسى كەتكەن الدىندا تۇردى بالا... بالكىم قاباي جىراۋعا قان ساسىعان سايىن دالادا بالانى كەزدەستىرۋ ارقىلى اقىن قازاق جۇرتىنىڭ كەلەشەگى الدا ەكەنىن مەڭزەگەن بولار. بالا حالىق تىرشىلىگىنىڭ، ەل ەرتەڭىنىڭ سيمۆولى تەكتەس اسەر ەتەدى.
-سەن عاناسىڭ قۇلىنىم، سەن عاناسىڭ،
مەندە كوپكە بارماسپىن، سەن قالاسىڭ.
ويران بولعان ورداڭنىڭ ورنىنا كەپ،
وتاۋ تىگىپ، وتتارىن سەن جاعاسىڭ
بۇل قاباي جىراۋدىڭ ەرتەڭگى كۇنگە اماناتى. ال ازىرگە...اۋليەنىڭ مەكەنىنە باس ءيىپ جىراۋ.
جايلاۋىمدى جاۋ الىپ،
ءورىسىمدى ءورت الىپ.
وزەگىمدى دەرت الىپ،
كەلدىم ساعان اۋليە.
بوزداقتارىم جوعالىپ،
بوز كەبىنگە ورانىپ،
ماڭدايىمنان سور اعىپ،
كەلىپ تۇرمىن، اۋليە-دەپ زارى مەن مۇڭىن اقتارا سويلەيدى.
قان ساسىعان دالامنىڭ،
قاتىن مەنەن بالامنىڭ.
كەگىن قايتىپ الارمىن،
جەبەپ جىبەر، اۋليە –دەگەن تىلەگىن
تىلگە تيەك ەتە وتىرىپ.
دەگەنىنە سەنگىزەر،
سوڭىنان جۇرتتى ەرگىزەر.
بار ءقازاقتان-بىر قازاق
تۋماس پا ەكەن اۋليە؟!-دەپ
ساۋال تاستايدى.جىراۋ كوپ ۇزاماي ءوزى اۋليەدەن سۇراعانىنداي «بار قازاقتان ءبىر قازاقتى» تابادى. ول قارت جىراۋدىڭ مۇڭى مەن زارىنا قۇلاق ءتۇرىپ، ونىڭ ءمان جايىنا قانىپ، «سەندەردى جاۋ شاپپادىما، ەل ىرگەسى ءبۇتىن بە» -دەگەن ساۋالىنا.
-اتا، ءبىزدىڭ ولكەنى قارا جاۋلار شاپپادى،
جاۋلارىنا ءبىزدىڭ ەل سايگۇلىگىن باپتادى.
قويىن سويىپ، قولدارىن قۋسىردى دا سورلىلار،
اياعىنا باس ۇردى، ءبىرى ساداق تارتپادى،
تارتپاعان سوڭ ولار دا اۋرەلەنىپ جاتپادى.
الدىداعى ولارىن، بەلىمىزدەن اتپادى.
قاباي جىراۋ:
اتا قازاق ءبىر-بىرىن اراشالاي الماي-اق،
الاۋىز بوپ ءوزدى-وزى قۇداي ءبىزدى ۇردى عوي-دەپ، اۋىز بىرلىكتىڭ جوقتىعىنان وسىنداي حالگە دۋشار بولدىق دەپ كۇڭىرەنسە، وعان جولىققان بالعىن جاس ەلباسىلاردىڭ ساتقىندىعىنا، ەكى جۇزدىلىكتەرىنە كۇيزەلەدى. ءبىرىنىڭ وزەگىن ىنتىماقتىقتىڭ جوقتىعى كۇيدىرسە، ەكىنشىسىنىڭ وزەگىن قارا باسىنىڭ اماندىعىن تىلەپ، ەل مۇددەسىنە ساتقىندىق جاساۋى وتشا قاريدى. اشۋ - ىزاسىن تۋدىرادى. ويدا جوقتا ۇشىراسقان بەيتانىس بالاعا جىراۋ جامانداما جۇرتىڭدى جامانداساڭ بولماسسىڭ»-دەپ.
اعالىق اقىلىن ايتىپ، اتا –سالتىن العا تارتادى. ءجون سۇراسىپ بالانىڭ ونۇشتەن اسىپ باراجاتقانىن بىلەدى. حانگەلدىدەن تاراعان ءبىر تۇعىردىڭ ۇلىمىن دەگەن جاۋاپ الادى. كوپتى كورگەن قاريا بالعىن جاستىڭ اۋزىنان شىققان ءار سوزدەن ونىڭ ەكىنىڭ ءبىرى ەگىزدىڭ سىڭارى ەمەس ەكەندىگىن اڭعارادى. سوندىقتاندا ول:
-وسىنشاما اقىلدى كىمنەن، بالام، ۇيرەندىڭ؟
-ىشىندەگى شالداردان، اناۋ قاراشا ۇيلەردىڭ.
قارت جىراۋ سىناعىن ودان ءارى جالعاستىرىپ،
-قارا جاۋىز قايتادان شالسا ەلىڭدى نە ەتەر ەڭ؟
-حوس باتىرىن باۋىزداپ قانىن سۋداي ەتەر ەم.
قاتىن بولىپ كۇن كەشىپ جۇرگەننەن دە قىرقىسىپ،
قىلشا موينىم تالشا بوپ، قانجىعادا كەتەر ەم.
ولۋگە بار، قاتىن بولىپ كۇن كەشۋگە جان دۇنيەسى مەن قارسى قارشاداي بالانىڭ بەكەم بايلامى جىراۋدى ءتانتى ەتەدى. وعان ونىڭ.
ء-وزىڭ بالا بولساڭ دا ءسوزىڭ دانا وتتى ەكەن،
...قىلدىم سەنىڭ ىعىڭا، مىناۋ ەكى عارىپكە،
بارار جەر مەن باسار تاۋ،باسقا پانا جوق مەكەن...
دەۋى ايعاق. كوپ ۇزاماي كورەگەن جىراۋدىڭ ءۇمىتى اقتالا باستايدى. ونىڭ بالعىن تانىسىنىڭ كۇندەلىكتى ءىس ارەكەتى ونى وزگە كوپشىلىكتەن دارالاپ سوم تۇلعاسىن ەرەكشەلەندىرە باستايدى.
سونىڭ باستاۋى كوزى تۇكەننىڭ اسقا بارىپ ات بارىپ قاسۋىنان باستاۋ الاتىنداي، مۇقاعالي ونىڭ اتىن بىلاي سۋرەتتەيدى.
...جاتاعان كەلگەن تۇكەننىڭ جولداس كۇرەڭى،
ءدۇيىم ەل بىلگەن ءدۇلدىلدىڭ ناعىز ءبىرى ەدى.
كەشەگى استا بايگەگە، قوسىپ جۇيرىگىن،
كەلەرىن ءبىلىپ، ءقاۋىپسىز، بەيقام تۇر ەدى.
مىنە سول ءۇمىت كۇتكەن قۇس قاناتتى جانۋارىن كەرمەنى ءۇزىپ جەتكەن سايگۇلىكتەردىڭ اراسىنان كورە الماي تۇكەننىڭ كوڭىلى كۇپتى بولىپ تۇرعان تۇسىن:
...وقىس ءبىر عاجاپ وقيعا سوندا باستالدى،
جالعىز ءبىر قارا جۇلدىزداي اعىپ كەلەدى.
قاراڭعى تۇندە قاق جارىپ تىلگەن اسپاندى.
قۋ دالاداعى قۇيىن با دەرسىڭ ويناعان.
قىران با دەرسىڭ، قىلت ەتكەن قۇستى قويماعان،
ءوز اتىن ءوزى ۇرانداپ بالا كەلەدى،
قامشى سابىنا جەيدەسىن تۋ عىپ بايلاعان
-دەپ بەينەلەيدى.
اقىننىڭ وقىستا، عاجاپ وقيعا –دەپ وتىرعانى
بايگەگە شاپقان بالانىڭ ارۋاقتى وتكەن بابالارىنىڭ اتىن اۋىزعا الماي ءوز ەسىمىن ۇرانداۋى. بۇل اتا-باباسىنىڭ ارۋاعىن ارداق تۇتىپ، ۇرانىنا اينالدىرعان قاريا ءۇشىن جەردەن جىك شىقتى، ەكى قۇلاعى تىك شىقتى دەرلىكتەي، كوز كورىپ، قۇلاق ەستىمەگەن توسىن جايت. سول ءساتتى اقىن:
تىرىلەر شوشىپ، جاعاسىن ۇستاپ تۇر اۋلاق،
ولگەندەر كوردە، تۇسكەندە بولار ءبىر اۋناپ.
كەلەدى قىرشىن ەسىمىن ءوزى ۇرانداپ-
دەپ سۋرەتتەيدى. جاڭا عانا بايگە اتتاردىڭ تۇياعىنىڭ دۇبىرىمەن دۇركىرەسىپ، جۇرت ماقتانىپ، جەلپىنىپ، جەلىگىپ تۇرعان جۇرت مىنا جايدان سوڭ سەڭ سوققان بالىقتاي سەندەلىپ، ابدىراسىپ «قىبىر دا جىبىر، كۇبىر دە سىبىر» حالگە كوشكەن. توپ ورتاسىنان المەرەك ءبيدىڭ
-جەتى اتاسىن جەرگە قاراتقان قاي بالا؟!-دەگەن
ساۋالدى ءۇنى ەلدىڭ ەسىن جيعىزعانداي.
ە-ە-ە، تۇكەننىڭ ۇلى تۇلەيدىڭ ۇلى سەن بە ەدىڭ؟!
وسى بولعان عوي تۇلەي اكەڭنەن كورگەنىڭ...
جەتەسىز تۋعان، انت ۇرىپ كەتكىر ءزانتالاق!
ءبيدىڭ ءوزىن ساسكوكەككە تەڭەپ، سىرىمبەت پەن حانگەلدى سەنەن كەمبە ەدى. دەپ زىلدەنە ساۋال تاستاپ اقساقالدار مەن كوكساقالداردىڭ قوقيلانا كەلىپ باسىنا قامشى ءۇيىرۋى، نامىس تۋىن جەلبىرەتىپ، اتا جاۋعا ءوز اتىن ۇرانداپ شابار كۇنىن ارمانداي كۇتىپ جۇرگەن بالاعا اۋىر تيگەنى حاق ونىڭ سول ساتتەگى كوڭىل كۇيىن اقىن «بۋلىعىپ تۇردى، بالانىڭ كوزى قانتالاپ» -دەپ قالاي ءدال بەرگەن دەسەڭىزشى.
-وۋ، اعايىندار! جابىرلەمەڭدەر بالانى –بۇل اشۋ ءۇستى كوزسىز ارەكەتكە ەرىك بەرۋگە شاق تۇرعان كوپشىلىكتى قاباي جىراۋدىڭ سابىرعا شاقىرعان سارابدال ءۇنى. ونىڭ بالانى قۇرىق كورمەگەن اساۋ قۇلىنعا تەڭەۋى، جەلىسىن ءۇزىپ سەندەردەن اسىپ قايدا بارادى-دەپ ساۋال تاستاۋى.
اسىرەسە:
...ءوز اتىن ءوزى ۇرانداعاننىڭ نەسى ايىپ؟
اۋزىنا سالىپ، پەرىشتە شىعار دەم بەرگەن.
جاۋىنا شاپسا ءوز اتىن ءوزى ۇرانداپ،
قولداماس پا ەدى ءولى ارۋاق تۇگىل ءتىرى ارۋاق.
ەسى بار تەنتەك ەسەيە كەلە ەر بولار،
ەرىك بەرىڭدەر، نەعىلاسىڭدار بۇعاۋلاپ.
اتالى سوزگە توقتاماۋ، جىراۋدىڭ سوزىنە قۇلاق اسپاۋ اعاتتىق بولار دەدى مە ەكەن، جوق...الدە
ءۇمىتىن الدان كۇتىپ، ءار اق تىلەۋىن پەرىشتەنىڭ قۇلاعىنا شالىنسىن دەپ تىلەيتىن، ەڭ ءبىرىنشى اللادان، سونان كەيىنگى جەردە اتا-بابا ارۋاعىنان مەدەت كۇتەتىن ەلدىڭ اشۋى ساباسىنا تۇسكەن. مىنە سول ساتتە
-دارمەنسىز سورلى كەدەي-كەپشىكتى بۇقتىرا،
كۇشىك تازىداي جىلمىڭدايسىڭدار مىقتىعا!
اتا جاۋلارىڭ ارقاڭا بالكىم، شىقتى ما.
اكەلەرىڭنىڭ كورىنە، بالەم تىقتى ما.
...حالىقپىسىڭدار؟!
قازان اڭدىعان قاتىندار! دەگەن رايىمبەكتىڭ اشۋلى ءۇنى ەستىلەدى. وسى جولداردى وقىعاندا پوەما كەيىپكەرىنىڭ بەسىكتەن بەلى شىعار شىقپاستان ەل جاقسىلارىنىڭ دارمەنسىزدىكتەرىنە، وزدەرىنەن كۇشى اسقانداردىڭ الدىندا تازىداي جىلمىڭداعان ەكى جۇزدىلىكتەرىنە، قىمىزعا ماس بولىپ، جەلىك قۋعان جەلوكپەلىكتەرىنە قانشالىقتى سىني كوزبەن قاراعانىن «قازان اڭدىعان قاتىندار» -دەگەن اۋىر سوزىنەن ايقىن اڭعارۋعا بولادى. اقىن از سوزبەن كوپ جايدى اڭعارتا وتىرىپ، رايىمبەكتىڭ ەل اراسى داۋ-دامايىنا ارالاسپاي قايسار، قاتىگەز بولىپ وسكەنىن ەل قامىن جەگەن ەستىلەردىڭ كەڭەسىنە قۇلاق ءتۇرىپ، وسكەنىن، كورگەنىن كوكىرەك بەزبەنىنە سالىپ، وي تۇيگەنىن باياندايدى.
رايىمبەكتى الاڭ ەتەر باستى ساۋال:
بەلىنەن دۇشپان اتتاپ بارات قايدا،
ءبىزدىڭ ەل نەگە قارسى تۇرا المادى-
وسى ساۋالعا تىنشىماي جاۋاپ ىزدەيدى قاقپا بولا الماعان قايران ەلگە، قاۋقارى جوق كۇندەردىڭ قۇرسىن ءبارى، كوڭىلىنە كىربىڭ ءتۇسىرىپ، كوكىرەگىن شەرمەندە ەتكەن ساۋالدى قاباي جىراۋعا اقتارادى.
...سويتە تۇرا:
-كەنەدەيدەن كوزىمدى اشقان جاۋىم،
ەسكە ءتۇسىپ، بويىمدى باسقانعا مۇڭ.
دەگەن وي «جاستىعىمدى الا جاتسام»-
جوقتۇعىن مەنىڭ مۇلدە باسقا ارمانىم.
رايىمبەكتىڭ وزەگىن ورتەگەن ارمان مۇڭىن سۇيسىنە تىڭداعان جىراۋ سان تاراۋ ساقتاندىرۋ شارالارىن سالماقتاي كەلىپ،
سوڭىڭنان جۇرتىڭ ەرمەسە،
قولىنىڭ ءۇشىن بەرمەسە.
دەگەنىڭە كونبەسە،
اۋىزدانباعان ارلانىم،
جاۋىڭا جالعىز بارماعىن.
قيىلىپ قالار ارمانىڭ،
حالقىنا حابار ارناعىن-دەگەن ويىن باتىر ىلەنىڭ جاعاسىنداعى ءبيدىڭ ۇيىنە توبە كورسەتەدى. قارا ساقال، اق ساقال –القالى توپ ءىس قاراپ وتىر. ءپاتۋاعا كەلە الماي ءابجىلانداي ارباسىپ، يتشە ىرىلداسىپ، ءبىرىنىڭ-بىرى مىسىن باسقىسى كەلىپ اۋرە سارساڭ. وسى ءبىر سۇرەڭسىز سۋرەتتى اقىن:
ءبىرى ولاي تارتادى ءبىرى بىلاي،
ءبىرى وزىنشە پاتشا، ءبىرى قۇداي.
ءبىر ساتتە ۇيىپ، ءبىر ساتتە ءىرۋىن-اي،
قازەكەمنىڭ وسى ءبىر ىرىمىن –اي دەپ
كەسكىندەيدى. وسى القالى توپتا رايىمبەك بي بيلىگىن كۇتۋدە. ۇيقىلى وياۋ وتىرعان بي دانا سىنىپ قارت جىراۋعا «ىلاڭ، ءدۇبىر سالاسىڭ نەگە ەلىمە» -دەپ شۇيىلگەنى. ونىڭ ايتۋىنشا رايىمبەك باس بىلمەيتىن بايعىس. ونى ەلىكتىرىپ، جەلىكتىرىپ قولتىعىنا دىم بۇركۋشى قارت جىراۋ. قانشا قاھارلانسا دا حالىقتىڭ بەت الىسىنان سەكەم العان بي:
امال قانشا ۇيالام ساقالىڭنان،
تاسپا الار ەم جونىڭنان كەرىپ تۇرىپ.
دەپ كىجىنۋدەن ءارى اسپايدى. رايىمبەككە قويار شارتىن ەل الدىنا جايىپ سالادى. تاڭداعان اتىن الىپ ىلەنى كەسىپ ءوتسىن.
كەسىپ ءوتسىن قايتادان ورالسىن دا،
دۋىلداسقان داۋ شاردى دوعارسىن دا.
اق كۇن تۋسىن الدىنان تارتا بەرسىن،
تاڭداپ-تاڭداپ ەلىنەن قول السىن دا-
دەگەن كەسىكتى بيلىگىن ايتادى. سونان سوڭ –
شارتىم وسى!
وسىعان شىدايسىڭ با؟
...شىدايسىڭ با؟
باعىڭدى سىنايسىڭ با؟- دەپ ساۋال تاستاي تۇرىپ، «ونى دا ءبىل، قۇنىڭ جوق سۋعا كەتسەڭ» دەگەندى ەسكەرتەدى. جينالعان قاۋىمنىڭ جانى اشىپ «قايتساڭشى ولەسىڭ عوي تەككە»-دەگەن وتىنىشىنە قۇلاققا ىلمەي، كۇرەڭىنىڭ قاپتالىنا قامىس ارتتىرىپ، ىلەگە بەتتەيدى.
قامشى باسىپ كۇرەڭگە سۋعا اتىلدى،
ءوز ەسىمىن ايقايلاپ، ءوزى ۇرانداپ-
مىنە وسى ساتتەن اداممەن ءتىلسىز جاۋ ايدىننىڭ الپارىسى باستالىپ جۇرە بەرەدى.
اقىن ونى:
ارتقان قامىس تىرلىكتىڭ بەلگىسى بوپ،
دەمەۋ جاساپ، جىلىمعا بەرگىسى جوق.
اق ايدىننان ەكى باس كورىنەدى،
ادامنىڭ دا، اتتىڭ دا ولگىسى جوق.
كۇرەڭ ءجۇزىپ بارادى ولگىسى جوق-دەپ سۋرەتتەيدى. «ا قۇدايلاپ» جاراتقانعا جالىنىپ، جالبارىنعان جۇرت. تەنتەك تولقىندى ادۋىن ايدىن ءومىر ءۇشىن، ولمەۋ ءۇشىن اق تولقىنمەن جاعالاسقان جان يەلەرىنىڭ الپارىسى.
-كەتتى ءولدى! –دەگەن تۇستا رايىمبەك پەن كۇرەڭنىڭ اعىن ايداپ ەسەن ساۋ ار جاققا وتكەنىن كورىپ اڭىرعان ەل.
- داۋاسى جوق جان ەكەن جاراتىلعان،
تۇلپار ەكەن تۇعىردان دارا تۋعان.
قاماۋدا ۇستاپ قىراندى وتىرا الماي،
ۇشسىن، كەتسىن جاي اتىپ قاناتىنان.
ءبيدىڭ اۋزىنان شىققان شەشىمدى ءسوز بۇل ءبىر ساتكە وڭى، سولىن اڭداي الماي الا بۇرتقان ەل كوڭىلىن ساباسىنا ءتۇسىرىپ:
حانگەلدىنىڭ ساۋىتىن كيگىزىڭدەر،
قىننان الىپ، قىلىشىن سۇيگىزىڭدەر.
سىرىمبەتتىڭ تۋىنىڭ الدىنا اكەپ،
ءتاۋبا ەتكىزىپ، باسىن دا يگىزىڭدەر –دەگەن
بي ءامىرى الداعى ىس-ارەكەت جوباسىن ايقىنداي تۇسكەندەي. بالاعا باس بولۋ دانا جىراۋعا جۇكتەلەدى.
بي كەستى.
قارا حالىق قابىلدادى،
قارۋ الىپ قول جيماق قابىرعالى.
جورىققا ازىرلەنىپ جاتتى قاۋىم،
قاسىنان رايىمبەك تابىلعالى.
مۇقاعالي اقىننىڭ پوەماسىنىڭ باس كەيىپكەرى قازاقتىڭ ءبىر تۋار قول باسىلارىنىڭ ءبىرى رايىمبەك باتىر تاريح ساحناسىنا مىنە وسىلاي كوتەرىلەدى.
ونىڭ بەيىتى الماتى قالاسىندا. باتىرلىعى مەن قاتار جۇرت ونى ايتقانى ايداي انىق كەلەتىن اۋليە دەپ تە بىلەدى.
ءبىر سوزبەن «رايىمبەك! رايىمبەك!» پوەماسى ەل قورعانى بولعان باتىر، الدىنان ەل تاراعان داناگوي، اۋليە بابامىزعا ارنالعان وقىعان جاننىڭ نامىسىن جايىپ، پاتريوتتىق سەزىمىن وياتار، ەلدىكتىڭ، ەرلىكتىڭ ۇلى ۇرانى دەرلىك كوركەم دۇنيە. اقىن مۇقاعاليدىڭ ماڭگىلىك مۋزاسىنىڭ قازاق ادەبيەتى اتتى ۇلى ايدىنعا قوسقان سارقىلماس، تارتىلماس ءمولدىر باستاۋى بۇل.
سۇلەيمەن بايازيتوۆ
You Might Also Like
-
كوپتەگەن بالالار بالالىق شاعىندا سۋرەت سالعاندى قاتتى ۇناتادى، عاجايىپ الەمدەر مەن باتىرلاردى ويلاپ تابادى. ءبىراق ءبىر كەزدەرى اياق استىنان: «مەنىڭ بۇلاي قولىمنان كەلمەيدى» نەمەسە تىپتەن ...
-
قوستاناي وبلىسى، رۋدنىي قالاسى №19 ورتا مەكتەبىنىڭ 3 «ب» سىنىپ وقۋشىسى: جۇماش ارسەن مادي ۇلى جەتەكشىسى: احبەرگەنوۆا ماريا تۋلەس قىزى
