انادان العاش تۋعانىمدا،
جىلادىم نەگە دابىستاپ.
كiندiكتi كەسiپ قيعانىندا،
انامنان كەتتiم الىستاپ.

اق بۇيىمعا وراپ العانىندا،
قۇنداققا قويدى تاڭىپ ساپ.
جىپ-جىلى سۋعا سالعانىندا،
دەنەمدi ابدەن ارۋلاپ.

ەمۋدi قايدان ۇيرەندiم تاپ،
ەمشەكتەن ءسۇتتi سورعاندا.
«كiش-كiشكە» نەگە كۇلدiم ۇناپ،
ءۇش ايلىق بالا بولعاندا.

بiر تۇندە جىلاپ دامىل بەرمەي،
وياتتىم نەگە انامدى.
ەمiزگەن ونى قيىن كورمەي،
«الدى عوي،– دەمەي،– مازامدى».

اق سۇتكە ابدەن تويعانىمدا
اشتىقتى ۇمىتتىم انىقتاپ.
جىلاۋدى مۇلدە قويعانىمدا
ۇيقىدا كۇلدiم شالىقتاپ.

تۋعاندا كەيiپ جىلادىم مەن،
سەزدiم بە ءومiر سىرلارىن.
ءومiردi ءسۇيiپ ۇنادىم مەن،
بiلدiم بە مۇنداي قىلارىن.

اسپاندا كورiپ جۇلدىز بەن اي:
«ەرجەتسەم،– دەدiم،– سونى الام».
اتا-انا قالدى، اh، داريعا-اي،
كۇن بولدى جەر مەن – اتا-انام.

جىلىلىق، جارىق، نۇرىن بەرiپ،
سەزدiرگەن اتام – كۇن شەبەر.
بالىنا قوسىپ ۋىن بەرiپ،
ءوسiرگەن انام – قارا جەر.

«مۇقتاجدىق – ءومiر جولى بۇل» دەپ،
مۇڭايتىپ اقىل جىلاتقان.
«جاس ءومiر – قىزىق، ونى بiل» دەپ،
الدامشى ءۇمiت ۋاتقان.

«تاماق پەن كيiم، ات كەرەك» دەپ،
ءومiرiم كەتتi قيىنداپ.
قۇمارلىق، ماقتان قۋىپ ەم كەپ،
كوبەيدi مۇقتاج جيىنداپ.

وسىنى سەزiپ جىلادىم مەن،
انادان العاش تۋعاندا.
قىزىقتاپ ءومiر ۇنادىم مەن،
ساعىمدى سۋ دەپ قۋعانعا.

جۇلدىز بەن ايدى الامىن دەپ،
اپتىقتىم نەگە جاسىمدا.
ەركiندiك جولىن تابامىن دەپ،
ويلاعان ەكەم باسىندا.

جىلادىم با ەكەن الدە سوندا،
ازاتتىق كورمەي ولەم دەپ.
«كiش-كiشكە» كۇلدiم بiلمەي وندا،
مازاققا تالاي كونەم دەپ.

تابىلماس انىق ازات ادام،
جارالىس بيلەر زاماندى.
كورسەتەر مۇقتاج، ازاپ ساعان،
تارتقىزار ءومiر جازاڭدى.

قۇلدانار سەنi كۇشتi وكiمەت،
نوقتاسىز ەركiن ەل تاپپاي.
قورلىقتا جىلاپ، زارلا دا ءوت،
بوستاندىق بولار جەر تاپپاي.

ۇكiمەت وشسە، زالىمدار كوپ
ارلىعا ءومiر سۇرگiزبەس.
قارۋلى قاسقىر قۇدايىڭ بوپ،
ازاتتىق جولمەن جۇرگiزبەس.

ءادiلەت، مەيiرiم، ار مەن نىساپ،
اتى بار، ولار ەلدە جوق.
سۇيگەنiن iستەپ، ءوزiڭ ۇناپ،
سۇرەتiن ءومiر سەندە جوق.

كارiلiك جەتسە اياۋ بiلمەي،
جاس ءومiر كەلمەس قايتادان.
بۇزىلماي، ولمەي، وزگەرiلمەي،
قالادى دەيسiڭ كiم امان؟

كiندiكتi كەسiپ تاستاماعى –
جاس ءومiر ءسۇيتiپ قيىلعان.
اق بۇيىمعا وراي باستاماعى –
كەبiنiڭ سونداي بۇيىمنان.

قۋىستاپ سالسا قۇنداعىنا،
كiرەتiن كورگە ۇقساماق.
تاعدىر جوق ولمەي تۇرماعىڭا،
ءومiردi ءولiم تۇساماق.

الداۋعا كۇلiپ قۋانعانىڭ –
الدانىپ وتپەك ادام ول.
اشىعىپ ەمسە، ۋانعانىڭ –
ءومiردە كورمەك iسiڭ سول.

قايتسەڭ دە كورiپ قايعى، جۇمىس،
قازۋلى كورiڭ داپ-دايىن.
ايلاسىن تاپ تا، تازا اراق iش،
جوعالار سوندا بۇل ۋايىم.

تازا اقىلدى ايتار تازا اراق دەپ،
ماستىق دەپ ايتسا – تەرەڭ وي.
وسىعان ۇمتىل شىن ەنتەلەپ،
قيانات، الداۋ – ءبارiن قوي.

ەڭبەككە شىدا ەبiن تاپ تا،
سابىردىڭ ءتۇبi – سارى التىن.
ءوزiمشiل بولما، كوپتi ارداقتا،
ادامنىڭ ءبارi – ءوز حالقىڭ.

نىساپ پەن مەيiرiم، ءادiلەتتi،
جانىڭداي كورiپ جان ساقتا.
ول جولدا ولسەك، نەمiز كەتتi،
ماقسۇتقا جەتپەي قالساق تا.

زۇلىم بوپ ەلدi قىرساڭ-داعى،
قوجاڭىز سەبەپ بولماي ما؟
پاتسا بوپ قانشا تۇرساڭ-داعى،
بiر كۇنi ول داۋرەن سولماي ما؟!

---