- 03 قار. 2020 00:00
- 335
اۋىزعى ۇيدە
حاتشى وتىراتىن اۋىزۇيگە كىرىپ، شەتتەگى جۇمساق كرەسلوعا جايعاستىم. ءبىر ساعات وتىردىم. باسىندا ءتىپتى كىرە بەرىس بولمەنىڭ مىسى باساتىنىنا تاڭ قالدىم. ەڭسەلى، اپپاق تەرەزەسىنەن كۇننىڭ ءوزى يمەنىپ سىعالايدى. پەردەلەرى سالتاناتتى، قويۋ جاسىل تۇسكە مالىنىپ، عالامات تىلسىم نۇر شاشاتىنداي. حاتشى ىزدىڭ ارى-بەرى سابىلعانى، ونىڭ باعالى كامپيت تولتىرىپ، ادەمى تاباعا ەكى كەسە شايدى قوندىرىپ، باستىق وتىراتىن بولمەگە ءوتىپ، ەمىن-ەركىن ءجۇرىسى، تىرناقتارىنىڭ ۇزىندىعى مەن كويلەگەنىڭ قىسقالىعى، بەينەسىندە داۋلەتتى كىسىلەرگە قۇپيا قىزمەت ۇسىناتىن ارۋلارعا ءتان سىربازدىقتىڭ ەسىپ تۇرعانى — كەرەمەت. وسىلايشا، ونىڭ قيمىل-قوزعالىسىنا تاسادان، جاسىرىن كوز تاستاپ ماڭگى وتىرا بەرۋگە بارمىن. جارتى ساعات ءوتتى. مەنى باستىق قابىلدامايتىن بولدى. حاتشى قىز ايتتى. الدىن الا جازىلۋ كەرەك، ءتارتىپ سولاي. تۇسكى اسقا شىقپاي ما، ءبىر-اق اۋىز ءسوز ەدى ايتپاعىم. شىقپاۋى دا مۇمكىن. بويجەتكەن ماعان ىلتيپاتپەن جاۋاپ بەرەدى. شاماسى مەنىڭ وعان دەگەن، ار جاعىندا ونىڭ ايەلدىك السىزدىگىنە، ءالجۋازدىعىنا قۇرمەتىم، باس ءيۋىم — الدەبىر سىمسىز ارنالار ارقىلى جۇرەگىنە بويلاعان بولۋ كەرەك. بالكىم، شىعىپ قالار وتىرا تۇرسام بولا ما؟ ءوزىڭىز ءبىلىڭىز. مەن وتىرمىن. قاي ۋاقىت ەكەنىن بىلمەيمىن ءبىر كەزدە مىنا اۋىزعى بولمە دە، تىكىرەيىپ، كەربەز قوزعالعان الگى قىز دا جىنىما تيە باستادى. بيۋروكراتيا. ادام-ماشينا. ءجالاپ. كەتىپ قالدىم.