InfoHub Logo

قارنى اشقان قاسقىر تاماق ىزدەپ، ارسالاڭداپ كەلە جاتادى. سول كەزدە تۇلكى جولىعادى.

         — قاسەكە، جولىڭ بولسىن! قايدا جورتىپ باراسىڭ؟ – دەپ سۇرايدى تۇلكى جىلماڭداپ.

         — تۇكەم، قارنىم اشتى. تاماق ىزدەپ بارامىن.

         — قاسەكە-اي، مەنىڭ دە قارنىم اشىپ كەلە جاتىر ەدى، ءوزىڭ كەزدەستىڭ. جولىم بولادى ەكەن. بىرگە ىزدەيىك.

         — ال، تۇكە، ەندەشە، باستا، – دەيدى قاسقىر.

         قاسقىر مەن تۇلكى جورتا جونەلەدى. ءبىر مەزگىلدە توڭكەرىلىپ جاتقان قويدىڭ تەگەنەدەي قۇيرىعىنا تاپ بولادى. قۋانعاننان قاسقىردىڭ ەكى كوزى سەكسەۋىلدىڭ شوعىنداي جايناپ كەتەدى. وپ-وڭاي تابىلا قالعان تاماققا تاڭىرقاپ، تۇلكىدەن سۇرايدى:

         — تۇكە، تۇكە، بۇل - نە قىلعان باتپان قۇيرىق، تەگىننەن-تەگىن ايدالادا جاتقان قۇيرىق؟!

         تۇلكى ويلاعان بوپ، قيپاقتاي جاۋاپ قايىردى:

         — اپىرىم-اي، قاسەكە-اي، ءبىر الاڭعاسار بازارعا بارعان شىعار. ارزان باعاعا العان شىعار. قانجىعاسىنا بوس بايلاپ، سودان ءتۇسىپ قالعان شىعار.

         — اي، تۇكە، سوندا دا مەن وسىنىڭنان قاۋىپتەنىپ تۇرمىن.

         — قاسەكە، سەن قاۋىپتەنىپ، قورقاتىن بولساڭ، مەن-اق جەي سالايىن، – دەپ، تۇلكى قۇيرىققا ۇمتىلا بەرگەندە:

         — توقتا، توقتا! – دەپ، قاسقىر ارس ەتە قالادى. تۇلكى جالت بەرىپ، قۇيرىعىن بۇلعاڭداتىپ، شوقيىپ وتىرا كەتەدى. اشقاراق قاسقىر بىلقىلداق قۇيرىققا اۋىزدى سالىپ كەپ جىبەرەدى.

         — قاسەكە، مەنى دە ەسكەرسەيشى! ولجاعا ورتاق ەمەسپىز بە؟ – دەپ، تۇلكى وتىرىك ءمۇلايىمسيدى.

         قاسقىر وعان الا كوزىمەن اجىرايا قاراپ، ءتىسىن اقسيتىپ:

         — بىل-جىر-ررا-ما... – دەيدى دە قويدىڭ تەگەنەدەي قۇيرىعىن ءتورت-اق اساپ، تولعاپ-تولعاپ، قىلعي سالادى.

         قارنى تويىپ، قارىق بولعان قاسقىر اۋزىن كەرە قارىس اشىپ، ىڭىرانىپ، ءبىر كەرىلىپ الادى دا جورتا جونەلەدى.

         ءىشى ءبىلىپ، مۇرتىنان كۇلىپ، قاسقىردىڭ سوڭىنان كەلە جاتقان تۇلكى:

         — اپىر-اي، قاسەكە-اي، الگى ماي قۇيرىقتان تىم بولماسا، ءبىر اسام ءدام تاتىرمادىڭىز-اۋ، ءا؟! – دەپ، كۇڭكىلدەيدى.

         — تۇكە-اۋ، مۇرنىڭا مايدىڭ ءيىسى بارعانى دا جەتپەي مە! – دەپ، قوماعاي كوكجال قارق-قارق كۇلەدى.

         ءبىرازدان كەيىن قاسقىردىڭ كوزى الاقتاپ، ءتىلى سالاقتاپ، جانىن قويارعا جەر تاپپاي، دوڭبەكشيدى دە قالادى.

         — ە-ە... قۇيرىق جەيتىن باتىرمىسىڭ، جان بەرگەلى جاتىرمىسىڭ؟! – دەپ، تۇلكى قۋ سىقىلىقتاي كەپ كۇلەدى.

         — ەمىڭ بار ما، تۇلكىجان-اۋ... تۇكەشىم، اياساڭشى اعاڭدى، – دەۋگە قاسقىردىڭ ءتىلى ارەڭ كەلىپتى.

         ۋ بارعان ىشكە سۋ بارسا، تەز ولتىرەتىنىن بىلەتىن تۇلكى:

         — ۋدىڭ ەمى سۋ بولادى، قاسەكە. سۋ ىشسەڭ، جانىڭ قالادى، ءساتىن سالسا، – دەيدى.

         قاسقىر بار قالعان كۇشىن جيناپ، سۋدى تىلىمەن جالاپ-جالاپ الادى دا قالپاقتاي ۇشىپ تۇسەدى.

         — مىنە، ساعان باتپان قۇيرىق، ايدالادا تەگىننەن-تەگىن جاتقان قۇيرىق! – دەيدى دە تۇلكى ءوز جونىنە كەتە بارادى.

---