- 06 قاڭ. 2020 00:00
- 247
بۇلبۇل ايشا (ءى نۇسقا)
سەيتەك ەليستا ماڭىنداعى قالماق اۋىلدارىندا دا بولىپ، كۇيشىنىڭ ءوزى ايتپاقشى، بىرنەشە بي كۇيلەرىن ۇيرەنىپ قايتادى. استراحان گۋبەرنياسىنان قايتار جولدا ەكەۋى ءبىر اۋىلعا تاپ بولادى. توبەلەرى كورىنگەننەن الدارىنان شىعىپ، بۇلاردى اتتان ءتۇسىرىپ، اياقتارىن جەرگە تيگىزبەي وقشاۋ تىگىلگەن ايدىندى اق وتاۋعا الىپ كەلەدى. جۇرت ابىر-سابىر، گۋ-گۋ، قوشەمەت. ساقامان كۇلىپ سەيتەككە: «ءاي، وسىلار ءداۋ دە بولسا ءبىزدى بىرەۋمەن شاتاستىردى» دەپ ەدى، ول جايباراقات: «ساسپا، ءالىپتىڭ ارتىن باعايىق، ءبىزدىڭ نەمىز كەتىپ بارادى؟» دەپ جاۋاپ بەرەدى. الدەن ۋاقىتتا ەڭ ۇلكەن اق وتاۋدىڭ يەسى قۇمار كەلەدى. ات ۇستىنەن تۇسپەي جاتىپ، اۋىلداستارىنان: «نە بولدى، قۇدا مەن كۇيەۋ بالا كەلدى مە؟» دەپ سۇراپ جاتىر. «قايدام، ەكى كىسى كەلدى، جىك-جاپار بوپ قارسى الدىق. ءبىراق قايسىسى كۇيەۋ ەكەنىن بىلە الماي وتىرمىز»، — دەستى جۇرت. بۇلاردىڭ ايتۋىنا قاراعاندا، اۋىلعا اكەپ تۇسىرگەندەرى كەزدەيسوق ءبىر جولاۋشىلار بوپ شىقتى. شامالى ۋاقىت وتكەن سوڭ شىن قوناقتاردىڭ وزدەرى دە كەلدى. ولاردى قول قۋسىرىپ كۇتىپ اپ، سەيتەك پەن ساقاماننان جوعارى وتىرعىزادى. قۇمار ەندى سەيتەك پەن ونىڭ سەرىگىنە كوڭىل اۋدارۋدى قويىپ، بىرەسە قۇداسىمەن، بىرەسە كۇيەۋ بالاسىمەن اجىن-گۇجىڭ اڭگىمەلەسىپ كەتكەن ەدى. مۇنىسىن كوڭىلىنە دىق العان سەيتەك ءوزىن تانىتۋدىڭ ءبىر ورايىن ىزدەپ وتىردى. كۇن كەشكىرىپ ويىن-ساۋىق باستالدى. سەيتەك دومبىراسىن الىپ، بىرنەشە كۇي تارتىپ ءوتتى. جۇرت نازارى ەندى بۇعان اۋدى. ءۇي يەسى مەنسىنبەگەن سىڭايمەن: «سەيتەك دەگەن وسى سەن ەمەسسىڭ بە؟ دومبىرا تارتۋىڭ از-مۇز سوعان ۇقسايدى ەكەن»، — دەپ ەرنىنىڭ ۇشىمەن سۇراي سالدى. سەيتەك «مەنمىن» دەپ باسىن يزەدى دە قويدى. قۇمار اۋەلى سىر بىلدىرمەسە دە، «ءوزى ءبىر تەنتەك دەۋشى ەدى، قارا باسىمدى ءقادىر- لەمەدىڭ دەپ سويقان سالىپ جۇرەر» دەپ ارتىنان سەسكەنىپ قالدى.
سول ارادا قالىڭدىقتىڭ دومبىراشى ەكەنى دە انىقتالدى. قىز دومبىراسىن الىپ كۇي تارتا جونەلدى. سەيتەك ونىڭ دومبىرا شەرتىسىن ۇناتىپ قالدى دا، «قاراعىم، دومبىراڭ بۇلبۇلداي سايرايدى ەكەن» دەپ سول ايشا اتتى قىزعا ارناپ تاباندا ءبىر كۇي تارتادى. ەل اراسىنا ول كۇي «بۇلبۇل ايشا» دەگەن اتپەن تاراپ كەتەدى.