ەمشى اپا
اۋىل كەشى. ورىستەن قايتقان مال تىنىشتالىپ، ادام اياعى سايابىرسىعان كەز. الدەقايدان جارعاناتتار پايدا بولدى.
ەرتەڭ كەتەمىن. تاعى قالا. تاس ۇيلەر، تاس كوشەلەر، ماشينا گۇرىلى، ءبىرىن-بىرى تانىمايتىن ادامدار الەمى... قالا.
— جينالىپ جاتىرسىڭ با؟
— ءيا. ەرتەڭ جۇمىس.
— ءبىر كۇن قالا تۇرساڭشى.
ماماما تاڭ قالىپ قارادىم.
— ەرتەڭ جۇمىس قوي!
— جۇمىسىڭ ەشقايدا قاشپاس. سەنى ەمشى اپاعا كورسەتىپ الايىن دەپ ەدىم.
— قويشى، ماما. ءاتى-جونى جوق نەمەنەگە بارامىن.
بۇدان ءارى سويلەسكىم كەلمەي دالاعا شىقتىم. قاراڭعىلىق قويۋلانا باستاپتى. سۋىق. ويدا جوقتا پايدا بولعان اقتابان اياعىما وراتىلا كەتتى. جۇرەگىم سۋ ەتە قالعان.
— ەسىڭ دۇرىس پا، اقتابان؟ كەت!
— قىزىم، ءبىر كۇن قالساڭ ەش نارسە ەتپەس. ەندى قاشان كەلەم عوي دەيسىڭ...
كۇرسىندىم. باستىعىمنىڭ ءتىس اراسىنان سىزدىقتاپ شىعاتىن ءزارلى داۋىسى كەلدى قۇلاعىما. دەنەم تىتىركەنىپ كەتكەن. ءتىپتى ەرتەڭىنە اۋىلدىڭ ەكىنشى شەتىندەگى ەمشى اپانىڭ ۇيىنە بارا جاتىپ تا وسى جاعىمسىز كۇيدەن ارىلا الماي قويدىم. اۋىل سىرتىنداعى جالعىز اياق جول. مامام الدىما ءتۇسىپ العان. ەڭكىش تارتقان جوتاسىنا، ورامالدان قوبىراپ شىعىپ كەتكەن اق شاشىنا قاراپ، كوزىمدى تومەن سالامىن. مەنى ەرتىپ كەلە جاتقانىنا قۋانعان ول اياعىن شيراق باسىپ، العا قاراي ۇمسىنىپ قويادى.
— ءقازىر كورەسىڭ عوي. جاقسى كىسى. ىلعي سەندەرگە قۇمالاق اشتىرىپ تۇرامىن. سەنى باياعىدان كورسەتكىم كەلىپ ءجۇر ەدى. جاقسى بولدى.
ۇيىنە جاقىنداعان كەزدە ەڭكەيىپ جەردەن شىبىق ءىلىپ الدى.
— يتتەرى بار.
قاقپاسىنىڭ الدىنا كەلگەندە ايقايلاي باستادى.
— اپا، اپا!
ىستىق كۇننىڭ استىندا وسىنشا جۇرگەندىكتەن بولار، داۋسى قارلىعىپ شىعادى.
— اپا!
مەن دە ايقايلاۋعا كىرىستىم.
سالدەن كەيىن قاقپا اشىلىپ، اق ورامال سالعان كىشكەنتاي كەمپىر كورىندى. ءۇپ ەتكەن جەل سوقسا ۇشىپ كەتەتىن قاۋىرسىنداي ءبىر شوكىم كەمپىر.
— امانسىز با؟
— امانسىڭدار ما؟
ءاجىم كومكەرگەن كوزدەرىن سىعىرايتىپ بىزگە زەر سالا قارايدى. سودان سوڭ جاقىنداپ كەلىپ بەتىمنەن ءسۇيدى:
— قالاداعى قىزىم عوي. دەمالىسقا كەلىپتى. سىزگە كورسەتىپ الايىن دەپ...
— كەلىڭدەر، كەلىڭدەر.
قوڭىرقاي عانا شاعىن بولمەگە كىردىك. ەمشى اپا تىم جاي قوزعالاتىن، تىم جاي سويلەيتىن كىسى ەكەن. داۋىسى ەستىلەر-ەستىلمەس قانا. ۇيگە كىرىپ وتىرعاننان كەيىن:
— ءبىرتۇرلى اۋىرىپ تۇرمىن. ۇستاپ كورشى، — دەپ قولىن ماماما سوزدى.
— ءيا، دىرىلدەپ تۇرسىز عوي، تەگى..
— سۋىق تيگىزىپ الدىم با، بىلمەيمىن.
ماعان قارادى.
— ەندى قايتەيىن، جانىم؟ ەندى نە ىستەيىن؟
— اۋىرىپ تۇرساڭىز اۋرە بولماڭىز.
— سويتەيىن بە. ەرتەڭ كەلىڭدەرشى، رەنجىمەسەڭدەر. ەرتەڭ كەلىڭدەرشى..
ورنىمىزدان تۇرىپ ەسىككە بەتتەدىك. ول شىعىپ كەتكەنىمىزشە ەرتەڭ كەلۋىمىزدى ءوتىنىپ سۇراي بەردى..
— ەرتەڭ كەلىڭدەرشى...
— جاقسى، جاقسى.
جولدا ەرتەڭ كەلە المايتىنىمدى ويلادىم.
— جاقسى كىسى ەكەن.
— تاعى ءبىر كۇن قالاسىڭ با؟، — دەدى مامام.
— جوق، قالا المايمىن.
— قالا سالساڭشى.
— باستىعىم شە؟
— ... ەرتەڭ كۇتەتىن بولدى عوي، بالام-اي!
ەمشى اپانىڭ سابيشە جاۋتاڭداعان جانارى ورالدى ويىما. ءبىراق قالا المادىم.
قالادا دا جۇپ-جۇقا اجەنىڭ قيىلعان كەلبەتى ەسىمە ءجيى تۇسە بەرگەن. وندايدا ءوزىمدى الدەنەگە كىنالى، جاۋاپتى سەزىنەمىن. جاعىمسىز كۇي. سوندىقتان ويلاماۋعا تىرىساتىنمىن.
اۋىلعا كەلەسى كەلگەنىمدە ەڭ الدىمەن ەمشى اپانى سۇرادىم.
— ول كىسى قايتىس بولىپ كەتكەن، — دەدى مامام.
ءسويتتى دە ءجۇزىن تەرىس بۇرىپ اكەتتى.
You Might Also Like
-
دالا قاراڭعى. ءبىراق الىستان ەلەۋسىز اتا باستاعان تاڭنىڭ دەمى سەزىلەدى. سىرتقا قۇلاق ءتۇردىم. تىنىش. سالدەن كەيىن قوراز شاقىرادى، سودان سوڭ يت ۇرەدى، تورعايلار شىرىلدايدى.
