ولەڭىم ايت دەگەندە شىرىلداعان،
ءىسىمنىڭ ءبارى تۇگەل قىرىنداعان.
قولىمدا، قالاي قىلىپ قورلاسام دا،
كەشەگى قىزىل قانشىق ىرىلداعان.

شاقپاسام، بيت بولمايمىن،
ۇرمەسەم، يت بولمايمىن.
قاسىماسا بيت تە قويۋشى ەدى،
ۇندەمەسە يت تە قويۋشى ەدى.

جامان جالدانسا
قالاي جۇرەرىن بىلمەي،
اكەسىنىڭ باسىن جارا جازدايدى.
ايەلىن كورسەتەم دەپ،
ابىرويىن شاشىپ،
ارتىن اشا جازدايدى.

---