قۇلماننىڭ قويشىقاراسى
قويشىقارا دۇنيەگە كەلگەندە قۇلماننىڭ ۇيىندە ەشبىر وزگەرىس بولعان ەمەس. اكەسى — قۇلمان جەتپىستىڭ "قۇلاقكەستى" ق ۇلى، ماڭگى باقي قويشىسى ەدى. شەشەسى — ورىنبيكە جەتپىستىڭ وتىن جاعىپ، كۇلىن شىعاراتىن باسىبايلى كۇڭى ەدى.
مەنشىكتى باسپانالارى بايدىڭ قاراشا ءۇيى. قىرىق قۇراۋ جاماۋ، شۇرىق-شۇرىق تەسىك قۇرىم ءۇي، توبەسىندە تۇندىگى جوق. جەل ۇرسە، ازىنايدى. جاڭبىر جاۋسا، تامشى سورعالايدى. كۇن شاقىرايىپ، ىستىق نۇرىن توكسە، قاراشا ءۇيدىڭ ءىشى وتشا قاينايدى. ونىڭ ۇستىنە قۇيىن بولسا، وتتى الىپ كەتىپ ءورت شىعىپ جۇرەر دەپ، كۇننىڭ ىستىعىنا قاراماي، بايبىشە وتتى قاراشا ۇيگە جاققىزادى. وتتىڭ اپتابىنا كۇننىڭ ىستىعى قوسىلىپ، ماڭدايدان تەرى ايعىز-ايعىز بولىپ، جوسىپ، كۇلدى بۇرقىراتىپ ورىنبيكە وتىرادى... بايدىڭ سالقىن ۇيىنە، بايدىڭ جۇماق تۇرمىسىنا قاراعاندا، قاراشا ۇيدەگى ءومىر — قارعالعان ءومىر عوي. ءبىراق ءوزدى-وزى بولىپ شۇيىركەلەسىپ، وسى قاراشا ۇيدە تىنىش ءومىر وتكىزە السا، ورىنبيكە ودان ارتىقتى كۇتپەيتىن دە سەكىلدى. تىنىش ءومىر قايدا، بايبىشە تىسقا شىعىپ قاقىرىنسا دا، ورىنبيكەنىڭ جۇرەگى زىرق ەتىپ، وت كوسەپ وتىرعان شىلشا تەمىرى قولىنان ءتۇسىپ كەتكەندەي بولادى.
ورىنبيكە بالا كوتەرىپ، كۇنى تولعان سوڭ، قۇلماندى ءبىر ءتۇرلى كەيىستىك باسىپ ءجۇردى.
— جۇمىستى شامالاپ ىستە، بايدىڭ ءىسى بىتپەس، ەكىقابات كۇيىندە ءوزىڭدى-وزىڭ كۇتپەسەڭ بولماس،— دەيدى قۇلمان.
قۇلماننىڭ جانى اشىعاننان ايتقانىن ورىنبيكە سەزەدى. ءوزىن-وزى كۇتۋدىڭ مۇمكىن ەمەس ەكەندىگىن بىلەدى. ايتسە دە ەرىنىڭ داعدارعاننان ايتقان ساندىراق ءسوزىن كوڭىلىنە دەمەۋ كورىپ جۇرە بەرەدى...
كۇن شاشىراپ شىعىپ كەلە جاتقاندا، قۇرىقشاسىن سۇيرەتىپ، قۇلمان قويىن ورگىزىپ جۇرەدى. جەتپىس باي جەلەڭ شاپاندى يىققا جامىلىپ، كۇبىدەي بولىپ، كولەڭكەدە وتىر. جەر قايىستىرىپ ورگەن مالىنا ىشىنەن ماستانىپ، ريزا بولىپ تا وتىرعان شىعار. ويتسە دە سىرتقى پىشىنىندە جايدارى قالىپتىڭ ءىزى جوق. اكەسى بۇگىن ءولىپ وتىرعاننان جامان -تۇلدانىپ، قاباعىنان قار جاۋىپ وتىر. قوي ورگىزىپ جۇرگەن قۇلمانعا ەكى-ۇش رەت جەكىپ، اۋىر-اۋىر ءسوز ايتتى:
— العانىن ادالدامايتىن يت!— دەگەن سوزگە دە بارادى.
قۇلماننىڭ قوي باققانىنا مۇندا 32 جىل بولعان ەكەن. ادالداماستىق قۇلمان نە الىپ ەدى؟ وتىز ەكى جىلدىڭ ەڭبەك اقىسى تىم بولماسا ءبىر كۇركە تىگىپ الۋعا جەتپەگەنى مە؟ ىشكەنى بايدىڭ سارقىتى، كيگەنى بايدىڭ ەسكىسى، ءسويتىپ ءجۇرىپ قۇلماننىڭ تاپقانى قايسى؟..
تورسىققا قۇيعان ايراندى الا كەتەيىن دەپ قۇلمان قاراشا ۇيگە كىرسە، بەت اۋزى كۇرەڭدەنىپ، ەكى قولىمەن جەر تىرەپ، تىنىسى كەتىپ ورىنبيكە وتىر ەكەن. ەسىكتەن كىرگەن قۇلمانعا جاۋتاڭداعان كوزى ءوتىپ بارادى. بىردەمە ايتايىن دەيتىن شىعار، ءبىراق ءجونى جوق قوي. ورىنبيكەنىڭ ايتقانىن ىستەيتىن كۇلماندا قاي ءبىر ەرلىك بار؟! بوساعاعا سۇيەنىپ، ورىنبيكەنىڭ ويداعى ءسوزىن قۇلمان ايتپاي سەزىپ تۇر. كوڭىلى بۇزىلىپ، قامىققان سەكىلدەنەدى. وزىنەن-وزى تۇرىپ، ىزا قىسىپ كەتكەندىكتەن اينالدىرىپ كيگەن تەرى توننىڭ ءجۇنىن قولىمەن جۇلا باستايدى:
— تولعاتىپ وتىرسىڭ-اۋ؟!
— ءيا!
ەرلى-ايەلدى قيىن-قىستاۋ كەزەڭدە بىرىنە-بىرىنىڭ ءسوز قاتقان ءتۇرى وسى! ودان ارى تۇرىپ سويلەۋگە بايدىڭ دۇرىلدەگەن داۋىسى ەرىك بەرمەدى.
— قۇلمان قايدا؟.. قوي ۇزاپ كەتتى، تەز بارسىن!— دەپ ءامىردى تىعىز بەردى باي.
شاڭقاي ءتۇس كەزىندە، قوستۇماردىڭ كەزەڭىنە قويىن جۋساتىپ، قۇلمان تىنىس الدى. تىنىس الدى دەگەن اتى بولماسا، جانى جاي تاپقان جوق، ەسى-دەرتى ورىنبيكە بولدى. ورىنبيكەنىڭ بۇگىنگى كۇيى قۇلماننىڭ باسىندا ءتۇس سەكىلدى بۇلدىرايدى، ايانىشتى قاراعانى، قۇلمان ۇيدەن شىعىپ بارا جاتقاندا ەرنىن جىبىرلاتىپ بىردەمە ايتقانى. نە ايتقانىن ەسىتە الماي قالعاندىقتان قايتا كىرىپ سۇرايىن دەسە دە، بايدان قايمىعىپ، قۇرىقشاسىن سۇيرەتىپ قويعا قاراي جۇگىرگەنى... ءبارى دە بۇلدىر. قۇلمان بۇگىن وياۋ ەمەس. قالىڭ ۇيقىعا كىرىپ، وسى كۇيگە تۇسىندە ۇشىراپ وتىرعان سەكىلدى... كۇندەگىدەي تونىن تاياققا جاۋىپ، كولەڭكە دە ىستەگەن جوق. موينىنا ءىلىپ جۇرەگىن دورباسى، ايران قۇيعان تورسىعىمەن ۇمىتىلىپ، ۇيدە قالىپ قويعان، شولدەپ ەرنى كەزەرسە دە، ءالى شالاپتى كەرەكسىنگەن جوق. قازىرگى تىلەگى، قازىرگى ويى ءوز جانىن باپتاۋ ەمەس، ءوز جانىنان الدە نەشە رەت ءقادىرلى ءبىر جاننىڭ جايىن ويلاۋ سەكىلدى...
وركەشتەنگەن توماردى جاستىق قىلىپ قۇلمان جاتىر. استى سازدى سۋ، تومار اراسىنىڭ شالشىعىن شىلپىلداتىپ، سەكىرىپ كولباقا ءجۇر، ينەلىكتەي قاتقان سارى ماسا بىجىناپ ۇشىن، قاسقا، كوزگە قونىپ، مازا بەرمەيدى. اۋە ايناداي جالتىر. جەل ۇرمەي، الەم قۇلاققا ۇرعان تاناداي تىنعان. الىستاعى قارا ساعىممەن بۇلدىراپ، اسپانعا سوزىلىپ تىرەلىپ تۇرعان سياقتى... الدە قايدا كوك جيەگىندە تەڭبىلدەنگەن شوقپاق قارا بۇلتتار قىلتيىپ باس كوتەرگەن سياقتى بولىپ ەدى، ۇزاماي كوتەرىلىپ كۇنباتىس جاققا قاناتىن تەگىس جايدى. قويۋلانا كەلە قاراقوشقىلدانىپ، كۇننىڭ بەتىن بۇركەدى. كۇيىپ تۇرعان ىستىق تامىز بىردەن وزگەرىپ، سامال جەل ۇرە باستاعان سەكىلدەندى. كۇن كۇركىرەپ، نايزاعاي جارقىلداپ، مۇلگىگەن تابيعات دولى كۇشتىڭ قۇيىنىنا كىرىپ، بىردەمەگە ازىرلەنگەندەي بولدى. قۇلمان ورنىنان تۇرىپ، اۋىلعا قاراي قويىن بەتتەتكەندە، بۇلت تۇنەرىپ توبەگە كەلىپ، ءىرى تامشىلار جالعىز قالاقتاپ تىرسىلداپ، جەرگە تاما باستاپ ەدى...
كۇن ۇياسىنا باتىپ بارا جاتقان كەزدە، قويدى اۋىلدىڭ سىرتىنداعى بەلەسكە قاپتاتا سالىپ، قۇلمان اۋىلعا كەلدى. اۋىلدا ەشبىر وزگەرىس جوق. باي مەن بايبىشە كولەڭكەگە كورپە توسەپ، سامالداپ وتىر. كورشى ۇيلەردىڭ ايەلدەرى جانتالاسىپ بايدىڭ سيىرىن ساۋىپ جاتىر. ىسماق جىلقىشى جەلپەيىن بەلىنە بايلاپ، قۇرىعىن سۇيرەتىپ، جىلقىعا كەتكەلى جاتىر. وتاۋدىڭ كولەڭكە جاعىندا بايدىڭ كەلىنى مەن بويجەتكەن قىزى سىزىلىپ ءىس تىگىپ وتىر. اسىعىپ كەلە جاتقان قۇلمانعا كوزى ءتۇسىپ، قىزعا بىردەمە ايتىپ كەلىنشەك كۇلدى. قىز دا كۇلدى. ولاردىڭ كۇلكىسى قۇلمانعا اتقان وقتاي جامان ءتيدى. ماڭداي بۇرىنعىدان بەتەر تىرىستى. بۇرتىكتەنگەن كىر سامايىنان سورعالاپ، ايعىزدانىپ قويۋ قارا ساقالىنىڭ اراسىن قۇلديلادى.
ورىنبيكە سۇپ-سۇر بولىپ، بۇك ءتۇسىپ جاتىر ەكەن، باس جاعىندا اسۋلى قۇر تۇر. قۇلمان ۇيگە كىرگەن بويى جۇرەگى ەلجىرەپ، ورىنبيكەنىڭ باس جاعىنا جۇرەسىنەن وتىرا قالدى:
— ءتىرىمىسىڭ؟— دەدى.
— ءتىرىمىسىڭ... انە، قارا!— دەپ السىرەگەن قولىن سوزىپ، ورىنبيكە اياق جاعىن كورسەتتى.
بۇرقىراعان كۇلدىڭ ءتور جاعىندا، شىلعاۋ قىلىپ جۇرگەن ەسكى شاپاننىڭ وڭىرىندە وراۋلى بىردەمە جاتىر ەدى. بۇل قۇلماننىڭ ىنتىق بولىپ جۇرگەن بالاسى! جاسى قىرىقتىڭ ەكەۋىنە كەلگەندە ءبىرىنشى كورگەن پەرزەنتى ەدى. وراۋلى جاتقان بالانى كورگەندە، قۇلماننىڭ كوزىنەن جاس ىرشىپ-ىرشىپ كەتتى.
— اينالايىن! توبا قىلدىم! قالقامنىڭ اتىن قويشىقارا قويامىن،— دەدى قۇلمان.
قويشىقارانىڭ تۋىسىندا وزگەرىس بولماعان سەكىلدى، تاربيەسىندە دە وزگەرىس بولعان جوق. وزىنەن-وزى تاربيەلەنىپ ءوسىپ كەلە جاتقان سياقتى بولادى. ورىنبيكە تەزەك تەرىپ، سيىر ساۋىپ، سۋ تاسىپ، بايدىڭ جۇمىسىندا جۇرسە، قويشىقارا ۇزاقتى كۇنگە بەسىكتە جاتادى دا قويادى. قارنى اشىپ جىلاسا، تەربەتىپ جۇباتاتىن ادام جوق. شىڭعىرىپ جاتقان داۋىسىن ەستىسە:
— جاعى قارىسقىر بالا ەكەن، تۋماي كەتكىر، قايدان تۋعان!— دەپ بايبىشە ۇيىندە وتىرىپ شاپتىعادى. بايبىشەدەن قايمىققانىنان ورىنبيكە مەزگىلىمەن ەمشەگىن دە بەرە المايدى. كەلىنى وتاۋىندا بالاسىن شومىلدىرىپ، الاقانىنا سالىپ ايمالاپ، "قاسىمجانىم"،— دەپ ءشوپ-شوپ ءسۇيىپ وتىرعانىندا، مۇنىڭ دا ءىشى ەلجىرەپ، قويشىقاراسىن بەسىكتەن شەشىپ الىپ، قىسىپ-قىسىپ سۇيگىسى كەلەدى. ونىسى ءبىر تىلەك قوي! تىلەگىن ورىندايتىن كۇن قايدا؟!
قويشىقارا ەكى-ۇش جاسقا كەلگەندە، دومالانعان قارا بالا بولدى. شۇلدىرلەگەن ءتىلى قىزىق. ورىنبيكەنى "ماما" دەيدى، قۇلماندى "اكە" دەيدى. "اكە" دەپ ۇيرەتىپ جۇرگەن — ورىنبيكە. بالانىڭ ءتىلى كەلمەي باستاپقى كەزدە "اك"—دەپ تە ءجۇردى. سونىڭ ءوزىن زور ماحاببات كورىپ، قويدان شارشاپ كەلگەندە قۇلماننىڭ توبەسى كوككە تيە جازدايدى.
قويشىقارا اياعى شىعىپ العان سوڭ، ماماسىنان ايىرىلمايتىن بولدى. سۋعا بارسا دا، تەزەك تەرسە دە، سيىر ساۋسا دا جاربيىپ سوڭىنان ەرەدى دە جۇرەدى. كەيدە ءجۇرىپ-جۇرىپ شارشاپ، ايدالادا كودەنى جاستانىپ، ۇيىقتاپ تا قالادى. ورىنبيكەدە كەيۋ جوق، قابىن ارقاسىنا ارقالاپ، ۇيىقتاعان بالاسىن باۋىرىنا قىسىپ، ارتىنىپ-تارتىنىپ ۇيگە كەلەدى. ءبىراق ءبىر جامان جەرى بايبىشەنىڭ كوزىنە تۇسسە:
— جامان ءيتتىڭ بالاسىنىڭ ارداقتىسىن قارا!— دەپ شاڭىن اسپانعا شىعاراتىنى بار. وندايدا ورىنبيكە ساسقانىنان باۋىرىنا قىسقان بالاسىن جەرگە دومالاتىپ، جىلاتىپ تاستاپ تا كەتەدى.
قويشىقارا 6-7-گە كەلگەندە، بايدىڭ كەلىنىنىڭ بالاسى دا تەتەلەسىپ ءوسىپ قالىپ ەدى. بالا — بالاعا ءۇيىر، بايدىڭ نەمەرەسى قويشىقارامەن ويناعاندى اۋەس كورىپ، ورىنبيكەنىڭ ماڭايىن جاعالايدى. قاراشا ۇيگە بارىپ، قويشىقارامەن ويىن قۇرادى. باستاپقى كەزدە شەشەسى جەتەكتەپ الىپ كەتىپ جۇرسە دە، بالا تۇرمايتىن بولعان سوڭ، قويشىقارانى وتاۋىنا شاقىرادى. "قاسىمجاندى وينات"— دەپ بۇيرىق بەرەدى. ەكى بالا العاشقى كەزدە ءتاپ-تاۋىر تاتۋ بولىپ-اق ويناپ ءجۇرىپ ەدى، بايدىڭ كەلىنى راحيلا ونىسىن ۇناتپاعانداي، قويشىقارانى جازىقسىزدان جازىقسىز قارعاپ-سىلەپ، قيت ەتسە اراعا ءتۇسىپ، بالاسىنىڭ شاشباۋىن كوتەرىپ، بالاسىن بىردەمەگە باۋلىپ جۇرگەن سياقتى بولادى. جاس قاسىمجان شەشەسىنە ارقا سۇيەپ، جاسىنىڭ كىشىلىگىنە قاراماي، قويشىقاراعا ۇستەمدىك قىلاتىن بولدى. قويشىقارانى جىپپەن نوقتالاپ ات قىلىپ، شىبىقپەن ۇرىپ ايدايتىندى شىعاردى. ىلەگەنگە ءجىپ تاعىپ، قاسىمجان ىشىنە مىنەدى، سۇيرە دەپ بۇيرىق قىلادى. سۇيرەمەسە، قاسىمجان جىلايدى، قاسىمجان جىلاسا، بايدىڭ كەلىنى راحيلا سۇرلانىپ، وتاۋىنان شىعا كەلىپ:
— قاعىنعىر، قىرشىننان قيىلعىر!— دەپ توپەپ سالا بەرەدى.
ورىنبيكە جەروشاققا قازان اسىپ، ءسۇت ءپىسىرىپ جاتىر ەدى. جەروشاقتىڭ جەل جاعىندا قيسايىپ قۇلمان جاتىر ەدى. اكەسىنە ەركەلەپ، اۋزىنان تۇسكەنىن ايتىپ، قويشىقارا ءماز بولىپ وتىر ەدى، وتاۋ جاقتان ءجىبىن سۇيرەتىپ كەلىپ، قاسىمجان جۇگەندەي باستادى. بىر-ەكى رەت قولىمەن ءجىپتى الىپ تاستاپ ەدى، قاسىمجان وشىگىپ قويماعان سوڭ، قويشىقارا اشۋلانىپ كەتىپ، يتەرىپ تاستادى. قاسىمجان شالقالاپ قۇلاپ، دالانى باسىنا كوتەرىپ جىلادى. بالانىڭ داۋىسىمەن سۇرلانىپ، وتاۋدان راحيلا شىقتى، شاپتىعىپ بايبىشە ۇمتىلدى. بايبىشەدەن بۇرىن راحيلا جەتىپ، شۇيلىكتى. قويشىقارا قورقىپ، اكەسىنىڭ باۋىرىنا كىرىپ، پانالاپ ەدى، راحيلا قويماي سۋىرىپ الاتىن بولدى.
— كەلىن، كەلىن!— دەپ قۇلمان دا ارا ءتۇسىپ كورىپ ەدى، اشۋلى راحيلا ونى ەلەگەن دە جوق، قويشىقارانى سيراعىنان سۇيرەپ الىپ، اياعىمەن جامباسقا ەكى رەت تەپتى. قويشىقارا شىڭعىرىپ جىبەردى. قۇلمان تومەن قاراپ، جەر شۇقىدى. ورىنبيكە كوزىنەن جاسى مونشاقتاپ، قاقتاما تەزەكتى وتقا كوسەپ تىعا بەردى.
"قاسىمجاندى دۇرىستاپ ويناتا المادى"— دەپ قويشىقارانى بۇزاۋعا سالدى. 20-دان ارتىق بۇزاۋ بار. اۋىلدان ۇزاتىپ باعامىن دەپ ەنەسىنە جامىراتىپ الىپ، تالاي تاياقتى جەدى. ءبىراق، بالالىق ەسكەرتپەدى. بۇرىنعى كۇيىمەن بۇزاۋدىڭ سوڭىنا ءتۇسىپ كوگال باسىنا بارعان سوڭ، شالشىق سۋعا سازدى يلەپ، سۋرەت ىستەپ، ءوزىنىڭ ويىنشىعىمەن بولادى.
ءبىر كۇنى قالىڭ ءشوپتىڭ اراسىندا سۋرەتىمەن ويناپ وتىرىپ، شارشاعان سوڭ، قيسايا كەتسە، ۇيىقتاپ كەتىپتى. ءتونىپ كەلگەن دۇرسىلدەن شوشىپ ويانىپ، باسىن كوتەرىپ العاندا، ءبىر نارسە تاسىر-تۇسىر ەتە قالعانداي بولادى. قورقىپ كەتىپ قاشايىن دەگەندە، جەردە دومالانىپ جاتقان جەتپىستى كوردى. اتى ۇركىپ، اۋدارىپ كەتكەن ەكەن. اياعىن اقساي باسىپ تۇرىپ:
— ا، جەتپەگىردىڭ بالاسى!— دەپ باي ۇمتىلدى. قويشىقارا ورعىپ جونەلدى. بۇل جەردە قۇتىلعانمەن، تۇبىندە قامشىنىڭ ارقاسىنا تيەتىنىن سەزدى. ءبىراق ونى دا ەلەگەن جوق، قاشىپ كەلە جاتىپ، بايدىڭ تەڭكيىپ قۇلاعانىنا ءماز بولىپ، وز-وزىنەن كۇلۋمەن بولدى.
قىسقا قاراي ورىنبيكە ىڭقىل-سىڭقىلعا اينالدى.
— قىس بولسا، مۇنى الباستى باساتىن ادەتى،— دەپ بايبىشە وعان جامان شاپتىعادى.
بايبىشەنىڭ داۋسى شىقسا، وكپەسىن سۇيرەپ، ورىنبيكە جۇرە بەرۋشى ەدى. بۇل جولى جۇرە المادى. بىر-ەكى كۇن ىڭقىلداپ، سوزىلىپ ءجۇرىپ، ءبىر كۇنى تازا جاتىپ الدى. دەنەسى كۇيىپ-جانىپ، جانىن قايدا قويارعا بىلمەدى. ءالسىن-السىن سۋ ءىشىپ، ماڭدايىنا قار باستىرۋمەن بولدى. قۇلمان ءتۇن ۇزاققا دامىل كورمەي باقسا دا، كۇندىز قايىرىلا المايدى، بايدىڭ مالىن جايلايدى. ورىنبيكەنى كۇندىز باعاتىن — قويشىقارا. بۇرىنعىداي اعاش جونىپ، ات ىستەۋدى قويىپ، اجەسىنىڭ باسىنا كەلىپ، تۇنەيدى دە وتىرادى. ورىنبيكە وقتا-تەكتە كوزىن اشقاندا توڭىپ وتىرعان قويشىقارانى كورىپ:
— قالقام، قاراشىعىم!— دەپ ەرنى كەمسەڭدەيدى... ءۇي ءىشى قارا كولەڭكە، تەرەزە سىرەسكەن قىراۋ. دالا سىقىرلاعان بوران. تار، ساسىق، ازىناعان سۋىق، اس ۇيدە، پەشتىڭ جانىندا، ساندىراقتاپ ورىنبيكە جاتىر. اۋزىنا كەلگەنىن سويلەيدى. بىرەسە ساقىلداپ كۇلگەن سياقتى بولادى... اجەسىنىڭ سويلەگەنىنە ءماز بولىپ باستاپقى كەزدە قويشىقارا جادىراسا دا، ارت جاعىنان قورقۋعا ءتۇستى. اجەسىنىڭ ۇستىندەگى كويلەگىن تىسىمەن تىستەپ جىرتقانىن ۇناتپادى، ءبىر سۇمدىقتىڭ بار ەكەنىن سەزگەن سياقتى بولدى... ۇزاقتى كۇن ارپالىسىپ جاتقان اۋرۋ ىمىرت جابىلا ءبىر ءتۇرلى جۋاسي ءتۇسىپ، بارا-بارا ىڭقىلى باسىلىپ، دەمى تىنۋعا اينالدى. جانى شىعۋعا تايانىپ ىشقىنعاندا، قويشىقارا قورقىپ كەتىپ، باقىرىپ جىلاپ قويا بەردى.
— نەگە جىلادىڭ، قاراعىم، جاي ما؟— دەپ بورانمەن جاۋراپ قۇلمان ۇيگە كىردى. كەلگەن ىڭعايدا ورىنبيكەگە كوزى ءتۇسىپ، شوشىپ كەتىپ، كىشكەنە تۇردى دا، كوزىنەن جاسى بۇرتىكتەپ دومالانىپ، وتىرا قالىپ، يمان ايتتى. ورىنبيكەنىڭ اقشيعان كوزىن ۋقالاپ جۇمدىردى...
اتا-بالالى ەكەۋى قاراڭعى ۇيدە وتىرىپ، ءتۇنى بويى
You Might Also Like
-
ەرۋباي اۋىلىندا 37 ءۇي بار. بۇل 37 ءۇي بۇرىن ۇشكە جىكتەلەتىن: باي، ورتاشا، كەدەي بولىپ. ءبىر كەزدەردە بايدىڭ سانى — 4، ورتاشا — 12، قالعانى كەدەي بولىپ ءجۇردى. بەرىرەك كەلگەن سوڭ، ارينە، ءتو...
